Iedereen die gamet heeft wel enkele favorieten. Ook in onze redactie is dit het geval. In deze special sommen we niet onze all-time favorites op, maar kijken we terug naar wat het jaar 2022 ons te bieden had. De een kiest voor een spel dat een pak prijzen in de wacht sleepte, de ander kiest voor een spel waar de helft het bestaan niet van af wist. Ik presenteer jullie met enige fierheid onze Games of the Year van 2022.
Joeri
The Last of Us Part I
Oké, oké, The Last of Us is op vlak van gamen al zo oud als de straat. De game verscheen oorspronkelijk in 2013 voor PlayStation 3, kreeg een jaar later een Remastered-versie voor PlayStation 4 en pas dit jaar was het de beurt aan de PlayStation 5. Het is dan ook pas op die laatstgenoemde console dat ik de single player van The Last of Us volledig heb doorlopen. Pas in 2022, negen jaar na de feiten, kwam ik tot inzien dat het negeren van Joel en Ellie in 2013 een grote fout was. The Last of Us Part I is dezelfde game als destijds, maar wel stukken beter. Grafisch een waar spektakelstuk waar je geen woorden genoeg voor kunt vinden, een veel slimmere AI die voor een meer realistische ervaring zorgt, en meer. Aan het verhaal zelf veranderde er logischerwijs helemaal niks, dat was in 2013 gewoon al volledig af. The Last of Us Part I is bijgevolg mijn Game of the Year van 2022. Dat ik het met een tien beloonde in mijn review (de eerste keer in mijn tien jaar durende redacteurscarrière trouwens), zegt wel genoeg.
Eervolle vermeldingen: God of War Ragnarök, Moss: Book II en A Plague Tale: Requiem
Sir. K
Pokémon Legends: Arceus
Bijna Nieuwjaar, dus tijd voor de eindejaarslijstjes! Ik ga al meteen beginnen met te zeggen dat ik dit jaar helaas veel minder games heb kunnen spelen dan ik eigenlijk had gehoopt. Toppers als The Last of Us, God of War: Ragnarok en Elden Ring staan helaas nog op de backlog. Ik ken alvast een paar goede voornemens voor het nieuwe jaar! Als ik terugkijk naar de games die ik dit jaar gespeeld heb, dan springt er voor mij voorlopig eentje uit en dat is Pokémon Legends: Arceus. Ondanks dat het nog niet de Heilige Graal van de Pokémon-games is, vond ik het een frisse, nieuwe wending in een langlopende franchise. Vooral de open wereld en de talloze leuke zijmissies wisten te overtuigen. Toegegeven, er speelt een tikkeltje nostalgie mee, maar desalniettemin een must buy voor elke Switch-bezitter!
Eervolle vermelding: Kirby and the Forgotten Land
DaRmaZat
The Stanley Parable: Ultra Deluxe
Afgelopen jaar was ik enorm lyrisch over The Stanley Parable: Ultra Deluxe, en dat ben ik eigenlijk nog steeds. Deze remaster van het erg succesvolle The Stanley Parable uit 2013 bleek namelijk helemaal niet het onbenullige, zwakkere broertje te zijn, maar net een verbeterde, meer uitgebreide versie van de originele game. Alhoewel de bijtitel “Ultra Deluxe” niet typerender kan zijn voor de spot die het spel voortdurend met zichzelf en alle andere remasters uit videogameland drijft, valt er tijdens elke playthrough vooral inhoudelijk wat nieuws of bijzonders te ontdekken. Hierdoor onderscheidt The Stanley Parable: Ultra Deluxe zich net nóg meer van de rest. Maar zelfs daar blijft het niet bij, de game gaat gewoon voluit voor de hoogste onderscheiding. Stanley leert je ware levenslessen, hoe mooi of lastig die ook kunnen zijn, en maakt zelfs meermaals de filosoof in je wakker. Het spel doet je terug nadenken over schijnbaar eenvoudige dingen, zoals de absolute waarheid, of de schoonheid van imperfectie. Over het opofferen van tijd en daar heel misschien iets voor terug krijgen, zonder garantie evenwel. Over hoe lage verwachtingen de verwondering des te groter kunnen maken. Wellicht vat dit pleidooi nog steeds onvoldoende samen wat The Stanley Parable: Ultra Deluxe zo speciaal maakt, want deze game moet je gewoon gespeeld hebben, om te weten wat ik precies bedoel.
Eervolle vermeldingen: God of War (pc-editie) en Marvel's Spider-Man Remastered (pc-editie)
Cerulean
Tunic
Ik kom superlatieven tekort om mijn liefde voor Tunic te uiten. Ik weet niet of ik in absolute perfectie geloof, maar dit spel komt toch erg gevaarlijk dichtbij. Ik heb hier zo hard van genoten dat ik haast in een depressie belandde toen bleek dat ik in mijn vriendenkring met niemand kon napraten over dit spel, want op één of andere manier is Tunic onder de radar gebleven bij velen. De initiële reviews waren wel positief, maar hadden één onvoorstelbaar groot probleem: als je zelf Tunic hebt uitgespeeld, kun je zo de reviews er uitpikken van degenen die het niet lang genoeg hebben gespeeld. Tunic begint aanvankelijk als typische Zelda-kloon met isometrisch perspectief. Pas later in het spel komt de genialiteit de kop opsteken. Het doet je op een heel andere manier terugkijken naar de eerder gespeelde uren. En helaas kan ik hier niet veel dieper op ingaan zonder dingen te verklappen, maar ik kan wel meegeven dat de wereld in Tunic één groot, samenhangend mysterie is waar niets is wat het lijkt, en waar zelfs de meest onschuldig lijkende steen misschien deel uitmaakt van een puzzel of groter geheel. The Golden Path is de meest bevredigende apotheose die ik ooit ervaren heb in een spel, en ik durf zonder enige schroom stellen dat ze de meesters van de Zelda-reeks gewoon overtroffen hebben. Je hebt enerzijds de totaal ongeïnspireerde klonen en flauwe afkooksels als Ocean’s Heart, maar af en toe passeert er eens een juweeltje als Death’s Door of Tunic. De puzzels en mysteries die je oplost deden gewoon mijn mond openvallen van verbazing.
Eervolle vermelding: Elden Ring. Een meesterwerk wat open world-games betreft, die het beste van mijn twee favoriete reeksen samenbrengt (Dark Souls en Zelda).
FreakyJP
Elden Ring
Wie mijn review van Elden Ring heeft gelezen, zal wellicht toen al een vermoeden gehad hebben dat dit mijn Game of the Year zou worden. Wat FromSoftware heeft gedaan met Elden Ring is haast onbeschrijflijk en met deze titel gaven ze ons een van de meest bijzondere ervaringen van afgelopen jaren. Wie bovendien vreesde dat de Dark Souls-formule niet zou werken in een openwereldgame kreeg ook lik op stuk, want de ontwikkelaars maakten een open wereld zoals we die nog nooit hadden gezien. Elden Ring stond voor mij garant voor heel wat sessies tot in de late uurtjes en tal van onvergetelijke momenten die me zeker en vast nog jaren zullen bijblijven. Wat mij betreft is dit de terechte winnaar van de Game Award voor beste spel van het jaar. Het zal moeilijk zijn voor Hidetaka Miyazaki en zijn team om dit te evenaren.
Eervolle vermeldingen: God of War Ragnarök, Xenoblade Chronicles 3 en Stray
iCruysberghs
Disney Dreamlight Valley
Ik geef toe dat het voor mij ook een verrassing was ... Disney Dreamlight Valley als mijn Game of the Year. Met mijn zoon van een jaar oud is de tijd om te gamen of te reviewen ferm beperkt, maar hier hebben zowel mijn vriendin als ik ons avonden mee geamuseerd. Dreamlight Valley is eigenlijk een heel leuke Animal Crossing-kloon, maar dan met Disney-figuren. Je krijgt quests van de bewoners om de wereld uit te bouwen en personages en gebieden vrij te spelen. Je kan je verwachten aan érg veel fetch quests en dingen die je moet craften, maar het is kinderlijk fijn om je wereld drukker en drukker te zien worden. Er zullen vast en zeker betere games verschenen zijn dit jaar, maar daar ben ik nog niet aan toegekomen. Als je weet dat de game nog in early access vertoeft, zit er énorm veel potentieel in Dreamlight Valley. Probeer 't eens uit, misschien word je ook verrast!
Killjoy
Horizon Forbidden West
Horizon Forbidden West deed dit jaar iets dat ik nauwelijks voor mogelijk hield, het liet me wederom als een blok vallen voor een open spelwereld. Nadat ik me de voorbije jaren absoluut had opgebrand aan het genre en haast begon te grommen bij het idee van nog maar eens een uitbreiding voor Assassin’s Creed Valhalla, voelde de setting van Horizon aan als een frisse bries. De wereld van Forbidden West voelt tegelijk gevaarlijk en uitnodigend aan en zit boordevol wonderlijk aanvoelende elementen die uitnodigen om te exploreren. Dat het wel vaker met uitersten speelt komt ook naar voor in de verhaalvertelling die tegelijk groots en episch aanvoelt, maar ook een zekere intimiteit en diepgang heeft. Het zijn dat soort elementen die Forbidden West zo een dot van een sequel maken. Het neemt de sterktes van de voorganger en weet op dat solide fundament een haast monumentaal voelende nieuwe game te bouwen. Dat het betere verhalen te vertellen heeft en het soort visuele spierballengerol levert dat je ertoe aanzet je PlayStation 5 een knuffel te geven is gewoon de kers op een copieuze taart. De game volgt weliswaar nog steeds de platgetreden paden die andere titels in het genre tien jaar eerder al betraden, maar doet dat met zoveel gusto dat je met alle plezier elke stap met Aloy mee wil zetten.
Eervolle vermeldingen: Stray en LEGO Star Wars: The Skywalker Saga
Karel-Jan
Horizon Forbidden West
Ik heb eigenlijk niet bijster veel gespeeld dit jaar, al mocht ik wel twee van de grootste toppers reviewen. Horizon: Forbidden West en God of War Ragnarök. Ondanks deze laatste op technisch vlak de beste game is die er bestaat, heb ik mij toch meer geamuseerd met Aloy. Nu, deze games zijn van een ander kaliber en mogen niet echt vergeleken worden met elkaar. Forbidden West deed alles beter wat de voorganger, Zero Dawn, al goed deed. Het spel ziet er prachtig uit en de open wereld was een genot om te verkennen. Het verhaal was steeds spannend, de side quests brachten immens veel worldbuilding met zich mee en de vijanden waren altijd een uitdaging om te verslaan. Ik kan alvast niet wachten op de Burning Shores-expansion die is aangekondigd voor april. 2023 is gonna be a good year for gamers.
Eervolle vermelding: God of War Ragnarök
MicVlaD
SIGNALIS
Normaliter was ik van plan om aan het sublieme TUNIC de kroon van Game of the Year te overhandigen, maar in plaats daarvan moet ik toch rose-engine’s SIGNALIS nomineren. Mijn recensie bespreekt uitgebreid waarom deze titel me zodanig aansprak; het is gewoonweg een uiterst doordachte en genuanceerde ervaring! SIGNALIS examineert diens horrormotief met talloze interpretaties ervan en de ouderwetse survival-elementen, waardoor je geduldig beperkte hulpmiddelen moet jongleren, stond me bovendien op het lijf geschreven als fan van old-school Resident Evil. Daarnaast zorgden de ontwikkelaars voor een prachtige audiovisuele presentatie en intrigerende world building welke zichzelf stapsgewijs ontplooit, gepaard met een enge atmosfeer die niet afhankelijk is van smaakloze jump scares. Voor mij was SIGNALIS een aangename verrassing in een jaar vol leuke titels, en tegelijkertijd beschouw ik het ook als een behoorlijk interessante sciencefiction belevenis!
Eervolle vermeldingen: Tunic, PowerSlave: Exhumed en Triangle Strategy
Squidward
Powerwash Simulator
Goed, toegegeven, een controversiële keuze! Ik heb Kirby’s, Mario’s, kwaadaardige poppen en historische gameklassiekers kunnen spelen dit jaar en mijn keuze is basically een Kärcher? Jep. Eigenlijk een heel logische GotY voor een gamer zoals ik. Terwijl ik heel graag speel, is het niet iets waar ik een natuurlijke aanleg voor heb. Ik amuseer mij enorm, maar het zal voor mij altijd wat langer duren, wat minder elegant verlopen en met een hele hoop ‘toch even googelen’. Als er dan een spel voorbijkomt waar ik ontspannen mee aan de slag kan, zonder stress, gewoon leutig, ja, dan is de keuze snel gemaakt. Je kan tegenwoordig ook bijna van alles een sim gaan spelen: boer, trucker, treinconducteur (die laatste mits heel, heel veel toewijding). Powerwash Simulator laat mij ervaren wat gamen voor velen is: ontspanning. In dit spel begin je met je eigen schoonmaakbedrijfje. Een klein begin met basisuitrusting en opdrachten zoals het schoonmaken van een lang verwaarloosde achtertuin en door hard werk verdien je centen waarmee je betere machines kan kopen en ambitieuzere opdrachten kan gaan aannemen. Er zit zelfs de mogelijkheid in om de Mars Rover glanzend proper te maken. De meest ingewikkelde keuzes? Welke zeep je wil, welke spuitkop, of je een kleurrijk jasje wil voor je instrumenten en begin je van onder naar boven of omgekeerd. Een belletje rinkelt wanneer iets volkomen schoongemaakt is: als een Tibetaanse gebedsbowl, dit is zen, pure zen. Toegegeven, de graphics zijn niet zoals bij de grootse consolegames die we nu gewoon zijn, maar daarvoor doen we deze niet. Dit is ongecompliceerd verstand op nul en spuiten (Beavis en/of Butt-Head grinnik toe te voegen naar wens). Deze game van Square Enix Collective en FutureLab is beschikbaar voor zowel Windows, Xbox One en Xbox Series X/S.
Eervolle vermeldingen: The Dark Pictures Anthology: The Devil In Me en Kirby’s Dream Buffet
Michael
World of Warcraft: Dragonflight
Eigenlijk wist ik het al op voorhand. Ondanks het spelen van andere games, voor reviews én wanneer een titel me echt aanspreekt, blijft World of Warcraft mijn primaire vrijetijdsbesteding. Dat klinkt nerdy, maar dat neem ik er graag bij. Ik was dan ook opgetogen met de nieuwe visie van de ontwikkelaars, die voor minder chores, meer variëteit en herkenbare verhalen zouden gaan. Dat toont zich meteen wanneer je WOW's negende uitbreiding en de daarbij horende Dragon Isles begint te verkennen. Uitgestrekte graslanden, bergachtige gebieden en draken waarmee je vliegensvlug tussen alle landschappen heen kan vliegen. Er is uiteraard ook concrete inhoud aan de game toegevoegd; de Dracthyr Evoker laat je in de huid van een vuurspuwende draak kruipen, het Professions-systeem werd volledig omgegooid én het hele talent-gebeuren is onherkenbaar dankzij de legio keuzemogelijkheden per class en specialisatie. Als we het dan ook nog over kleine gimmicks hebben zoals muurklimmen, het nemen van foto's van vogels, dino's en vissen, en andere randactiviteiten, en je bent tientallen uren zoet. Kom jij ook (nog) eens op bezoek in Azeroth?
Eervolle vermeldingen:
Quentin Clemens
Elden Ring
“I doubt you could even imagine it. That which commanded the stars and gave life its fullest breath. Elden Ring. Oh Elden Ring. Shattered! By someone or something. Don’t tell me you don’t see it. Look up at the sky. It burns!”. Sinds de allereerste trailer van Elden Ring de wereld ingeschoten werd tijdens E3 2019 stonden die woorden in mijn brein gegrift zoals een drakenhoofd aan Godricks arm. Ik herbekeek de trailer onnoemlijk vele malen en ik quotete ze constant tegen iedereen die wou luisteren en iedereen die niet wou luisteren. Ik oefende en deed audities voor het toneel met dit korte maar krachtige monoloog, en daarboven was het vooruitzicht naar Elden Ring een lichtpunt die me gaande hield, zelfs wanneer de echte wereld er niet zo mooi uitzag. Het spectaculaire succes van Elden Ring wordt bewezen door het feit dat de hype immens was, maar de game zelf die hype toch nog kon overstijgen. Het kritisch en commercieel succes van Elden Ring is een onmiskenbaar feit, en de game creëerde een gemeenschappelijke ervaring online, waar het wel leek dat elk hoekje van het internet tezamen door dezelfde magnifieke wereld meegesleept werd. Samen genoten we van Fia’s omhelzingen en samen stierven we een duizendmaal aan Malenia’s dans. Ik werd verliefd op de gevarieerde, slinkse, complexe, steeds groter wordende, verhaalrijke en soms onuitspreekbaar prachtige wereld van The Lands Between, zelfs als iemand die meestal een hekel heeft aan openworldgames. Ook de enorme diversiteit aan speelstijlen en kostuums konden mij voor tweehonderd uur bekoren. Zijn personages en verhaal lokten sympathie en intrige uit op een manier die enkel kan in games. Bijzonder inspirerend is Elden Rings uitdaging om verder te kijken dan de gouden glans van het verleden en zijn focus op de veelzijdigheid van de mens, beide thema’s die op mechanische wijze meegegeven werden. Ik kijk er alvast naar uit binnenkort Miquella's zesde alter ego te ontmoeten in de DLC.
Eervolle vermeldingen: Immortality, die met een kritische en mysterieuze ode naar de kunst van film nieuw leven blies in het FMV-genre, en Vampire Survivors, waarmee ik onverwachts uren van mijn leven verloor die voorbijvlogen aan de snelheid van een compleet geüpgradede runetracer
LezZ
Xenoblade Chronicles 3
Mijn game van het jaar is er eentje waar ik op voorhand naar uitkeek en waarvan ik bovendien een review heb geschreven. Gelukkig genoeg moeten jullie mij niet op mijn woord geloven, want ook de Game Awards hadden dit fantastisch spel in de categorieën van Game of the Year, Best Music en Best RPG genomineerd. Een serieuze prestatie voor een exclusieve titel op Nintendo Switch. Het kwam niet als winnaar uit de bus tegen andere zwaargewichten zoals Elden Ring en God of War Ragnarök, maar getuigt wel van de enorme kwaliteit. Wat dit spel doet met de beschikbare hardware is een voorbeeld van wat eigenlijk mogelijk is, en het stijgt boven alle verwachtingen uit. Een krachtig en origineel verhaal met veel sterke en unieke elementen. Eigenlijk een must-have voor elke Nintendo Switch eigenaar, en niet alleen voor de die-hard RPG liefhebbers.
Eervolle vermeldingen: A Plague Tale: Requiem, Dragon Quest Treasures en Final Fantasy VII Remake Intergrade
