A24 is on a roll! Eerder dit jaar mocht ik al genieten van producties van hetzelfde filmproductie- en distributiebedrijf zijnde After Yang en de slasherfilm X. Binnenkort krijgen we het Multiversum-actie/drama Everything Everywhere All at Once in de zalen geslingerd, wat in Amerika records aan het verbreken is. Dat belooft! Nu is het echter de beurt aan een zeer ander vehikel. Men!
Men werd geschreven door schrijver en regisseur Alex Garland. Sinds zijn filmdebuut Ex Machina volg ik Garland op de voet. Na zijn debuut maakte hij nog een topper zijnde Annihilation en de scifi-serie Devs. Verder schreef hij het boek The Beach dat door Danny Boyle verfilmd werd. Ook zijn scripts van 28 Days Later en Sunshine bracht Boyle naar het grote scherm. Er gaan zelfs geruchten de ronde dat de film Dredd uit 2012, waar Garland ook het script voor neerpende, hijzelf eigenlijk ook de regie op zich nam. Daarnaast schreef hij ook de verhalen voor videogames zoals de Devil May Cry-reboot en was hij co-schrijver voor Enslaved: Odyssey to the West. Al dit zijn dikke aanraders van formaat. Ik was dan ook zeer benieuwd wat Garland zou afleveren met zijn nieuwste langspeelfilm.
It's Raining Men
Om een trauma van een recente gebeurtenis te verwerken trekt Harper (Jessie Buckley) zich terug op het Britse platteland. Daar huurt ze een landhuis van de socially awkward eigenaar Geoffrey (Rory Kinnear) die wat ongemakkelijke moppen tapt. Tijdens een wandeling doorheen de natuur merkt ze op dat ze gevolgd wordt en probeert ze zich snel uit de voeten te maken en de politie in te schakelen. Wanneer haar stalker en plots elke mannelijke bewoner uit het dorp het op haar gemunt hebben, blijkt al snel dat haar trauma niet het enige is waar ze zich zorgen om moet maken. Wat begint als een sluimerende dreiging wordt al snel een regelrechte nachtmerrie waarin ze belaagd wordt door de demonen uit haar verleden.
Een what the fuck van jawelste
Op het eerste moment lijkt Men een eenvoudig maatschappelijk kantje te hebben, wat duidelijk ook zo is met thema’s als vrouwenhaat en giftige mannelijkheid, maar het is op het einde van de rit toch meer dan dat. ‘Men’ begint rustig als een traditionele horrorfilm maar eindigt in een zeer metaforische, doch zeer onderhoudende betekenisvolle film vol trauma, verdriet en rouw. Door middel van flashbacks kom je stapsgewijs te weten waarom Harper naar het platteland is gevlucht wat ervoor zorgt dat je sympathie en begrip opwekt voor de motieven van het personage. Elk mannelijk personage uit het dorp wordt gespeeld door Rory Kinnear die waarschijnlijk het merendeel van de productie doorbracht in de make-up stoel.
Doordat je nooit weet welke kant de film zal uitgaan blijf je nieuwsgierig gissen naar de afloop van het verhaal maar zelfs wanneer de credits beginnen te rollen, ben je niet meteen veel wijzer. Als je dan te horen krijgt dat zelfs de editor van de film liet weten dat hij nog steeds niet weet waar de film eigenlijk over gaat, dan lijkt dat zo vreemd nog niet. Uiteindelijk heeft iedereen zijn eigen interpretatie over de betekenis maar dat kan ik niet neerpennen zonder al te veel weg te geven. Men zal niet iedereen kunnen bekoren, maar indien je het een kans geeft stel ik voor je te laten onderdompelen en te verrassen met een van de grootste what the fucks van het jaar.
Men werd geschreven door schrijver en regisseur Alex Garland. Sinds zijn filmdebuut Ex Machina volg ik Garland op de voet. Na zijn debuut maakte hij nog een topper zijnde Annihilation en de scifi-serie Devs. Verder schreef hij het boek The Beach dat door Danny Boyle verfilmd werd. Ook zijn scripts van 28 Days Later en Sunshine bracht Boyle naar het grote scherm. Er gaan zelfs geruchten de ronde dat de film Dredd uit 2012, waar Garland ook het script voor neerpende, hijzelf eigenlijk ook de regie op zich nam. Daarnaast schreef hij ook de verhalen voor videogames zoals de Devil May Cry-reboot en was hij co-schrijver voor Enslaved: Odyssey to the West. Al dit zijn dikke aanraders van formaat. Ik was dan ook zeer benieuwd wat Garland zou afleveren met zijn nieuwste langspeelfilm.
It's Raining Men
Om een trauma van een recente gebeurtenis te verwerken trekt Harper (Jessie Buckley) zich terug op het Britse platteland. Daar huurt ze een landhuis van de socially awkward eigenaar Geoffrey (Rory Kinnear) die wat ongemakkelijke moppen tapt. Tijdens een wandeling doorheen de natuur merkt ze op dat ze gevolgd wordt en probeert ze zich snel uit de voeten te maken en de politie in te schakelen. Wanneer haar stalker en plots elke mannelijke bewoner uit het dorp het op haar gemunt hebben, blijkt al snel dat haar trauma niet het enige is waar ze zich zorgen om moet maken. Wat begint als een sluimerende dreiging wordt al snel een regelrechte nachtmerrie waarin ze belaagd wordt door de demonen uit haar verleden.
Een what the fuck van jawelste
Op het eerste moment lijkt Men een eenvoudig maatschappelijk kantje te hebben, wat duidelijk ook zo is met thema’s als vrouwenhaat en giftige mannelijkheid, maar het is op het einde van de rit toch meer dan dat. ‘Men’ begint rustig als een traditionele horrorfilm maar eindigt in een zeer metaforische, doch zeer onderhoudende betekenisvolle film vol trauma, verdriet en rouw. Door middel van flashbacks kom je stapsgewijs te weten waarom Harper naar het platteland is gevlucht wat ervoor zorgt dat je sympathie en begrip opwekt voor de motieven van het personage. Elk mannelijk personage uit het dorp wordt gespeeld door Rory Kinnear die waarschijnlijk het merendeel van de productie doorbracht in de make-up stoel.
Men zal niet iedereen kunnen bekoren, maar bezit de grootste what the fucks van het jaar.
Doordat je nooit weet welke kant de film zal uitgaan blijf je nieuwsgierig gissen naar de afloop van het verhaal maar zelfs wanneer de credits beginnen te rollen, ben je niet meteen veel wijzer. Als je dan te horen krijgt dat zelfs de editor van de film liet weten dat hij nog steeds niet weet waar de film eigenlijk over gaat, dan lijkt dat zo vreemd nog niet. Uiteindelijk heeft iedereen zijn eigen interpretatie over de betekenis maar dat kan ik niet neerpennen zonder al te veel weg te geven. Men zal niet iedereen kunnen bekoren, maar indien je het een kans geeft stel ik voor je te laten onderdompelen en te verrassen met een van de grootste what the fucks van het jaar.
Conclusie
Men is een beklijvende metaforische horrorfilm met ijzersterke prestaties van Jessie Buckley, Rory Kinnear en Paapa Essiedu. Garland is in staat het verhaal en de spanning rustig op te bouwen door middel van strakke editing, mooie cinematografie en een unieke maar onheilspellende soundtrack. Hij neemt zijn horrorervaringen mee uit Annihilation en zet hier nog een stap verder in ongemakkelijke body horror met een uppercut van een finale waardoor je met een WTF-gehalte de zaal verlaat.
Pro
- Beklijvend
- Gedurfd
- Acteerprestaties
- Soundtrack
- Strakke regie
Con
- Niet voor iedereen weggelegd
- CGI kon soms beter
7.5
Over deze film
Beschikbaar vanaf
8 juni 2022
Genre
- Horror
Speelduur
100 minuten
Regie
Alex Garland
Cast
Jessie Buckley, Rory Kinnear en Paapa Essiedu
Uitgever
The Searchers
