Postapocalyptische media is het laatste decennium overal te bekennen, deels omdat zowel klimatologische als politieke catastrofes momenteel niet veraf voelen. Zo ook met Vesper: een verhaal over een wetenschappelijk begaafd kind dat leeft in een wereld waar voedselschaarste heerst, met genetische engineering als de oorzaak, maar ook als de mogelijke oplossing. Vesper (in Frankrijk als Vesper Chronicles uitgebracht) is een sciencefiction-drama geproduceerd in samenwerking tussen België, Frankrijk en Litouwen, waar de film ook opgenomen is. Regisseurs Bruno Samper en Kristina Buožytė werkten hiervoor reeds samen aan Vanishing Waves en een segment in ABCs of Death 2. Hebben ze hun ambitieus idee van een scifi-epiek over bio-engineering te midden van extreme voedselschaarste en klassenongelijkheid effectief kunnen realiseren?
De film kan via Amazon Prime Video, Apple iTunes, Google Play Movies of YouTube gehuurd of gekocht worden.
Het planten van een zaadje
In de verre toekomst is de wereld bijna volledig bezweken aan een klimaatramp die enorme voedselschaarste teweegbrengt. Wetenschappers zetten in op "synthetische biologie", een tak die nieuwe plant- en diersoorten ontwikkelt. Maar nadat deze nieuwe, blijkbaar oneetbare levensvormen in de natuur werden losgelaten, hebben ze het leven van zowel vele mensen, als vele dier- en plantsoorten die wel nog eetbaar waren, bijna uitgeroeid. Zo is het leven een constante overlevingsstrijd voor de overlevers onder het volk, die in kleine gemeenschappen samenleven en voor zichzelf voedsel moeten zien te vinden. Vesper, een dertienjarig meisje in zo'n gemeenschap, denkt dat zij de wereld kan redden met haar ongekende doorbraken in de synthetische biologie. Ze wil doodgraag dit zielig en gewelddadig leven ontsnappen door een vruchtbare, eetbare plant te engineeren die haar een eersteklasbiljet naar een Citadel zou bezorgen. Citadels zijn steden in de lucht waar de hogere klassen een luxeleven genieten zonder zich zorgen te maken om het verderf dat zich aan de bodem afspeelt. Wanneer een Citadelvrouw haar vlieger neerstort dichtbij haar hut, grijpt Vesper haar kans.
Sterke premisse terzijde, Vespers verhaal lijdt wat onder een vreemde structuur en pacing, waardoor je nooit goed weet of je nog maar halfweg, of reeds dichtbij de climax zit. Het eindobjectief van het hoofdpersonage voelt ook wazig omdat wij als kijker er pas laat in de film achter komen wat Vesper kan doen en al gedaan heeft om de hongersnood te bestrijden. Gelukkig wordt het verhaal gered door goede performances: Raffiella Chapman (The Theory of Everything, His Dark Materials) speelt een gegronde en oprechte maar hoopvolle Vesper en bereikt de moeilijke taak om een kindpersonage zowel geloofwaardig als sympathiek te houden. Eddie Marsan (een karakteracteur die je misschien herkent van Happy-Go-Lucky, V for Vendetta of Ray Donovan) als Vespers beangstigend pragmatische oom Jonas, die een kindergemeenschap leidt als een maffiabaas, is ook een standout. Zo voel je je altijd nerveus wanneer hij in de scène zit.
Een wonderschone en afschuwelijke wereld
Er werd een poging gemaakt de zware politieke thematieken wat te verkennen, maar die exploratie is niet even diepgaand als de briljante premisse zou toelaten. De schaarste dwingt overlevers tot het vormen van gewelddadige groepen met proto-fascistische trouwheid aan hun leider, die zelf ook een bepaalde wereldvisie heeft ontwikkeld door de schaarste. Er wordt gebaard naar het feit dat de elites in de citadels relatief cushy leven, en hoe oneerlijk dat is. Het fluistert de vraag of geweld tegen Citadelburgers daarom al dan niet gerechtvaardigd is. De vraag rond het bestaansrecht van levensvormen die door de mensheid zelf gemaakt zijn (zij het AI of nieuwe diersoorten die 'natuurlijke' dieren en planten dreigen uit te roeien) suddert voortdurend onder de oppervlakte, maar wordt nooit ronduit aangepakt. Als conversation starter kan Vesper wel dienen, maar zelf voegt het weinig inzicht toe aan deze vragen.
De ware troef van Vesper, die zijn verhaalproblemen volledig overstijgt en de oppervlakkige thema's toch accentueert, is het niveau van creativiteit en visuele pracht die te vinden is in de wereld. De algemene sfeer is grimmig en modderig, maar dat zorgt er juist voor dat de speciale dingen nog harder uitblinken. Zo zijn de designs en uitvoeringen van genetisch ontworpen dieren en planten magistraal. Bomen die ademen, lichtgevende planten die dansen, insecten met unieke predatiemethoden, en nog wezens die moeilijk te categoriseren zijn, verbluffen je als kijker keer op keer. Ook de technologie in de film heeft een uniek lowtech uitzicht dat heel wat aan de atmosfeer toevoegt. Zo kan Vespers vader zijn lichaam niet meer bewegen, maar blijft hij deel van Vespers leven door zijn bewustzijn in een zwevende roestige kubus met een smiley op getekend te transponeren. De citadels en diens schepen zie je niet van al te dichtbij, maar ook zij hebben unieke designs die zowel interessant te bekijken zijn, als een mooi contrast tegenover de meer natuurlijke omgevingen errond. Daarnaast is het kostuumwerk ook van de hoogste trede: het vindt de balans tussen futuristische designs die tegenwoordig helemaal niet gedragen worden en interessant ogen, maar ook functioneel en geloofwaardig zijn voor de wereld die is neergezet. De sterke cinematografie presenteert al deze pracht en lelijkheid in bedachtzaam contrast en houdt de film, zelfs in zijn saaiere verhaalmomenten, steeds visueel verbluffend.
De film kan via Amazon Prime Video, Apple iTunes, Google Play Movies of YouTube gehuurd of gekocht worden.
Het planten van een zaadje
In de verre toekomst is de wereld bijna volledig bezweken aan een klimaatramp die enorme voedselschaarste teweegbrengt. Wetenschappers zetten in op "synthetische biologie", een tak die nieuwe plant- en diersoorten ontwikkelt. Maar nadat deze nieuwe, blijkbaar oneetbare levensvormen in de natuur werden losgelaten, hebben ze het leven van zowel vele mensen, als vele dier- en plantsoorten die wel nog eetbaar waren, bijna uitgeroeid. Zo is het leven een constante overlevingsstrijd voor de overlevers onder het volk, die in kleine gemeenschappen samenleven en voor zichzelf voedsel moeten zien te vinden. Vesper, een dertienjarig meisje in zo'n gemeenschap, denkt dat zij de wereld kan redden met haar ongekende doorbraken in de synthetische biologie. Ze wil doodgraag dit zielig en gewelddadig leven ontsnappen door een vruchtbare, eetbare plant te engineeren die haar een eersteklasbiljet naar een Citadel zou bezorgen. Citadels zijn steden in de lucht waar de hogere klassen een luxeleven genieten zonder zich zorgen te maken om het verderf dat zich aan de bodem afspeelt. Wanneer een Citadelvrouw haar vlieger neerstort dichtbij haar hut, grijpt Vesper haar kans.
Als conversation starter kan Vesper wel dienen, maar zelf voegt het weinig inzicht toe aan deze vragen.
Sterke premisse terzijde, Vespers verhaal lijdt wat onder een vreemde structuur en pacing, waardoor je nooit goed weet of je nog maar halfweg, of reeds dichtbij de climax zit. Het eindobjectief van het hoofdpersonage voelt ook wazig omdat wij als kijker er pas laat in de film achter komen wat Vesper kan doen en al gedaan heeft om de hongersnood te bestrijden. Gelukkig wordt het verhaal gered door goede performances: Raffiella Chapman (The Theory of Everything, His Dark Materials) speelt een gegronde en oprechte maar hoopvolle Vesper en bereikt de moeilijke taak om een kindpersonage zowel geloofwaardig als sympathiek te houden. Eddie Marsan (een karakteracteur die je misschien herkent van Happy-Go-Lucky, V for Vendetta of Ray Donovan) als Vespers beangstigend pragmatische oom Jonas, die een kindergemeenschap leidt als een maffiabaas, is ook een standout. Zo voel je je altijd nerveus wanneer hij in de scène zit.
Een wonderschone en afschuwelijke wereld
Er werd een poging gemaakt de zware politieke thematieken wat te verkennen, maar die exploratie is niet even diepgaand als de briljante premisse zou toelaten. De schaarste dwingt overlevers tot het vormen van gewelddadige groepen met proto-fascistische trouwheid aan hun leider, die zelf ook een bepaalde wereldvisie heeft ontwikkeld door de schaarste. Er wordt gebaard naar het feit dat de elites in de citadels relatief cushy leven, en hoe oneerlijk dat is. Het fluistert de vraag of geweld tegen Citadelburgers daarom al dan niet gerechtvaardigd is. De vraag rond het bestaansrecht van levensvormen die door de mensheid zelf gemaakt zijn (zij het AI of nieuwe diersoorten die 'natuurlijke' dieren en planten dreigen uit te roeien) suddert voortdurend onder de oppervlakte, maar wordt nooit ronduit aangepakt. Als conversation starter kan Vesper wel dienen, maar zelf voegt het weinig inzicht toe aan deze vragen.
De ware troef van Vesper is het niveau van creativiteit en visuele pracht die te vinden is in de wereld.
De ware troef van Vesper, die zijn verhaalproblemen volledig overstijgt en de oppervlakkige thema's toch accentueert, is het niveau van creativiteit en visuele pracht die te vinden is in de wereld. De algemene sfeer is grimmig en modderig, maar dat zorgt er juist voor dat de speciale dingen nog harder uitblinken. Zo zijn de designs en uitvoeringen van genetisch ontworpen dieren en planten magistraal. Bomen die ademen, lichtgevende planten die dansen, insecten met unieke predatiemethoden, en nog wezens die moeilijk te categoriseren zijn, verbluffen je als kijker keer op keer. Ook de technologie in de film heeft een uniek lowtech uitzicht dat heel wat aan de atmosfeer toevoegt. Zo kan Vespers vader zijn lichaam niet meer bewegen, maar blijft hij deel van Vespers leven door zijn bewustzijn in een zwevende roestige kubus met een smiley op getekend te transponeren. De citadels en diens schepen zie je niet van al te dichtbij, maar ook zij hebben unieke designs die zowel interessant te bekijken zijn, als een mooi contrast tegenover de meer natuurlijke omgevingen errond. Daarnaast is het kostuumwerk ook van de hoogste trede: het vindt de balans tussen futuristische designs die tegenwoordig helemaal niet gedragen worden en interessant ogen, maar ook functioneel en geloofwaardig zijn voor de wereld die is neergezet. De sterke cinematografie presenteert al deze pracht en lelijkheid in bedachtzaam contrast en houdt de film, zelfs in zijn saaiere verhaalmomenten, steeds visueel verbluffend.
Conclusie
De postapocalyptische wereld van Vesper is vies, wreed, creatief, intrigerend en soms adembenemend. Ook al mist het verhaal wat momentum, is het steeds een genot om tijd door te brengen met de personages die intiem vertolkt zijn alsook om meer te zien van de wereld die even goed bedacht als uitgevoerd is. Voor een moderne sciencefiction-epiek van deels-Belgische bodem ben je bij Vesper aan de juiste hut, zolang je geen probleem hebt met films aan de tragere kant.
Pro
- Uitstekende en creatieve worldbuilding
- Verbluffende praktische en CGI effecten
- Fijne kostuums, sets en cinematografie
- Gegronde en meeslepende performances
Con
- Pacing- en structuurproblemen in het verhaal
- Thematisch ambitieus maar oppervlakkig
7.5
Over deze film
Beschikbaar vanaf
30 september 2022
Genre
- Avontuur
- Drama
- Scifi
Speelduur
104 minuten
Regie
Kristina Buožytė, Bruno Samper
Cast
Raffiella Chapman, Eddie Marsan, Rosie McEwen, Richard Brake
Uitgever
IFC Films, The Searchers
