Living vertelt het verhaal van een doodgewone man – wiens leven bestaat uit alledaagse routines en taken – wanneer hij plots geconfronteerd wordt met zijn eigen sterfelijkheid. Dit aangrijpend drama is gebaseerd op de film Ikiru uit 1952, van filmmaker Akira Kurasawa. Regisseur Oliver Hermanus en schrijver Kazuo Ishiguro werkten samen om het Japanse verhaal naar het Londen uit de jaren vijftig te brengen en maakten de perfecte keuze door Brits acteur Bill Nighy in de hoofdrol te plaatsen.
Het leek mij een erg gewaagde keuze om een remake te maken van het veelgeprezen drama Ikiru. Akira Kurasawa is één van Japans bekendste regisseurs, met films zoals Throne of Blood, The Hidden Forest en Rashomon had hij een grote invloed op cinema in Europa. Ikiru (To Live) speelde zich af in het (toenmalige) heden en met Living gaat men terug naar deze periode, maar veranderde men de locatie en taal. Behalve enkele kleine scriptaanpassingen en bewerkingen in de karakters, is men trouw gebleven aan het oorspronkelijke verhaal.
Orde en regelmaat
Mr. Williams (Bill Nighy) nadert stilaan zijn pensioen. Hij heeft zijn hele leven als ambtenaar bij de overheid gewerkt aan het London County Council (LCC), waar hij documenten sorteert en behandelt in de eindeloze cyclus van bureaucratie. Mr. Williams is een zwijgzame gentleman, trouw aan zijn streepjeskostuum en bolhoed en met een onberispelijk voorkomen. Regels en procedures worden strikt opgevolgd, zijn collega’s hebben elk hun taak en veranderingen worden niet getolereerd.
Tijdens een doktersbezoek ontvangt Williams afschuwelijk nieuws: een kankerdiagnose die hem nog maar enkele maanden tijd geeft. Williams’ reactie op dit nieuws is markant en onverwacht: hij gaat die dag niet naar zijn werk, maar trekt naar de kust. In een eethuisje ontmoet hij een onbekende man, aan wie hij als eerste het hartverscheurende nieuws vertelt. Deze man adviseert hem "om een beetje te leven". Mr. Williams heeft buiten zijn saaie baan niets van betekenis in zijn leven en we maken op een aangrijpende manier kennis met zijn wedergeboorte.
Hij zoekt aandacht bij een jonge vrouwelijke collega (Aimee Lou Wood) die vol levenslust zit en ze hebben een platonische relatie – met een onschuldig flirterig kantje – die hem in vervoering brengt. De jonge ambtenaar Peter Wakeling (Alex Sharp) is net op de dienst van Williams beginnen werken en voelt de emotionele pijn van zijn baas. Peter beseft dat hij op dezelfde manier zou kunnen eindigen en belooft aan zichzelf dat hij zijn leven anders zal invullen.
Doel van het leven
Wanneer enkele dames met een planningsaanvraag voor een speelplaats op kantoor verschijnen en hiervoor naar elke afdeling in het gebouw worden gestuurd, waar hen telkens de deur wordt gewezen, ziet Williams de kans om een kleine heldendaad te verrichten. Een laatste betekenisvol afscheid van zijn bestaan: het verwezenlijken van een plaats waar kinderen naar hartenlust kunnen spelen.
Bill Nighy geeft een van zijn beste performances ooit en weet op een ingetogen manier deze gereserveerde gentleman neer te zetten. Williams is een man met weinig zichtbare emoties, maar Nighy maakt door minutieuze gezichtsuitdrukkingen de angst voor een betekenisloze dood voelbaar. Het is erg aangrijpend dat dit personage de magie van het leven vindt op het moment dat hem verteld wordt dat hij gaat sterven. Ook de andere acteurs zetten een uitstekende prestatie neer, waaronder Aimee Lou Wood die de rol van de levenslustige Margaret op zich neemt, een speels karakter dat haar op het lijf geschreven is.
Het leek mij een erg gewaagde keuze om een remake te maken van het veelgeprezen drama Ikiru. Akira Kurasawa is één van Japans bekendste regisseurs, met films zoals Throne of Blood, The Hidden Forest en Rashomon had hij een grote invloed op cinema in Europa. Ikiru (To Live) speelde zich af in het (toenmalige) heden en met Living gaat men terug naar deze periode, maar veranderde men de locatie en taal. Behalve enkele kleine scriptaanpassingen en bewerkingen in de karakters, is men trouw gebleven aan het oorspronkelijke verhaal.
Orde en regelmaat
Mr. Williams (Bill Nighy) nadert stilaan zijn pensioen. Hij heeft zijn hele leven als ambtenaar bij de overheid gewerkt aan het London County Council (LCC), waar hij documenten sorteert en behandelt in de eindeloze cyclus van bureaucratie. Mr. Williams is een zwijgzame gentleman, trouw aan zijn streepjeskostuum en bolhoed en met een onberispelijk voorkomen. Regels en procedures worden strikt opgevolgd, zijn collega’s hebben elk hun taak en veranderingen worden niet getolereerd.
Tijdens een doktersbezoek ontvangt Williams afschuwelijk nieuws: een kankerdiagnose die hem nog maar enkele maanden tijd geeft. Williams’ reactie op dit nieuws is markant en onverwacht: hij gaat die dag niet naar zijn werk, maar trekt naar de kust. In een eethuisje ontmoet hij een onbekende man, aan wie hij als eerste het hartverscheurende nieuws vertelt. Deze man adviseert hem "om een beetje te leven". Mr. Williams heeft buiten zijn saaie baan niets van betekenis in zijn leven en we maken op een aangrijpende manier kennis met zijn wedergeboorte.
Hij zoekt aandacht bij een jonge vrouwelijke collega (Aimee Lou Wood) die vol levenslust zit en ze hebben een platonische relatie – met een onschuldig flirterig kantje – die hem in vervoering brengt. De jonge ambtenaar Peter Wakeling (Alex Sharp) is net op de dienst van Williams beginnen werken en voelt de emotionele pijn van zijn baas. Peter beseft dat hij op dezelfde manier zou kunnen eindigen en belooft aan zichzelf dat hij zijn leven anders zal invullen.
Doel van het leven
Wanneer enkele dames met een planningsaanvraag voor een speelplaats op kantoor verschijnen en hiervoor naar elke afdeling in het gebouw worden gestuurd, waar hen telkens de deur wordt gewezen, ziet Williams de kans om een kleine heldendaad te verrichten. Een laatste betekenisvol afscheid van zijn bestaan: het verwezenlijken van een plaats waar kinderen naar hartenlust kunnen spelen.
Hij vindt de magie van het leven op het moment dat hij gaat sterven.
Bill Nighy geeft een van zijn beste performances ooit en weet op een ingetogen manier deze gereserveerde gentleman neer te zetten. Williams is een man met weinig zichtbare emoties, maar Nighy maakt door minutieuze gezichtsuitdrukkingen de angst voor een betekenisloze dood voelbaar. Het is erg aangrijpend dat dit personage de magie van het leven vindt op het moment dat hem verteld wordt dat hij gaat sterven. Ook de andere acteurs zetten een uitstekende prestatie neer, waaronder Aimee Lou Wood die de rol van de levenslustige Margaret op zich neemt, een speels karakter dat haar op het lijf geschreven is.
Conclusie
Living is een film waarin sfeer en drama perfect harmoniseren, gedragen door Bill Nighy in zijn sterkste acteerprestatie ooit. Deze film ligt volledig in de lijn van wat cinema voor mij betekent en met in de hoofdrol één van mijn favoriete acteurs. Ik heb mijn eigen mening aan de kant geschoven en deze film behandeld zoals ik dit met alle genres doe. Toch vrees ik dat Living aan het grote publiek voorbij zal gaan, maar wie de kans grijpt, zal een kostbare filmparel ontdekken. Living is een ontroerend en aangrijpend verhaal over het zoeken van een doel in het bestaan. Dit brengt ons bij de eeuwige vraag of je je bewust bent van je sterven als je er niet rechtstreeks mee geconfronteerd wordt en wat je met je leven zou doen als je nog maar enkele maanden hebt.
Pro
- Sterke performance van Bill Nighy
- Emotioneel verhaal
- Sterke regie
Con
- Traagheid van het verhaal is niet voor iedereen
8.5
Over deze film
Beschikbaar vanaf
28 december 2022
Genre
- Drama
Speelduur
102 minuten
Regie
Oliver Hermanus
Cast
Bill Nighy, Aimee Lou Wood, Alex Sharp, ...
Uitgever
The Searchers
