Sooner, een Belgische streamingdienst, biedt een uitgebreide selectie aan films, variërend van onafhankelijke producties tot tijdloze meesterwerken. De catalogus wordt regelmatig aangevuld en het platform heeft verschillende abonnementsvormen, maar biedt ook de mogelijkheid om afzonderlijk een film te huren.
Hierbij een overzicht van de drie films die ik deze maand op Sooner heb bekeken. Ook nieuw zijn de volgende films waarover we reeds een filmreview hebben geschreven: Das Lehrerzimmer, Los delincuentes, La vie de ma mère, Bolero en Ritueel.
Sarah (Lydia Leonard) staat op het punt om met haar vriend en zijn dochter op vakantie te gaan, maar ze heeft een geheim: ze heeft haar vliegangst niet overwonnen zoals ze beweert. Schrijver Edward (Timothy Spall), een veteraan wiens karakter droog en passief lijkt, ontpopt zich onverwacht tot leider. De nerveuze Alfons (Sverrir Guðnason) wordt vergezeld door zijn influencer-vriendin Coco (Ella Rumpf), die nieuwe content wil maken. De groep wordt begeleid door de onervaren instructeur Charles (Simon Manyonda) en dan is er ook nog de extravagante Dries (Björn Hlynur Haraldsson), die voor de nodige levendigheid zorgt.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in IJsland, waar het besneeuwde landschap en de mistige warmwaterbronnen de benarde sfeer versterken waarin de reizigers zich bevinden. Hoewel de beelden soms iets te donker zijn, is de cinematografie sterk en effectief.
Het oorspronkelijke thema doet vermoeden dat er een diepere verkenning van de personages zal plaatsvinden, maar toch blijven ze grotendeels karikaturaal en onderontwikkeld. Hoofdpersoon Sarah weet enigszins te overtuigen, maar haar problemen blijven oppervlakkig en onopgelost. De bijrollen worden nog minder uitgediept, waardoor het plot mij onverschillig laat. Dit zou geen probleem hoeven zijn als de humor goed uitgevoerd was, maar het verhaal komt steeds weer terug op dezelfde grappen zonder echt komisch te zijn. Toch biedt Northern Comfort, voor wie op zoek is naar luchtig vermaak, eenvoudigweg amusement en dat vooral dankzij de goede acteerprestaties.
In een klein, afgelegen dorp voorziet de alleenstaande vader Takumi in zijn levensonderhoud door klusjes te doen voor de dorpsgemeenschap. Hij leidt samen met zijn dochter Hana een rustig en bescheiden leven waarin de natuur centraal staat. Maar dit leven en het ecosysteem worden bedreigd wanneer een bedrijf uit Tokio op deze plek een glamping-site (glamoureus kamperen) wil opzetten.
Evil Does Not Exist is een film die met weinig dialogen een bepaalde sfeer weet op te roepen, waarbij de stilte en beelden de ruimte krijgen om hun verhaal te vertellen en dit zonder enige haast. De muziek van Eiko Ishibashi, vooral in de natuurscènes waar de wind door de bomen ritselt, voegt een bijzondere dimensie toe. Ik zag deze film voor de tweede keer, ditmaal na het bekijken van Perfect Days van Wim Wenders. Net als in Perfect Days worden de details van het alledaagse leven prachtig belicht. Deze film is zonder twijfel een aanrader.
De documentaire laat zien hoe de uitgestrekte vlaktes van Oman, die sterk lijken op het Marslandschap, worden gebruikt als oefenlocatie voor astronauten. De film volgt een team van wetenschappers dat zich in Oman voorbereidt op toekomstige Marsmissies. Daarnaast zie je twee lokale meisjes die nieuwsgierig de wetenschappers en de sterrenhemel observeren.
De training van de astronauten in de woestijn voelt onwerkelijk aan, en door ook de lokale bevolking aan het woord te laten wordt dit contrast nog sterker. De combinatie van geavanceerde technologie en rondlopende dromedarissen heeft iets ironisch, maar de prachtige beelden creëren een rustige sfeer en leggen de realiteit van deze unieke situatie vast. Del Campo legt de nadruk meer op het perspectief van de lokale bevolking dan op dat van de astronauten, wat de kracht van deze documentaire is. Het is een goed gemaakte documentaire die met een korte speelduur toch de essentie weet vast te leggen.
Hierbij een overzicht van de drie films die ik deze maand op Sooner heb bekeken. Ook nieuw zijn de volgende films waarover we reeds een filmreview hebben geschreven: Das Lehrerzimmer, Los delincuentes, La vie de ma mère, Bolero en Ritueel.
Northern Comfort
Welkom bij de cursus Fearless Flyers! In de film Northern Comfort volgen we een groep mensen die hun vliegangst willen overwinnen. Dit thema vormt de kern van het verhaal en leidt al snel tot een reeks absurde situaties.Sarah (Lydia Leonard) staat op het punt om met haar vriend en zijn dochter op vakantie te gaan, maar ze heeft een geheim: ze heeft haar vliegangst niet overwonnen zoals ze beweert. Schrijver Edward (Timothy Spall), een veteraan wiens karakter droog en passief lijkt, ontpopt zich onverwacht tot leider. De nerveuze Alfons (Sverrir Guðnason) wordt vergezeld door zijn influencer-vriendin Coco (Ella Rumpf), die nieuwe content wil maken. De groep wordt begeleid door de onervaren instructeur Charles (Simon Manyonda) en dan is er ook nog de extravagante Dries (Björn Hlynur Haraldsson), die voor de nodige levendigheid zorgt.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in IJsland, waar het besneeuwde landschap en de mistige warmwaterbronnen de benarde sfeer versterken waarin de reizigers zich bevinden. Hoewel de beelden soms iets te donker zijn, is de cinematografie sterk en effectief.
Het oorspronkelijke thema doet vermoeden dat er een diepere verkenning van de personages zal plaatsvinden, maar toch blijven ze grotendeels karikaturaal en onderontwikkeld. Hoofdpersoon Sarah weet enigszins te overtuigen, maar haar problemen blijven oppervlakkig en onopgelost. De bijrollen worden nog minder uitgediept, waardoor het plot mij onverschillig laat. Dit zou geen probleem hoeven zijn als de humor goed uitgevoerd was, maar het verhaal komt steeds weer terug op dezelfde grappen zonder echt komisch te zijn. Toch biedt Northern Comfort, voor wie op zoek is naar luchtig vermaak, eenvoudigweg amusement en dat vooral dankzij de goede acteerprestaties.
Evil Does Not Exist
Evil Does Not Exist (Aku wa sonzai shinai), geregisseerd door Ryûsuke Hamaguchi (bekend van onder meer Drive My Car en Wheel of Fortune and Fantasy), is een ingetogen drama met een verrassende wending. Opnieuw heeft Hamaguchi mij weten te bekoren met zijn subtiele filmstijl.In een klein, afgelegen dorp voorziet de alleenstaande vader Takumi in zijn levensonderhoud door klusjes te doen voor de dorpsgemeenschap. Hij leidt samen met zijn dochter Hana een rustig en bescheiden leven waarin de natuur centraal staat. Maar dit leven en het ecosysteem worden bedreigd wanneer een bedrijf uit Tokio op deze plek een glamping-site (glamoureus kamperen) wil opzetten.
Evil Does Not Exist is een film die met weinig dialogen een bepaalde sfeer weet op te roepen, waarbij de stilte en beelden de ruimte krijgen om hun verhaal te vertellen en dit zonder enige haast. De muziek van Eiko Ishibashi, vooral in de natuurscènes waar de wind door de bomen ritselt, voegt een bijzondere dimensie toe. Ik zag deze film voor de tweede keer, ditmaal na het bekijken van Perfect Days van Wim Wenders. Net als in Perfect Days worden de details van het alledaagse leven prachtig belicht. Deze film is zonder twijfel een aanrader.
Mars, Oman
Mars, Oman is een korte documentaire van Vanessa del Campo, die een PhD in Lucht- en Ruimtevaarttechniek behaalde en doceerde in Barcelona. Later koos ze voor een andere richting, studeerde film en behaalde een master aan LUCA School of Arts in Brussel.De documentaire laat zien hoe de uitgestrekte vlaktes van Oman, die sterk lijken op het Marslandschap, worden gebruikt als oefenlocatie voor astronauten. De film volgt een team van wetenschappers dat zich in Oman voorbereidt op toekomstige Marsmissies. Daarnaast zie je twee lokale meisjes die nieuwsgierig de wetenschappers en de sterrenhemel observeren.
De training van de astronauten in de woestijn voelt onwerkelijk aan, en door ook de lokale bevolking aan het woord te laten wordt dit contrast nog sterker. De combinatie van geavanceerde technologie en rondlopende dromedarissen heeft iets ironisch, maar de prachtige beelden creëren een rustige sfeer en leggen de realiteit van deze unieke situatie vast. Del Campo legt de nadruk meer op het perspectief van de lokale bevolking dan op dat van de astronauten, wat de kracht van deze documentaire is. Het is een goed gemaakte documentaire die met een korte speelduur toch de essentie weet vast te leggen.
Laatst bewerkt:
