Gezien op Sooner in oktober: Upon Entry, To Olivia en The Sweet East

Sooner, een Belgische streamingdienst, biedt een uitgebreide selectie aan films, variërend van onafhankelijke producties tot tijdloze meesterwerken. De catalogus wordt regelmatig aangevuld en het platform heeft verschillende abonnementsvormen, maar biedt ook de mogelijkheid om afzonderlijk een film te huren.

Hierbij een overzicht van de drie films die ik deze maand op Sooner heb bekeken. Ook nieuw zijn de volgende films waarover we reeds een filmreview hebben geschreven: Only the River Flows en Sons.

sooner-oktober-front.jpg

Upon Entry​

Diego en Elena, een jong koppel, laten hun leven in Spanje achter om een nieuwe start te maken in de Verenigde Staten. Diego is Venezolaans en Elena is Spaans. Ze hebben een visum gekregen om naar Miami te verhuizen. Maar, tijdens hun tussenstop in New York worden ze door de immigratiedienst tegengehouden. Wat begint als een eenvoudige controle, verandert al snel in een steeds grimmiger kruisverhoor, waardoor hun droom op het spel komt te staan.

De kracht van de film ligt in de eenvoud van de setting: de kille, sobere ruimte waarin het verhoor plaatsvindt, geeft de film een beklemmende intensiteit. De camera blijft onafgebroken gefocust op Diego en Elena, wat de film een sterke, realistische aanpak geeft en je geen moment laat ontsnappen aan hun ongemak en stress. Bruna Cusí en Alberto Ammann leveren overtuigende vertolkingen, waarbij ze de emotionele tol van het verhoor haarscherp neerzetten. Diego straalt een onverklaarbare, aanhoudende nervositeit uit: hij werpt zenuwachtige blikken om zich heen en doorzoekt constant zijn zakken. Elena daarentegen oogt veel rustiger, maar haar frustratie uit zich vooral verbaal. De chemie tussen hen is voelbaar en het contrast in hun reacties zorgt voor een interessante dynamiek. Wat de film extra benauwend maakt, is de isolatie waarin de personages zich bevinden. Ze krijgen geen enkele vorm van ondersteuning, zelfs geen water, en hun enige optie is om de vragen van de autoriteiten te beantwoorden en te wachten op een ongewisse uitkomst.

De uitputtende intensiteit van de lange ondervragingsscènes is tastbaar en draagt bij aan de spanning, maar maakt de film op momenten ook zwaar om te doorstaan, ondanks de relatief korte speelduur van 76 minuten. Toch is dit juist de kracht van de film: de emotionele impact blijft hangen, dankzij het sterke spel van de hoofdrolspelers en de claustrofobische sfeer die tot het einde volgehouden wordt.

To Olivia​

Roald Dahl behoort tot de meest gelezen kinderboekenschrijvers ter wereld. Wie is er niet vertrouwd met zijn tijdloze klassiekers zoals Matilda en Sjakie en de chocoladefabriek? Hoewel deze verhalen me bekend zijn, was ik minder op de hoogte van Dahls eigen leven. Filmmaker John Hay heeft zijn inspiratie voor de film To Olivia gehaald uit het boek An Unquiet Life van Stephen Michael Shearer. Dit werk is geen biografie van Dahl zelf, maar richt zich op Patricia Neal, de Hollywoodactrice met wie hij dertig jaar getrouwd was.

Hoewel ze in een prachtig huis op het Britse platteland wonen met hun drie jonge kinderen - Olivia, Tessa en Theo - slaat het noodlot toe wanneer de zevenjarige Olivia ernstig ziek wordt en kort daarna in het ziekenhuis overlijdt. Haar overlijden breekt het gezin en Roald trekt zich steeds verder terug in zijn tuinhuisje, waar hij schrijft. In een poging zijn verdriet te ontvluchten, zoekt hij zijn toevlucht in sterke drank en stort hij zich met volle overgave op zijn volgende boek.

To Olivia heeft een sterke cast en de cinematografie is adembenemend, waarbij de sfeer van het Britse platteland perfect wordt vastgelegd. Hoewel het verhaal op sommige momenten niet diep ingaat op het dagelijkse leven van Dahl, legt de film de nadruk op het trauma dat zijn leven beïnvloedde. Wat me het meest aansprak, was de subtiele manier waarop de emoties van de personages worden weergegeven, zonder dat ze overdreven sentimenteel worden. Al met al is dit een film die je niet wil missen - een echte aanrader!

The Sweet East​

The Sweet East is het regiedebuut van Sean Price Williams, die vooral bekend is als cinematograaf. In samenwerking met scenarist Nick Pinkerton heeft hij deze unieke en fantasievolle film gecreëerd.

Het verhaal volgt Lillian (Talia Ryder), een middelbare scholier die op schoolreis naar Washington D.C. is, maar zich geïsoleerd voelt van haar klasgenoten. Terwijl haar medeleerlingen zich vermaken in een bar, zoekt Lillian een moment voor zichzelf en gaat naar het toilet. Plotseling stormt er een gewapende man de bar binnen, ervan overtuigd dat er in de kelder kinderen worden misbruikt. Met de hulp van Caleb (Earl Cave), een punker die ook in de bar aanwezig is, weet Lillian te ontsnappen via ondergrondse tunnels. Deze ontmoeting met Caleb zet Lillian op een pad vol waanzinnige avonturen, waarbij ze steeds weer in absurde situaties terechtkomt en zich aansluit bij verschillende mensen.

The Sweet East is een betoverende film die ik met veel plezier heb bekeken. De film heeft een ongekunstelde charme en lijkt soms wel spontaan, zonder script te zijn opgenomen, met veel ruimte voor improvisatie. Dit draagt bij aan de authentieke sfeer en maakt het kijken bijzonder. De cast is uitstekend en hun interactie voelt natuurlijk aan; ze zijn goed op elkaar ingespeeld, wat de dynamiek van de film versterkt. Hoewel het soms onduidelijk is of de film naar een specifiek plot toewerkt, weet het verhaal je voortdurend te boeien. Je wordt meegenomen in het leven van Lillian en raakt geïntrigeerd door haar avonturen en de ongewone situaties waarin ze zich bevindt.

 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan