Mama draagt sinds haar operatie steeds een masker. En ze gedraagt zich zo vreemd. Is dat wel nog mama onder dat masker? Of, de betere vraag: is dat wel nog Goodnight Mommy verborgen achter al dat muf Amerikaanse remake-gedoe?
Oostenrijkse culthorrorfilm Goodnight Mommy kreeg van Amazon Studios de remake-behandeling, met Naomi Watts in de hoofdrol. Hoewel het in theorie een best trouwe remake lijkt, zijn hier toch een paar fundamentele misstappen begaan die het moeilijk maken om deze versie aan te raden.
Wie is mama?
Tweelingbroers Lukas en Elias worden door hun vader afgezet aan een afgelegen maar prachtig modern landhuis in het midden van wat maisvelden. Daar zien ze voor het eerst in een poosje hun moeder terug, al heeft ze nu wel een hoofdverband aan dat alles behalve haar ogen en mond bedekt, om haar wonden te laten helen na een chirurgische ingreep. Daarnaast gedraagt zij zich best afstandelijk van de kinderen. Ze is strenger en zelfs agressiever dan voorheen, en al snel beginnen de jongens zich af te vragen: is dat wel echt onze mama onder dat masker?
Het originele Oostenrijkse werk van regisseursduo Veronika Franz en Severin Fiala deelde deze premisse. In 2014 kwam deze psychologische horrorfilm uit onder de originele naam Ich seh, Ich seh (Ik zie, ik zie) en buiten Duitstalige landen werd de naam veranderd naar Goodnight Mommy (of Mummy voor de Britten). Na een succesvolle première op het Venetiaans filmfestival groeide online de reputatie van de film en zijn cult following. Zo werd het bekend onder horrorfans als een beklijvende, zenuwslopende, mysterieuze en stijlvolle film die stilte, subtiliteit, ambiguïteit en brutaliteit meesterlijk gebruikt om de kijker zich ongemakkelijk te doen voelen bij een verhaal die hen zou bijblijven. Logischerwijs (of juist niet?) zijn het altijd die werken die al zeer gerespecteerd zijn die een remake krijgen, en dat zet heel wat druk op die remake. Remakes kunnen oubollige films moderniseren (zoals The Dawn of the Dead, 2004), kunnen hetzelfde idee in een verse nieuwe richting sturen (zoals Suspiria, 2018), of iets daartussenin (zie Evil Dead, 2013). Maar deze remake van Amazon heeft niks te moderniseren, aangezien heus niet zoveel veranderd is in film en technologie sinds 2014, maar maakt toch nauwelijks eigen uitwijkende keuzes. Zo was het vanaf het begin al gedoemd om een mindere versie van het origineel te zijn.
Naomi Watts als de moeder was een slimme keuze aangezien zij na The Ring en Funny Games US wel een goede staat van dienst heeft met Amerikaanse horrorremakes, en daarboven vele van haar beste performances geeft in moederlijke rollen. Haar performance hier is niet onder de beste in haar filmografie. Naar mijn mening is Watts nu eenmaal sterker in het vertolken van personages die zelf doodsangst ervaren, dan de personages die die angst veroorzaken. Het moederspersonage in de remake gaat dan wel iets verder qua handelingen dan in het origineel, Watts voelt jammer genoeg gewoon niet erg bedreigend aan. Dat is jammer omdat zo'n groot deel van de film draait rond de spanning en onzekerheid die de moeder en haar vreemd gedrag in ons moet opwekken. Toch steelt Watts de show in sommige scènes, namelijk die waar ze meer een mens dan een dreiging mag zijn. En door de flauwheid van de rest van deze productie, rijst haar performance, hoe wisselvallig ook, toch naar de oppervlakte als een van de hoogtepunten van de film.
Ontklauwd
Wat krijg je als je begint met een choquerende, effectieve, zenuwslopende horrorfilm en elk element die het zo gedenkwaardig maakte weglaat? Je krijgt Amazons Goodnight Mommy. Het origineel deed rond de tijd van diens release de ronde als 'een van de meest verontrustende films aller tijden', met een paar van die typische clickbait-artikels dat er mensen flauwgevallen zijn tijdens een bezichtiging in de bioscoop. Bij de legitimiteit van zo'n uitspraken stel ik me vragen, maar één ding is zeker: die beweringen zouden nooit gemaakt worden over deze remake.
De aspecten van deze film die als een remake zwaar onderdoen aan het origineel zijn zodanig talrijk dat ik me ervan weerhoud een paragraaf te schrijven over elk van die aspecten. Daarom lijst ik die problemen hier zonder al te veel commentaar af. De constante expositie laat geen ruimte voor spanning. Ook de pacing lijdt eraan dat dingen al veel te snel escaleren zonder wat rustmomenten om de spanning te laten opbouwen. De saaie visuele presentatie zet je niet aan het denken en draagt niet bij tot een vreesgevoel. De moeder is gewoon Naomi Watts met een simpel en net masker op; niks vergeleken met het strakke, vieze verband rond het beschadigd en bloederig gezicht van de moeder in het origineel. Elke scène uit het origineel die je als kijker je hand voor de mond en zelfs ogen deed doen, is ofwel verwijderd, ofwel verplaatst door iets tammer. Kleine veranderingen aan het script maken het volledige verhaal ongeloofwaardig en zorgen dat bepaalde personages inconsistent gekarakteriseerd worden. Om nog een horrorcliché te volgen, zit de film vol betekenisloze droomsequenties. En een volledig onnodige seksueel getinte scène, nota bene vanuit het oogpunt van een kind, is het toppunt van Amerikanisering. Deze film neemt dus alle basiselementen van het origineel over, behalve de sleutelfactoren die het ook echt deden werken als een horrorfilm en als een verhaal, en wat het verandert, werkt enkel in zijn nadeel.
Omdat dit een remake is, is het ook onmogelijk de film volledig te beoordelen zonder hem met het origineel te vergelijken. Dat is lastig voor deze Amazon-film, want het bestaan van dat origineel accentueert alles wat er mis mee is. Dat gezegd zijnde is de film geen gedrocht. Niks eraan is meesterlijk, maar veel eraan is middelmatig competent. Maar in deze Golden Age of Content is er naar mijn mening geen reden om onze kostbare tijd aan middelmatig competente media te geven. Samengevat: voor een beklijvend, intens en goed gemaakte psychologische horrorfilm over twee jongens die hun moeder na een gezichtsingreep niet vertrouwen, bekijk gewoon het Oostenrijks origineel.
Oostenrijkse culthorrorfilm Goodnight Mommy kreeg van Amazon Studios de remake-behandeling, met Naomi Watts in de hoofdrol. Hoewel het in theorie een best trouwe remake lijkt, zijn hier toch een paar fundamentele misstappen begaan die het moeilijk maken om deze versie aan te raden.
Wie is mama?
Tweelingbroers Lukas en Elias worden door hun vader afgezet aan een afgelegen maar prachtig modern landhuis in het midden van wat maisvelden. Daar zien ze voor het eerst in een poosje hun moeder terug, al heeft ze nu wel een hoofdverband aan dat alles behalve haar ogen en mond bedekt, om haar wonden te laten helen na een chirurgische ingreep. Daarnaast gedraagt zij zich best afstandelijk van de kinderen. Ze is strenger en zelfs agressiever dan voorheen, en al snel beginnen de jongens zich af te vragen: is dat wel echt onze mama onder dat masker?
Het originele Oostenrijkse werk van regisseursduo Veronika Franz en Severin Fiala deelde deze premisse. In 2014 kwam deze psychologische horrorfilm uit onder de originele naam Ich seh, Ich seh (Ik zie, ik zie) en buiten Duitstalige landen werd de naam veranderd naar Goodnight Mommy (of Mummy voor de Britten). Na een succesvolle première op het Venetiaans filmfestival groeide online de reputatie van de film en zijn cult following. Zo werd het bekend onder horrorfans als een beklijvende, zenuwslopende, mysterieuze en stijlvolle film die stilte, subtiliteit, ambiguïteit en brutaliteit meesterlijk gebruikt om de kijker zich ongemakkelijk te doen voelen bij een verhaal die hen zou bijblijven. Logischerwijs (of juist niet?) zijn het altijd die werken die al zeer gerespecteerd zijn die een remake krijgen, en dat zet heel wat druk op die remake. Remakes kunnen oubollige films moderniseren (zoals The Dawn of the Dead, 2004), kunnen hetzelfde idee in een verse nieuwe richting sturen (zoals Suspiria, 2018), of iets daartussenin (zie Evil Dead, 2013). Maar deze remake van Amazon heeft niks te moderniseren, aangezien heus niet zoveel veranderd is in film en technologie sinds 2014, maar maakt toch nauwelijks eigen uitwijkende keuzes. Zo was het vanaf het begin al gedoemd om een mindere versie van het origineel te zijn.
Watts speelt goed bang, maar maakt niet bang.
Naomi Watts als de moeder was een slimme keuze aangezien zij na The Ring en Funny Games US wel een goede staat van dienst heeft met Amerikaanse horrorremakes, en daarboven vele van haar beste performances geeft in moederlijke rollen. Haar performance hier is niet onder de beste in haar filmografie. Naar mijn mening is Watts nu eenmaal sterker in het vertolken van personages die zelf doodsangst ervaren, dan de personages die die angst veroorzaken. Het moederspersonage in de remake gaat dan wel iets verder qua handelingen dan in het origineel, Watts voelt jammer genoeg gewoon niet erg bedreigend aan. Dat is jammer omdat zo'n groot deel van de film draait rond de spanning en onzekerheid die de moeder en haar vreemd gedrag in ons moet opwekken. Toch steelt Watts de show in sommige scènes, namelijk die waar ze meer een mens dan een dreiging mag zijn. En door de flauwheid van de rest van deze productie, rijst haar performance, hoe wisselvallig ook, toch naar de oppervlakte als een van de hoogtepunten van de film.
Ontklauwd
Wat krijg je als je begint met een choquerende, effectieve, zenuwslopende horrorfilm en elk element die het zo gedenkwaardig maakte weglaat? Je krijgt Amazons Goodnight Mommy. Het origineel deed rond de tijd van diens release de ronde als 'een van de meest verontrustende films aller tijden', met een paar van die typische clickbait-artikels dat er mensen flauwgevallen zijn tijdens een bezichtiging in de bioscoop. Bij de legitimiteit van zo'n uitspraken stel ik me vragen, maar één ding is zeker: die beweringen zouden nooit gemaakt worden over deze remake.
Een tip voor horrorliefhebbers: bekijk gewoon het origineel.
De aspecten van deze film die als een remake zwaar onderdoen aan het origineel zijn zodanig talrijk dat ik me ervan weerhoud een paragraaf te schrijven over elk van die aspecten. Daarom lijst ik die problemen hier zonder al te veel commentaar af. De constante expositie laat geen ruimte voor spanning. Ook de pacing lijdt eraan dat dingen al veel te snel escaleren zonder wat rustmomenten om de spanning te laten opbouwen. De saaie visuele presentatie zet je niet aan het denken en draagt niet bij tot een vreesgevoel. De moeder is gewoon Naomi Watts met een simpel en net masker op; niks vergeleken met het strakke, vieze verband rond het beschadigd en bloederig gezicht van de moeder in het origineel. Elke scène uit het origineel die je als kijker je hand voor de mond en zelfs ogen deed doen, is ofwel verwijderd, ofwel verplaatst door iets tammer. Kleine veranderingen aan het script maken het volledige verhaal ongeloofwaardig en zorgen dat bepaalde personages inconsistent gekarakteriseerd worden. Om nog een horrorcliché te volgen, zit de film vol betekenisloze droomsequenties. En een volledig onnodige seksueel getinte scène, nota bene vanuit het oogpunt van een kind, is het toppunt van Amerikanisering. Deze film neemt dus alle basiselementen van het origineel over, behalve de sleutelfactoren die het ook echt deden werken als een horrorfilm en als een verhaal, en wat het verandert, werkt enkel in zijn nadeel.
Omdat dit een remake is, is het ook onmogelijk de film volledig te beoordelen zonder hem met het origineel te vergelijken. Dat is lastig voor deze Amazon-film, want het bestaan van dat origineel accentueert alles wat er mis mee is. Dat gezegd zijnde is de film geen gedrocht. Niks eraan is meesterlijk, maar veel eraan is middelmatig competent. Maar in deze Golden Age of Content is er naar mijn mening geen reden om onze kostbare tijd aan middelmatig competente media te geven. Samengevat: voor een beklijvend, intens en goed gemaakte psychologische horrorfilm over twee jongens die hun moeder na een gezichtsingreep niet vertrouwen, bekijk gewoon het Oostenrijks origineel.
Conclusie
Als een typische Amerikaanse remake verkiest Amazons Goodnight Mommy om het verhaal niet in een nieuwe richting te duwen, maar gewoon dezelfde film zonder passie, zonder subtiliteit, zonder eigen identiteit en zonder tanden te recreëren. Dat maakt deze film wel wat gangbaarder dan het Oostenrijks origineel voor mensen die niet van intense horror houden, maar die mensen hebben wel betere dingen uit andere genres te bekijken.
Pro
- Zelfs met een wisselvallige performance, blijft Naomi Watts een hoogtepunt
- Twist is iets minder voorspelbaar dan in het origineel
- Verwijderd van het origineel, een gangbare film
Con
- Een ontklauwd poesje: alles wat het origineel eng en choquerend maakte is weg of serieus verminderd
- Amerikanisering, waaronder gebrek aan visuele stijl, gebrek aan thematisch gedachtegoed, en zelfs overseksualisatie
- Kleine veranderingen maken het hele verhaal veel minder geloofwaardig
4
Over deze film
Beschikbaar vanaf
16 september 2022
Genre
- Horror
Speelduur
92 minuten
Regie
Matt Sobel
Cast
Naomi Watts, Cameron Crovetti, Nicholas Crovetti, ...
Uitgever
Amazon Studios
Website
Laatst bewerkt:
