In 1992 bracht de Sint mij wat zo ongeveer elk kind gevraagd had: de Game Boy-bundel met Tetris. Ik speelde bijna non-stop (stoppen alleen wanneer het te donker werd en de nachtlamp uit moest en je bijgevolg geen steek meer zag), ik vond het fantastisch. Met Kerst kreeg ik Fist of the North Star. Wat mijn moeder bezielde toen ze met een mand vol Barbie-toebehoren van de verkoper te horen kreeg ‘dat haar dochter dit heel tof zou vinden’ godweetet dus bleef Tetris nog een maand of twee langer mijn enige grote liefde. Mettertijd kwamen er natuurlijk spelletjes bij en kwam ik tot een verrassende ontdekking: games maken van mij een enorme zemelpees. Ik schiet in de stress na niveau één - maybe twee - van zo ongeveer elk spel. Bugs Bunny is ooit nog door mijn raam gevlogen. Tijdens mijn tienerjaren heb ik Lara Croft erger vervloekt dan een afgewezen lief met een exemplaar van Hekserij voor Dummies. Misschien verwondert het u dan niet dat Pac-Man en ik indertijd geen vriendjes waren. Het muziekje, de tijdsdruk, … Nee, bedankt.
Pac-Man en ik hebben, op een paar maanden na, dezelfde leeftijd (hij is jonger) maar daar waar ik met de dag onzichtbaarder word, is de populariteit van de gele veelvraat nog niks geminderd. En nu heeft hij met Pac-Man Museum+ een verzameling van zijn vorige - zowel arcade als console - incarnaties om weer een heel nieuw publiek blij te maken. Wij testen Pac-Man Museum+ op de Nintendo Switch.
Bleep bleepbleep bleep bleep
Pac-Man (origineel Puck Man) werd in 1980 gelanceerd door Namco (die ook Ridge Racer en Tekken 3 in hun aanbod hadden). Het was een tijd vóór ingeburgerde spelconsoles thuis, dus was PM een ‘arcade’-game. Je ging naar de speelhal, dropte muntjes en kon los gaan. Het spel op zich is gekend en op het eerste gezicht simpel: grote gele bol eet kleine bolletjes terwijl hij wil ontsnappen aan spookjes. Bij het eten van een power-up draaien de rollen zich om en moeten de spookjes ontsnappen aan onze gele bol. De bedoeling was om een spelletje op de markt te brengen dat iedereen aansprak: man, vrouw en kind. De meeste arcadespelletjes gingen om vechten en oorlogje spelen, vrouwen en (jongere) kinderen waren een nog te mijnen markt. Vandaar dus de keuze voor schattige en kleurrijke figuurtjes. Pac-Man verkoopt nog steeds als zoete broodjes, de laatste telling gaf aan dat het spel in al zijn vormen al meer dan veertien miljard opbracht, en wordt algemeen ook tot de beste games ooit gerekend.
De originele Pac-Man had van in het begin zijn basiselementen mee. Naast de welbekende bol (een aanpassing van het Japanse symbool voor ‘mond’ of ‘kuchi’) zien we ook Blinky (rood), Pinky (roze), Inky (blauw) en Clyde (oranje). Elk spook had een specifiek ‘karakter’. Blinky gaat recht achter Pac-Man aan, Pinky en Inky proberen voor hem te blijven en hem in een hoek te krijgen en Clyde wisselt tussen achter Pac aanzitten en van Pac weglopen. Wanneer Pac-Man een van de vier energizers opeet, draait het spel zich dus om. De spoken worden blauw, zien er een beetje dolgedraaid uit en zijn tijdelijk een hapje voor de held. Tot daar toe eenvoudig genoeg en zelfs tween Squidward was tot daartoe mee. Alleen zijn er 256 levels en worden de spoken sneller, de tijdsduur van de energiebollen wordt korter tot ze zelfs verdwijnen, … Zij met een zwak zenuwgestel mogen zich onthouden. Leuk weetje trouwens is dat de originele arcade Pac-Man niet uit te spelen was. Op level 256 zat een integer overflow waardoor het level niet correct kon laden. Een wat? Een integer overflow. Het opgeslagen getal wordt groter dan de capaciteit van het geheugen waarin het opgeslagen wordt en reset zich automatisch naar nul. Nee, ik snap het ook niet beter nu.
Of op hoeveel verschillende manieren je bolletjes kan eten
Pac-Man Museum+ is uitgebracht voor PC, Nintendo Switch, PlayStation 4 en Xbox One. Het spel brengt je een collectie van maar liefst veertien PM-titels, van arcadespelletjes tot wat uitgebracht is voor verschillende consoles over de jaren. Je kan alles terugvinden in een ouderwetse speelhal waar Pac-Man zelf in kan rondgestuurd worden van game naar game. Voor sommige spellen moet je wel eerst een level of twee van een ander spel volbrengen. Met het spelen kan je coins verzamelen waarmee je dingen kan kopen uit automaten of gashapon machines. Deze typisch Japanse automaten verkopen speelgoed in ‘capsules’ zoals je bij ons vroeger buiten de supermarkt vond (maar meestal wel cooler). Wat je uit de automaten haalt, kan je gebruiken om je speelhal te personaliseren.
Naast Pac-Man krijg je ook Super Pac-Man (je eet sleutels om delen van het doolhof te openen en daarna fruit. ‘Super’ Pac-Man is de veel grotere vorm die PM aanneemt na een super power-up te eten). Pac & Pal waar er een groen hulpje genaamd Mil bijkomt, Pac-Land (een side scroller waarbij je een fee terug naar Feeënland moet helpen), Pac-Mania (hier krijgen we drie nieuwe spoken: Sue, Funky en Spunky en heeft Pac de mogelijkheid om te springen en zo te ontsnappen), Pac-Attack (Pac Tetris eigenlijk, je probeert blokken te laten verdwijnen voor ze bovenaan het scherm komen), Pac-In-Time (een heks stuurt Pac terug naar 1975 en via een aantal side-scroll levels moet hij terug in het heden raken), Pac-Man Championship Edition (gemoderniseerde versie van het origineel, het element ‘tijdsdruk’ komt er bij), Pac ‘n Roll (Pac is nu een bol en je rolt hem door verschillende levels. Objectief is je Pac-Familie van een vloek redden. Zelfs je Pac-Hond), Pac-Man Battle Royale (eenvoudigweg langst in leven blijven met tot vier spelers), Pac-Man 256 (PM vecht zich een weg door een eindeloos doolhof, al doende wat een Pac-Man doet. Na 256 bolletjes, veegt een boem alle vijanden van het scherm en gaat het weer gewoon door. En Pac-Moto (de bedoeling is om vijanden van de kaart te rollen). Tenslotte krijg je nog twee Pac-Man Arrangements, een beetje het klassieke spel maar met verschillende doolhoven en werelden én de mogelijkheid om met twee te spelen. Phew zelfs de meest doorwinterde gele bollen fan zal hier wel even zoet mee zijn!
Maar wat nu met het eigenlijke spelen? We probeerden het met twee uit. Zowel ik, tweeënveertig en een vrij vreselijke gamer, als Squidward Jr De Eerste, elf jaar en een grote liefhebber van alles wat game is. Je krijgt in het spel een beetje de arcade ervaring in dat elke speler begint met 500 munten. Elk arcadespelletje kost een bepaald aantal munten (consolespelletjes kosten niets, je loopt dus nooit risico om niet te kunnen spelen) net als alles wat je uit een automaat of gashapon machine gaat halen. Ik heb mijzelf getrakteerd op een ballonnenboog en een draai aan de gashapon waar ik een zilveren Inky speeltje kreeg. Misschien wel opletten dat overenthousiaste kinderen niet direct alle munten gaan verdraaien. Alles bij elkaar zit er voor een spel met ‘eet of word gegeten’ best wel variatie in. De klassieke arcadespelletjes zijn niks veranderd en spelen vlotjes (voor mijn zoon, ik werd er nog steeds nerveus van) en onze gele bol doet het prima in zijn aangepaste versies. Ik heb met behoorlijk plezier Pac ‘n Roll gespeeld, gewoon als bol rollen en alles op je weg opeten. I felt seen, fam. Helaas heeft PCM twee minpunten die niet … min zijn: de controls zijn niet echt intuïtief en je kan níet remappen. De klassieke Switch A (stap vooruit) en B (stap terug) zijn bijna niet van toepassing en soms moet je even allerhande duwen om te zien wat werkt. Tweede - en zwaarder wegend - punt is dat er behoorlijk vaak sprake is van lag en hangen. Toch meer dan je voor een vrij eenvoudig spel zou verwachten. Dit zorgde voor meer ‘mamaaaaa’ momenten dan ik had gehoopt op een simpele zondag.
Pac-Man en ik hebben, op een paar maanden na, dezelfde leeftijd (hij is jonger) maar daar waar ik met de dag onzichtbaarder word, is de populariteit van de gele veelvraat nog niks geminderd. En nu heeft hij met Pac-Man Museum+ een verzameling van zijn vorige - zowel arcade als console - incarnaties om weer een heel nieuw publiek blij te maken. Wij testen Pac-Man Museum+ op de Nintendo Switch.
Bleep bleepbleep bleep bleep
Pac-Man (origineel Puck Man) werd in 1980 gelanceerd door Namco (die ook Ridge Racer en Tekken 3 in hun aanbod hadden). Het was een tijd vóór ingeburgerde spelconsoles thuis, dus was PM een ‘arcade’-game. Je ging naar de speelhal, dropte muntjes en kon los gaan. Het spel op zich is gekend en op het eerste gezicht simpel: grote gele bol eet kleine bolletjes terwijl hij wil ontsnappen aan spookjes. Bij het eten van een power-up draaien de rollen zich om en moeten de spookjes ontsnappen aan onze gele bol. De bedoeling was om een spelletje op de markt te brengen dat iedereen aansprak: man, vrouw en kind. De meeste arcadespelletjes gingen om vechten en oorlogje spelen, vrouwen en (jongere) kinderen waren een nog te mijnen markt. Vandaar dus de keuze voor schattige en kleurrijke figuurtjes. Pac-Man verkoopt nog steeds als zoete broodjes, de laatste telling gaf aan dat het spel in al zijn vormen al meer dan veertien miljard opbracht, en wordt algemeen ook tot de beste games ooit gerekend.
De originele Pac-Man had van in het begin zijn basiselementen mee. Naast de welbekende bol (een aanpassing van het Japanse symbool voor ‘mond’ of ‘kuchi’) zien we ook Blinky (rood), Pinky (roze), Inky (blauw) en Clyde (oranje). Elk spook had een specifiek ‘karakter’. Blinky gaat recht achter Pac-Man aan, Pinky en Inky proberen voor hem te blijven en hem in een hoek te krijgen en Clyde wisselt tussen achter Pac aanzitten en van Pac weglopen. Wanneer Pac-Man een van de vier energizers opeet, draait het spel zich dus om. De spoken worden blauw, zien er een beetje dolgedraaid uit en zijn tijdelijk een hapje voor de held. Tot daar toe eenvoudig genoeg en zelfs tween Squidward was tot daartoe mee. Alleen zijn er 256 levels en worden de spoken sneller, de tijdsduur van de energiebollen wordt korter tot ze zelfs verdwijnen, … Zij met een zwak zenuwgestel mogen zich onthouden. Leuk weetje trouwens is dat de originele arcade Pac-Man niet uit te spelen was. Op level 256 zat een integer overflow waardoor het level niet correct kon laden. Een wat? Een integer overflow. Het opgeslagen getal wordt groter dan de capaciteit van het geheugen waarin het opgeslagen wordt en reset zich automatisch naar nul. Nee, ik snap het ook niet beter nu.
Of op hoeveel verschillende manieren je bolletjes kan eten
Pac-Man Museum+ is uitgebracht voor PC, Nintendo Switch, PlayStation 4 en Xbox One. Het spel brengt je een collectie van maar liefst veertien PM-titels, van arcadespelletjes tot wat uitgebracht is voor verschillende consoles over de jaren. Je kan alles terugvinden in een ouderwetse speelhal waar Pac-Man zelf in kan rondgestuurd worden van game naar game. Voor sommige spellen moet je wel eerst een level of twee van een ander spel volbrengen. Met het spelen kan je coins verzamelen waarmee je dingen kan kopen uit automaten of gashapon machines. Deze typisch Japanse automaten verkopen speelgoed in ‘capsules’ zoals je bij ons vroeger buiten de supermarkt vond (maar meestal wel cooler). Wat je uit de automaten haalt, kan je gebruiken om je speelhal te personaliseren.
Naast Pac-Man krijg je ook Super Pac-Man (je eet sleutels om delen van het doolhof te openen en daarna fruit. ‘Super’ Pac-Man is de veel grotere vorm die PM aanneemt na een super power-up te eten). Pac & Pal waar er een groen hulpje genaamd Mil bijkomt, Pac-Land (een side scroller waarbij je een fee terug naar Feeënland moet helpen), Pac-Mania (hier krijgen we drie nieuwe spoken: Sue, Funky en Spunky en heeft Pac de mogelijkheid om te springen en zo te ontsnappen), Pac-Attack (Pac Tetris eigenlijk, je probeert blokken te laten verdwijnen voor ze bovenaan het scherm komen), Pac-In-Time (een heks stuurt Pac terug naar 1975 en via een aantal side-scroll levels moet hij terug in het heden raken), Pac-Man Championship Edition (gemoderniseerde versie van het origineel, het element ‘tijdsdruk’ komt er bij), Pac ‘n Roll (Pac is nu een bol en je rolt hem door verschillende levels. Objectief is je Pac-Familie van een vloek redden. Zelfs je Pac-Hond), Pac-Man Battle Royale (eenvoudigweg langst in leven blijven met tot vier spelers), Pac-Man 256 (PM vecht zich een weg door een eindeloos doolhof, al doende wat een Pac-Man doet. Na 256 bolletjes, veegt een boem alle vijanden van het scherm en gaat het weer gewoon door. En Pac-Moto (de bedoeling is om vijanden van de kaart te rollen). Tenslotte krijg je nog twee Pac-Man Arrangements, een beetje het klassieke spel maar met verschillende doolhoven en werelden én de mogelijkheid om met twee te spelen. Phew zelfs de meest doorwinterde gele bollen fan zal hier wel even zoet mee zijn!
Maar wat nu met het eigenlijke spelen? We probeerden het met twee uit. Zowel ik, tweeënveertig en een vrij vreselijke gamer, als Squidward Jr De Eerste, elf jaar en een grote liefhebber van alles wat game is. Je krijgt in het spel een beetje de arcade ervaring in dat elke speler begint met 500 munten. Elk arcadespelletje kost een bepaald aantal munten (consolespelletjes kosten niets, je loopt dus nooit risico om niet te kunnen spelen) net als alles wat je uit een automaat of gashapon machine gaat halen. Ik heb mijzelf getrakteerd op een ballonnenboog en een draai aan de gashapon waar ik een zilveren Inky speeltje kreeg. Misschien wel opletten dat overenthousiaste kinderen niet direct alle munten gaan verdraaien. Alles bij elkaar zit er voor een spel met ‘eet of word gegeten’ best wel variatie in. De klassieke arcadespelletjes zijn niks veranderd en spelen vlotjes (voor mijn zoon, ik werd er nog steeds nerveus van) en onze gele bol doet het prima in zijn aangepaste versies. Ik heb met behoorlijk plezier Pac ‘n Roll gespeeld, gewoon als bol rollen en alles op je weg opeten. I felt seen, fam. Helaas heeft PCM twee minpunten die niet … min zijn: de controls zijn niet echt intuïtief en je kan níet remappen. De klassieke Switch A (stap vooruit) en B (stap terug) zijn bijna niet van toepassing en soms moet je even allerhande duwen om te zien wat werkt. Tweede - en zwaarder wegend - punt is dat er behoorlijk vaak sprake is van lag en hangen. Toch meer dan je voor een vrij eenvoudig spel zou verwachten. Dit zorgde voor meer ‘mamaaaaa’ momenten dan ik had gehoopt op een simpele zondag.
Conclusie
Plezier voor heel de familie. Veertig jaar na zijn aankomst doet Pac-Man nog steeds precies wat zijn originele bedoeling was. Kleurrijk en ongecompliceerd amusement. Inderdaad, de controls hadden wat logischer gemogen (Of ligt het aan noob-mij? Nee, ik denk het niet.) en de lag zou anno 2022 echt niet meer mogen voor een betrekkelijk eenvoudige game, maar we spelen geen PCM voor de in-depth gaming ervaring. Je speelt het voor het jeugdsentiment, om eens geen strippoker met de vrienden te spelen of om een jonge gamer te begeleiden in een ontdekkingstocht naar al het leuks dat te spelen is. Bandai Namco heeft een fijne collectie uitgebracht die zeker zijn momenten zal hebben in je verzameling, een van de meest legendarische game iconen ooit mag niet ontbreken.
Pro
- Nostalgie
- Behoorlijke variatie
- Past voor elke leeftijd
Con
- Controls voelen bij momenten niet intuïtief aan
- Lag en hangend beeld te frequent
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
27 mei 2022
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Genre
- Adventure
- Party
- Retro
Ontwikkelaar
- Bandai Namco Studios
Uitgever
- Bandai Namco Entertainment
