Afgelopen week waren alle ogen op Keulen gericht. Als we het hebben over de computerspelindustrie natuurlijk. Want van 20 tot en met 25 augustus was de stad de uitvalsbasis voor gamescom. Uiteraard was BeyondGaming ook van de partij, alleen had ik deze keer de onmetelijke taak om de hele redactie op mijn eentje te vertegenwoordigen. In mijn eentje en met een volle agenda was ik drie dagen aanwezig en de vruchten van mijn expeditie zal je de komende dagen en weken kunnen ontdekken. Uiteraard zullen er heel wat previews volgen, maar door het grote aantal titels dat mijn revue is gepasseerd, zal ik om praktische redenen veel van de indiegames bundelen in artikels, waarvan je nu het eerste aan het lezen bent (hopelijk!) Laten we er meteen induiken.
Aangezien je als een heks speelt, speelt magie een belangrijke rol in het spel en krijg je als speler een vrij grote vrijheid in het spelen met deze spreuken. Een ander uniek gegeven is dat vuurmagie bijvoorbeeld alles in brand zal zetten. Wanneer ik kleine konijntjes in brand had gezet, was mijn eerste gedacht dat dit eigenlijk best wel gemeen was. Maar het is dus een element waarmee je rekening zal moeten houden in het spel, ook wanneer je het opneemt tegen bazen bijvoorbeeld. De baas van de demo was hier een goed voorbeeld van, want met vuur moet je eerst een soort van beschermende laag verbranden. Het spel bevatte duidelijk enkele leuke ideeën, maar het kan duidelijk nog wat extra werk gebruiken om de ervaring te finetunen en het spel op technisch vlak op te poetsen.
Wat verder opviel waren de bijzondere graphics van het spel. De makers hebben namelijk getracht om een soort van stopmotion-effect uit te werken in de grafische stijl die doet denken aan de films van bijvoorbeeld Ray Harryhausen. Dit hebben ze gedaan door het spel te laten renderen aan zestig frames per seconde een vervolgens een aantal frames te verwijderen. Het resultaat oogde alvast fascinerend en zeker met het design van de monsters deed dit denken aan de films van weleer. Al deze monsters en andere wezens zijn trouwens gebaseerd op bestaande figuren uit de Japanse mythologie. Verder was ik ook verbaasd over de tussenfilmpjes die zeer filmisch oogden. Dit is er zeker eentje om in het oog te houden wat mij betreft.
Deze aanpak vond ik persoonlijk wel interessant en het zorgt er natuurlijk voor dat elke playthrough net iets anders zal zijn. De gevechten schotelden exact voor wat ik verwachtte en namen ongeveer een kleine tien minuten in beslag. De gevechten die ik deed waren de typische "dood alle vijanden"-missies, er zouden uiteraard ook andere types van missies zijn zoals bepaalde objectieven veroveren of baasgevechten bijvoorbeeld. Een leuke toevoeging is dat elk personage ook twee wapens heeft om mee aan te vallen. Hierdoor zal je boogschutter of magiër bijvoorbeeld minder in de problemen zitten als er opeens een vijand vlak naast hem staat. Gewoon even wisselen naar je zwaard en je kan een goede slag uitdelen. Verder merk je wel dat het spel met een kleiner budget werd gemaakt. Er zijn (nog) geen voice-overs aanwezig in het spel en in plaats van cutscenes krijg je de dialogen voorgeschoteld met behulp van statische 2D-portretten. Deze portretten waren wel prachtig getekend en in tegenstelling tot wat ik verwachtte, waren ze minder anime-geïnspireerd. Ideaal dus voor zij die geen fan zijn van deze stijl die we vaak terugvinden in Aziatische games.
Een ander belangrijk element, zoals je kan afleiden uit de titel, is dat ook de technologische evolutie lichtjes anders is gelopen dan bij ons en de strijd in het spel ook beslecht zal worden met behulp van reusachtige Colossi, mechs die aangedreven worden op stoom. Zij zullen een sleutelrol spelen in de tactische gevechten in het spel. Voor deze gevechten haalde het team de Fire Emblem-reeks als inspiratie aan, terwijl het grand strategy-luik meer geïnspireerd leek door de titels van Paradox Interactive, zoals Crusader Kings, Europa Universalis en Victoria. Liefhebbers van dit soort spellen hebben alvast een nieuwe franchise om naar uit te kijken. Bovendien zag dit deel er best indrukwekkend uit, met heel wat diepgaande mechanismes. Mijn grootste bezorgdheid bij dit spel, was dat de units bij de tactische gevechten er echt niet geweldig uitzagen. Vooral de mechs waren weinig inspirerend. Het spel verschijnt volgend jaar op zich eerst in early access, dus op zich hebben de makers nog wel wat tijd om het spel verder op te poetsen.
Witch of Oblivion
Net zoals velen onder jullie, kan je me gerust een fan van het soulslike-genre noemen. Het is dan ook meer dan logisch dat er enkele van deze titels op mijn programma stonden. De eerste was Witch of Oblivion van de Japanse ontwikkelaar Tasto Alpha. In dit spel speel je, zoals je al kan raden, als een heks die haar herinneringen kwijt is. Hoe het verhaal in elkaar steekt weet ik nog niet, maar in ieder geval zal je een open wereld kunnen verkennen en zal je het opnemen tegen gevaarlijke bazen die gekend staan als de Aberrant Ancients. In de demo die ik mocht spelen, moest ik eerst in het bos twee bomen verbranden voordat ik toegang kreeg tot het toevluchtsoord van zo'n Ancient.Aangezien je als een heks speelt, speelt magie een belangrijke rol in het spel en krijg je als speler een vrij grote vrijheid in het spelen met deze spreuken. Een ander uniek gegeven is dat vuurmagie bijvoorbeeld alles in brand zal zetten. Wanneer ik kleine konijntjes in brand had gezet, was mijn eerste gedacht dat dit eigenlijk best wel gemeen was. Maar het is dus een element waarmee je rekening zal moeten houden in het spel, ook wanneer je het opneemt tegen bazen bijvoorbeeld. De baas van de demo was hier een goed voorbeeld van, want met vuur moet je eerst een soort van beschermende laag verbranden. Het spel bevatte duidelijk enkele leuke ideeën, maar het kan duidelijk nog wat extra werk gebruiken om de ervaring te finetunen en het spel op technisch vlak op te poetsen.
Spirit of the Samurai
Van soulslike naar metroidvania, nog zo'n genre waar mensen graag hun tanden inzetten. Spirit of the Samurai is een metroidvania die ontwikkeld wordt door een klein team uit Spanje en inspiratie put uit de Japanse mythologie. In dit spel spel je als Takashi, een samoerai die opnieuw tot leven werd gewekt en het land moet beschermen van een Oni en zijn leger van ondoden en andere demonische wezens. Naast samoerai, zal je ook spelen in de vorm van een Kodama en zelfs een kat, waarbij sluipen belangrijker wordt dan vechten. Tijdens het stukje dat ik mocht spelen voelde de gameplay als Takashi vrij traditioneel aan, maar het vechten zelf werd toch interessant gemaakt doordat je gebruikmaakt van de rechter joystick om een van vier aanvallen uit te voeren. Tijdens het spelen zal je nieuwe aanvallen vrijspelen en deze kan je vervolgens zelf toewijzen, waardoor je een grote vrijheid krijgt in het uitwerken van je eigen vechtstijl.Wat verder opviel waren de bijzondere graphics van het spel. De makers hebben namelijk getracht om een soort van stopmotion-effect uit te werken in de grafische stijl die doet denken aan de films van bijvoorbeeld Ray Harryhausen. Dit hebben ze gedaan door het spel te laten renderen aan zestig frames per seconde een vervolgens een aantal frames te verwijderen. Het resultaat oogde alvast fascinerend en zeker met het design van de monsters deed dit denken aan de films van weleer. Al deze monsters en andere wezens zijn trouwens gebaseerd op bestaande figuren uit de Japanse mythologie. Verder was ik ook verbaasd over de tussenfilmpjes die zeer filmisch oogden. Dit is er zeker eentje om in het oog te houden wat mij betreft.
Lost Eidolons: Veil of the Witch
We blijven in Aziatische sferen, want Lost Eidolons: Veil of the Witch is een tactical turn-based RPG van Zuid-Koreaanse makelij. Het spel is een spin-off van het in 2022 verschenen Lost Eidolons. Dit spel stond gekend om zijn grootschalige en uitdagende missies die makkelijk een uur in beslag konden nemen. Met deze spin-off wilden ze een spel maken dat toegankelijker is en minder tijdsintensief. Om hun spel vorm te geven, gingen ze inspiratie halen bij spellen zoals Slay the Spire en Hades. Er werd met andere woorden een roguelite-twist toegevoegd aan de formule. Dit uit zich in de manier waarop je missies onderneemt en je team opbouwt. De producer die mijn speelsessie begeleidde vergeleek het samenstellen en het laten groeien van je team met de manier waarop je jouw deck van kaarten laat groeien in spellen zoals Slay the Spire. De inspiratie van Hades liet zich dan weer voelen in de structuur van het spel. Wanneer je bijvoorbeeld naar een bestemming gaat, moet je een pad bewandelen en krijg je de keuze over welke richting je uitgaat met zichtbaar verschillende gebeurtenissen. Het pad naar links zal je bijvoorbeeld een gevecht voorschotelen, terwijl ik ik mijn sessie naar rechts bijvoorbeeld een kamp van handelaars tegenkwam dat ik kon doorzoeken om goud te vinden.Deze aanpak vond ik persoonlijk wel interessant en het zorgt er natuurlijk voor dat elke playthrough net iets anders zal zijn. De gevechten schotelden exact voor wat ik verwachtte en namen ongeveer een kleine tien minuten in beslag. De gevechten die ik deed waren de typische "dood alle vijanden"-missies, er zouden uiteraard ook andere types van missies zijn zoals bepaalde objectieven veroveren of baasgevechten bijvoorbeeld. Een leuke toevoeging is dat elk personage ook twee wapens heeft om mee aan te vallen. Hierdoor zal je boogschutter of magiër bijvoorbeeld minder in de problemen zitten als er opeens een vijand vlak naast hem staat. Gewoon even wisselen naar je zwaard en je kan een goede slag uitdelen. Verder merk je wel dat het spel met een kleiner budget werd gemaakt. Er zijn (nog) geen voice-overs aanwezig in het spel en in plaats van cutscenes krijg je de dialogen voorgeschoteld met behulp van statische 2D-portretten. Deze portretten waren wel prachtig getekend en in tegenstelling tot wat ik verwachtte, waren ze minder anime-geïnspireerd. Ideaal dus voor zij die geen fan zijn van deze stijl die we vaak terugvinden in Aziatische games.
Napoleon: A Mechanized Revolution
Mijn laatste spel voor dit artikel heeft ook een link met Zuid-Korea, want Napoleon: A Mechanize Revolution is het geesteskind van Jongwoo Kim, een Zuid-Koreaan die intussen in Quebec woont en samen met Martin Brouard Studio Imugi oprichtte. Martin Brouard was voordien een lid van Sabotage Studio, de ontwikkelaar van Sea of Stars en The Messenger. Studio Imugi bestaat uit slechts acht personen en werd opgericht met het doel om spellen te ontwikkelen die cultureel relevant zijn en een rijke vorm van verhaalvertelling hebben, en dit met een werkethiek die oog heeft voor het welzijn van zijn werknemers. Het eerste productie van deze filosofie is Napolean: A Mechanized Revolution. Deze kruising tussen grand strategy game en tactical turn-based strategy neemt ons mee naar een alternatieve tijdslijn waarin we in de huid kruipen als Céline of César Bonaparte en zal je de Franse revolutie op een heel andere manier beleven. De richting die jij de geschiedenis uitduwt hangt af van de allianties die je zal maken. Sluit je je aan bij de royalisten en bescherm je de monarchie? Of ga je eerder aansluiten bij de ware revolutionairen, de Jakobijnen, of bewandel je een meer gematigd pad met de zogenaamde "Moderates". Hoe de revolutie zich ontvouwt zal dus in jouw handen liggen, maar de makers hechten tegelijkertijd ook veel belang aan authenticiteit, dus echte gebeurtenissen zullen plaatsvinden in het spel maar ze zullen niet verlopen zoals ze zijn in de geschiedenisboeken.Een ander belangrijk element, zoals je kan afleiden uit de titel, is dat ook de technologische evolutie lichtjes anders is gelopen dan bij ons en de strijd in het spel ook beslecht zal worden met behulp van reusachtige Colossi, mechs die aangedreven worden op stoom. Zij zullen een sleutelrol spelen in de tactische gevechten in het spel. Voor deze gevechten haalde het team de Fire Emblem-reeks als inspiratie aan, terwijl het grand strategy-luik meer geïnspireerd leek door de titels van Paradox Interactive, zoals Crusader Kings, Europa Universalis en Victoria. Liefhebbers van dit soort spellen hebben alvast een nieuwe franchise om naar uit te kijken. Bovendien zag dit deel er best indrukwekkend uit, met heel wat diepgaande mechanismes. Mijn grootste bezorgdheid bij dit spel, was dat de units bij de tactische gevechten er echt niet geweldig uitzagen. Vooral de mechs waren weinig inspirerend. Het spel verschijnt volgend jaar op zich eerst in early access, dus op zich hebben de makers nog wel wat tijd om het spel verder op te poetsen.
