Onlangs kon je het eerste artikel ontdekken met impressies van enkele indiegames die ik mocht ontdekken op gamescom. Vandaag duiken we in vier nieuwe titels die op mijn programma stonden. Ook deze keer zit er redelijk wat variëteit in de titels, met twee fantasierijke actie-RPG's, een Crash Bandicoot-achtige platformer en een online mech-game die recentelijk heel wat potten wist te breken met haar zeer populaire open bèta.
Naast de physics-based gameplay was er een ander element waarmee het spel zich tijdens mijn sessie wist te onderscheiden van soortgelijke titels. Je vertrekt namelijk vanuit een centrale hub naar een van de missielocaties en je moet je uitrusting en wapens kiezen voordat je op missie vertrekt, eens in het level kan je niet meer wisselen. Sterf je, dan verlies je een groot deel van je verzamelde items, en respawn je in het level met weinig levenspunten en zonder dat je health potions worden aangevuld. De keerzijde: de vijanden die je al doodde blijven dood. Het spel zet je zo voor een moeilijke keuze: ga je verder in de hoop extra potions te vinden en alsnog het level uit te spelen of speel je op veilig en keer je terug naar de hub. In het level dat ik speelde, mocht ik ook al even proeven van de titaanachtige bazen die je te wachten staan in het spel. Deze reuzen versla je om nieuwe abilities vrij te spelen en dagen je meteen uit inventief te werk te gaan om ze te verslaan. In dit geval: vuurballen vangen en teruggooien, de minions die hij spawnt oppakken en naar de baas of in het ravijn gooien, hem beklimmen, zijn been vastzetten met ijs zodat hij niet kan bewegen, ... De enige limiet is je eigen creativiteit. Wat de gameplay betreft wist dit spel met andere woorden zeker en vast mijn interesse te wekken.
Van wat ik kon opmaken uit mijn speelsessie, speelt Mandragora zich af in een fantasiewereld die geplaagd wordt door iets dat Entropy wordt genoemd en hierdoor overrompeld is door monsterlijke wezens. In de demo die ik kon spelen, kreeg mijn personage de opdracht om een heks te vangen nadat je tegen bevel van de koning in haar zus had vermoord. Deze zus leek zich te manifesteren in de geest van het personage en de relatie tussen deze twee personages lijkt een belangrijke rol te spelen. De demo gaf alvast een goede indruk van wat je mag verwachten in dit spel met een beetje exploratie en een queeste waarbij ik een iemand moest helpen die een klein probleempje had met enkele monsterachtige wolven, waarvan eentje uiteraard als baas fungeerde. Hoewel Mandragora op het eerste gezicht weinig baanbrekends doet, lijkt het een degelijke toevoeging aan het genre. De uitdagende gameplay en duistere sfeer zullen zeker heel wat gamers aanspreken. Ook de keuze uit zes verschillende klassen die elk hun uitgebreide skill tree hebben, zal ongetwijfeld de nodige aantrek vinden en verhoogt uiteraard de potentiële herspeelbaarheid.
Met een goede dosis humor, de charmante stijl van het spel en eenvoudige, intuïtieve controls richt het spel zich duidelijk op het hele gezin. Nikoderiko zal dus zeker ook jongere spelers aanspreken. Je moet dus geen al te uitdagende platformer verwachten. Al zullen de latere levels waarschijnlijk je vingervlugheid enigszins testen. Over het algemeen speelde het spel ook vloeiend, al had ik wel één onfortuinlijke crash. Maar, ik heb het vertrouwen erin dat de makers dit wel zullen fixen. De muziek van het spel werd trouwens verzorgd door niemand minder dan componist David Wise, die waarschijnlijk het best gekend is voor de soundtrack van de Donkey Kong-games en Battletoads. Laten we hopen dat het eindproduct weet te overtuigen wanneer het spel lanceert eind oktober, en dit voor pc en alle consoles. Heel origineel is het spel misschien niet, maar veel van dit soort platformers verschijnen er nu ook weer niet, waardoor het altijd fijn is om een nieuwe IP te ontdekken in het genre.
Kleine side note, mijn sessie was geen multiplayer, maar enkel tegen bots. Het is dus mogelijk om dit spel solo te spelen tegen bots, maar de focus ligt echt wel op de multiplayer. Er is dus geen verhaalmodus of dergelijke aanwezig. Het spel zal hoofdzakelijk enkele modi hebben om samen met andere spelers te spelen. De modus die ik mocht proberen was Battlefield, de 6vs6-modus waarbij je verschillende objectieven hebt om te vervullen, afhankelijk van de map waarop je speelt. Daarnaast heeft het spel de meer traditionele 3vs3-modus die doet denken aan de PvP-modus van Armored Core VI. De derde modus waarmee het zal lanceren, is een soort van Battle Royale-achtige PvPvE modus waarbij zestig spelers het in teams van drie spelers mogen opnemen tegen elkaar, maar ook computergestuurde units, waaronder reusachtige bazen.
Uiteraard zal je gebruik kunnen maken van verschillende klassen van mechs met elk hun eigen specialiteiten. Het ontwerp van deze mechs was alvast ronduit fantastisch. Naast de mechs zelf, hebben de makers ook veel aandacht besteed aan de piloten die deze gevaartes besturen. Zo heb je een uitgebreide character creator alsook officiële piloten waarmee je zal kunnen spelen. Mecha BREAK wordt trouwens een free to play-game. De vraag is natuurlijk vooral hoe de monetization zal zijn; hopelijk weten de ontwikkelaars hier een goede balans te vinden.
Eternal Strands
Wie na het kijken van de trailer van Eternal Strands sterke vibes krijgt van Immortals: Fenyx Rising, Asterigos: Curse of the Stars of Stray Blade zal ik geen ongelijk geven. De getekende stijl en de architectuur van de wereld voelen inderdaad zeer gelijkend aan. Toch is er een groot verschil met deze debuuttitel van het Canadese Yellow Brick Games. In hun spel staat magie centraal en de gameplay is zeer physics based. Dit wil zeggen dat je de omgeving zal kunnen manipuleren met je magie. Een voorbeeld: je zal een ijsmuur kunnen maken om de vijand te stoppen, maar eens deze muur is vernietigd dan zal je de individuele ijsblokken kunnen oprapen met je telekinese en gooien naar de vijand. Natuurlijk kan je ook andere objecten oprapen uit de omgeving om mee te gooien, maar je zal ook andere leuke dingen kunnen doen. Zo kan je een soort van bubbel schieten waarin dingen worden vastgehouden. Als je dit combineert met een vuurmijn bijvoorbeeld, dan blijft het explosieve effect ook hierin gevangen wat een versterkend effect had. Gebruik je vuur, dan schiet het gras ook in brand en moet je opletten dat je jezelf niet verbrandt.Naast de physics-based gameplay was er een ander element waarmee het spel zich tijdens mijn sessie wist te onderscheiden van soortgelijke titels. Je vertrekt namelijk vanuit een centrale hub naar een van de missielocaties en je moet je uitrusting en wapens kiezen voordat je op missie vertrekt, eens in het level kan je niet meer wisselen. Sterf je, dan verlies je een groot deel van je verzamelde items, en respawn je in het level met weinig levenspunten en zonder dat je health potions worden aangevuld. De keerzijde: de vijanden die je al doodde blijven dood. Het spel zet je zo voor een moeilijke keuze: ga je verder in de hoop extra potions te vinden en alsnog het level uit te spelen of speel je op veilig en keer je terug naar de hub. In het level dat ik speelde, mocht ik ook al even proeven van de titaanachtige bazen die je te wachten staan in het spel. Deze reuzen versla je om nieuwe abilities vrij te spelen en dagen je meteen uit inventief te werk te gaan om ze te verslaan. In dit geval: vuurballen vangen en teruggooien, de minions die hij spawnt oppakken en naar de baas of in het ravijn gooien, hem beklimmen, zijn been vastzetten met ijs zodat hij niet kan bewegen, ... De enige limiet is je eigen creativiteit. Wat de gameplay betreft wist dit spel met andere woorden zeker en vast mijn interesse te wekken.
Mandragora
Mandragora is ook een actie-RPG, maar eentje die veel duisterder is en eerder een soulslike metroidvania is. Dit soort games combineert elementen uit twee populaire genres. Denk hierbij aan Blasphemous, Salt and Sanctuary, of Ender Lilies. Mandragora stond vorig jaar tijdens gamescom al op mijn radar, toen het nog zou worden uitgegeven door Marvelous. Intussen heeft het spel een nieuwe thuis gevonden bij Knights Peak Entertainment. Mandragora zelf is van Hongaarse makelij en wordt ontwikkeld door Primal Game Studio. Zij lanceerden hun spel in 2022 via Kickstarter en hoewel het eind 2023 moest uitkomen, zal het mits wat vertraging later dit jaar speelbaar zijn.Van wat ik kon opmaken uit mijn speelsessie, speelt Mandragora zich af in een fantasiewereld die geplaagd wordt door iets dat Entropy wordt genoemd en hierdoor overrompeld is door monsterlijke wezens. In de demo die ik kon spelen, kreeg mijn personage de opdracht om een heks te vangen nadat je tegen bevel van de koning in haar zus had vermoord. Deze zus leek zich te manifesteren in de geest van het personage en de relatie tussen deze twee personages lijkt een belangrijke rol te spelen. De demo gaf alvast een goede indruk van wat je mag verwachten in dit spel met een beetje exploratie en een queeste waarbij ik een iemand moest helpen die een klein probleempje had met enkele monsterachtige wolven, waarvan eentje uiteraard als baas fungeerde. Hoewel Mandragora op het eerste gezicht weinig baanbrekends doet, lijkt het een degelijke toevoeging aan het genre. De uitdagende gameplay en duistere sfeer zullen zeker heel wat gamers aanspreken. Ook de keuze uit zes verschillende klassen die elk hun uitgebreide skill tree hebben, zal ongetwijfeld de nodige aantrek vinden en verhoogt uiteraard de potentiële herspeelbaarheid.
Nikoderiko: The Magical World
Knights Peak Interactive was ook aanwezig met Nikoderiko: The Magical World, een spel van een heel ander kaliber dan Mandragora. Nikoderiko is namelijk een kleurrijke platformer die je onmiddellijk zal doen denken aan Crash Bandicoot. De gelijkenissen tussen de personages zullen je zeker niet ontgaan, maar ook de gameplay van het spel doet denken aan de Crash Bandicoot-games. Op gamescom mocht ik alvast enkele levels proberen en ik was onder de indruk van de kwaliteit die VEA Games, een kleine studio uit Cyprus, aflevert met deze titel. De eerste levels staken alvast goed in elkaar. De levels bevatten voldoende dingen om te verzamelen, zelfs geheime minigames en waren bovendien niet te lang. Verder lijkt er ook steeds een passage in het level te zijn waar je personage op een dier rijdt, iets dat we ook kennen vanuit de latere Crash-games. Eindigen deed ik met een baasgevecht tegen een reusachtige bever.Met een goede dosis humor, de charmante stijl van het spel en eenvoudige, intuïtieve controls richt het spel zich duidelijk op het hele gezin. Nikoderiko zal dus zeker ook jongere spelers aanspreken. Je moet dus geen al te uitdagende platformer verwachten. Al zullen de latere levels waarschijnlijk je vingervlugheid enigszins testen. Over het algemeen speelde het spel ook vloeiend, al had ik wel één onfortuinlijke crash. Maar, ik heb het vertrouwen erin dat de makers dit wel zullen fixen. De muziek van het spel werd trouwens verzorgd door niemand minder dan componist David Wise, die waarschijnlijk het best gekend is voor de soundtrack van de Donkey Kong-games en Battletoads. Laten we hopen dat het eindproduct weet te overtuigen wanneer het spel lanceert eind oktober, en dit voor pc en alle consoles. Heel origineel is het spel misschien niet, maar veel van dit soort platformers verschijnen er nu ook weer niet, waardoor het altijd fijn is om een nieuwe IP te ontdekken in het genre.
Mecha BREAK
Met Mecha BREAK gaan we weer een heel andere toer op. Dit spel lijkt namelijk alsof het werd ontwikkeld door enkele gamers die in de ban waren van Armored Core VI: Fires of Rubicon, maar wat teleurgesteld waren in de multiplayer en dus maar hun eigen game ontwikkelden. Wie wat gameplaybeelden bekijkt, krijgt inderdaad al snel de indruk dat dit een uitgebreidere versie is van de multiplayeractie uit Armored Core VI, met imposante mechs, snelle en explosieve actie en indrukwekkende omgevingen. Na de recente open bèta op pc, waarbij bijna tienduizend spelers het spel speelden en meer dan een miljoen keer wishlisten op Steam, was het spel zelfs eventjes de talk of the town online. Ontwikkelaar Amazing Seasun Games was vervolgens ook aanwezig met een reusachtige booth op gamescom waardoor je moeilijk om het speel heen kon. Zelf mocht ik ook even aan de slag gaan met Mecha BREAK in de business area waar ik even mocht proeven van de gameplay van deze spectaculaire multiplayertitel. De actie was alvast heerlijk chaotisch, maar belangrijker: de mechs besturen verliep zeer goed, al was duidelijk dat er nog wat geoefend moet worden voordat ik de besturing onder de knie zal hebben.Kleine side note, mijn sessie was geen multiplayer, maar enkel tegen bots. Het is dus mogelijk om dit spel solo te spelen tegen bots, maar de focus ligt echt wel op de multiplayer. Er is dus geen verhaalmodus of dergelijke aanwezig. Het spel zal hoofdzakelijk enkele modi hebben om samen met andere spelers te spelen. De modus die ik mocht proberen was Battlefield, de 6vs6-modus waarbij je verschillende objectieven hebt om te vervullen, afhankelijk van de map waarop je speelt. Daarnaast heeft het spel de meer traditionele 3vs3-modus die doet denken aan de PvP-modus van Armored Core VI. De derde modus waarmee het zal lanceren, is een soort van Battle Royale-achtige PvPvE modus waarbij zestig spelers het in teams van drie spelers mogen opnemen tegen elkaar, maar ook computergestuurde units, waaronder reusachtige bazen.
Uiteraard zal je gebruik kunnen maken van verschillende klassen van mechs met elk hun eigen specialiteiten. Het ontwerp van deze mechs was alvast ronduit fantastisch. Naast de mechs zelf, hebben de makers ook veel aandacht besteed aan de piloten die deze gevaartes besturen. Zo heb je een uitgebreide character creator alsook officiële piloten waarmee je zal kunnen spelen. Mecha BREAK wordt trouwens een free to play-game. De vraag is natuurlijk vooral hoe de monetization zal zijn; hopelijk weten de ontwikkelaars hier een goede balans te vinden.
