Het is alweer eens tijd voor een Stephen King-bewerking. Deze kunnen steeds variëren tussen steengoed (The Mist, Misery, The Shawshank Redemption) en belachelijk slecht (Cell, Dreamcatcher), dus het is altijd afwachten waar elk nieuw exemplaar op de schaal zal belanden. Na een 1984-bewerking met Drew Barrymore in de hoofdrol, probeert mega-horrorproducent Blumhouse nu nieuw leven te blazen in Firestarter, met Zac Efron als de vader van het hoofdpersonage. In dit verhaal vluchten een vader en dochter van een kwaadaardig overheidsdepartement dat hen bovennatuurlijke krachten heeft gegeven, maar wordt het alsmaar moeilijker het meisje haar vurige krachten onder controle te houden.
De voorgaande verfilming van Firestarter
was geen meesterwerk, dus een gelegenheid voor verbetering was er zeker. Deze gelegenheid is jammer genoeg genegeerd.
Een poging tot een meer psychologische invalshoek
Charlie is een achtjarig meisje dat zich nergens thuis voelt op school. Andere kinderen, en zelfs leerkrachten, vinden het maar vreemd dat ze geen smartphone heeft, en ook geen computer om huiswerk op te maken. Wat zij niet weten is dat Charlie gevaarlijke pyrokinetische krachten bezit. Haar ouders namen namelijk deel aan een experiment dat hen beide bovennatuurlijke krachten gaf. Dit is ook waarom Charlie geen technologie mag gebruiken, want haar ouders zijn bang dat The Shop, de overheidsinstelling die hen hun krachten gaf, Charlie als wapen wilt gebruiken en hen op de hielen zit. Wanneer Charlie op school een wc doet ontploffen, blijkt deze angst juist. The Shop stuurt een huurmoordenaar, een inheemse Amerikaan van het Cherokee-volk genaamd Rainbird, achter de familie aan.
Het lijkt me een goede beslissing om het verhaal wat vroeger te beginnen dan de vorige film en het boek zelf: Met wat zicht op het dagelijks leven van de familie, en Charlies relatie met haar moeder, zou de achtervolging van The Shop vanaf de tweede akte heel wat gravitas toegevoegd kunnen hebben. Jammer genoeg is haar moeder een onopmerkelijk personage wiens vroege dood geen impact achterlaat, en zorgt het feit dat zowel Charlie als haar vader een miserabel leven leiden ervoor dat er doorheen het conflict weinig op het spel staat aangezien er niets te verliezen is. Dat had opgelost kunnen worden als de band tussen Charlie en haar vader goed ontwikkeld was, maar dat is niet zo. De chemie tussen deze Charlie en haar vader Zac Efron is onbestaande, en alle kleine scènes die bedoeld zijn om hen samen te binden, komen onoprecht over. Nieuwkomer Ryan Kiera Armstrong vertolkt Charlie relatief goed voor een kindactrice, maar mist de x-factor die Drew Barrymore zo charismatisch maakte in haar vertolking. Haar vader heeft de moeilijke rol om tegelijk diep van Charlie te houden, maar ook bang te zijn van haar krachten, maar Efron kan deze uitdaging niet aan: Dat hij bang is van Charlie komt wel over, maar het idee dat hij van haar houdt, klinkt bijna belachelijk als je zijn performance doorheen de film bekijkt. De toegevoegde scènes tonen wel dat de film probeerde een meer psychologische invalshoek te geven dan enkel het thrillergedeelte, maar de uiteindelijk platte personages en hun oppervlakkige dialoog doen de dramatische scènes juist overbodig voelen.
Ogen van vuur? Ogen vallen dicht, ja!
Het hoofdprobleem van deze verfilming is dat, of je het nu als een thriller of een horrorfilm wil beschouwen, hij helemaal niet spannend is. Dat heeft veel te maken met het voornoemde gebrek aan investering in de personages, maar ook aan de pacing van het verhaal, en de keuze van scènes om te tonen. Het is moeilijk met veel zekerheid te zeggen of de film zich over drie dagen of over drie maanden afspeelt, maar urgentie voel je alleszins nooit. Ook worden de leden van de kwaadaardige Shop bijna net zoveel in beeld gebracht als de hoofdpersonages, en de camera houdt hun geheimen voor geen meter achter: als The Shop iets van plan is, weet de kijker dit voor het gebeurt, waardoor niks verrassend aanvoelt. Charlie is ook zoveel krachtiger dan The Shop dat Hitchcocks kijk op spanning gecreëerd door het publiek dat meer weet dan de personages, hier niet van toepassing is.
Op technisch vlak varieert de film tussen competent en ondermaats. Camerawerk, belichting, bewerking en geluid is allemaal oké, maar ook nooit opmerkelijk. De visuele effecten kunnen wel wat slecht overkomen voor een film uit 2022. Soms een pluspunt is wel de soundtrack, die geschreven is door none other dan horrorlegende zelve John Carpenter en zijn zoon Cody. Niet elke track is even goed, maar momenten waar het verhaal zelf me niet meesleepte, maar een leuk synthy deuntje me wel kon vermaken, zijn er wel.
Firestarter is uiteindelijk een soort superheldenfilm. Verhalen waarin mensen bovennatuurlijke krachten blijken te hebben, en leren hoe daarmee om te gaan, zijn tegenwoordig a dime a dozen. Die bagage maakt het voor Firestarter nog moeilijker uit te blinken wanneer het een verhaal vertelt dat de laatste tien jaar steeds in de bioscoop te zien is, al gaat het niet elke keer om moordlustige achtjarige meisjes. Ikzelf heb al een hele tijd superhero fatigue, en daar ben ik niet alleen in. In die zin is Firestarters grootste commerciële mislukking, de beslissing om deze verfilming nu net te maken.
Ook thematisch is deze Firestarter geen uitblinker. In het begin wordt er gehint naar een verkenning van de schaal tussen je emoties controleren en jezelf uiten, maar dit idee wordt al snel verwaarloosd. De Blu-ray van Firestarter bevat naast de canonische versie ook een alternatief einde. Eén einde is bitterzoet, een ander is volledig bitter, maar welke uiteindelijk gebruikt werd, maakt helemaal niks uit: Firestarter heeft als een film geen filosofie, waarden, wijsheid, of zelfs thema's om aan te kaarten, dus beide versies van het einde zijn, net als de rest van het verhaal, ronduit betekenisloos. Dat is voor mij een dodelijke zonde bij de verfilming van een King-verhaal.
De voorgaande verfilming van Firestarter
Een poging tot een meer psychologische invalshoek
Charlie is een achtjarig meisje dat zich nergens thuis voelt op school. Andere kinderen, en zelfs leerkrachten, vinden het maar vreemd dat ze geen smartphone heeft, en ook geen computer om huiswerk op te maken. Wat zij niet weten is dat Charlie gevaarlijke pyrokinetische krachten bezit. Haar ouders namen namelijk deel aan een experiment dat hen beide bovennatuurlijke krachten gaf. Dit is ook waarom Charlie geen technologie mag gebruiken, want haar ouders zijn bang dat The Shop, de overheidsinstelling die hen hun krachten gaf, Charlie als wapen wilt gebruiken en hen op de hielen zit. Wanneer Charlie op school een wc doet ontploffen, blijkt deze angst juist. The Shop stuurt een huurmoordenaar, een inheemse Amerikaan van het Cherokee-volk genaamd Rainbird, achter de familie aan.
De chemie tussen deze Charlie en haar vader Zac Efron is onbestaande.
Het lijkt me een goede beslissing om het verhaal wat vroeger te beginnen dan de vorige film en het boek zelf: Met wat zicht op het dagelijks leven van de familie, en Charlies relatie met haar moeder, zou de achtervolging van The Shop vanaf de tweede akte heel wat gravitas toegevoegd kunnen hebben. Jammer genoeg is haar moeder een onopmerkelijk personage wiens vroege dood geen impact achterlaat, en zorgt het feit dat zowel Charlie als haar vader een miserabel leven leiden ervoor dat er doorheen het conflict weinig op het spel staat aangezien er niets te verliezen is. Dat had opgelost kunnen worden als de band tussen Charlie en haar vader goed ontwikkeld was, maar dat is niet zo. De chemie tussen deze Charlie en haar vader Zac Efron is onbestaande, en alle kleine scènes die bedoeld zijn om hen samen te binden, komen onoprecht over. Nieuwkomer Ryan Kiera Armstrong vertolkt Charlie relatief goed voor een kindactrice, maar mist de x-factor die Drew Barrymore zo charismatisch maakte in haar vertolking. Haar vader heeft de moeilijke rol om tegelijk diep van Charlie te houden, maar ook bang te zijn van haar krachten, maar Efron kan deze uitdaging niet aan: Dat hij bang is van Charlie komt wel over, maar het idee dat hij van haar houdt, klinkt bijna belachelijk als je zijn performance doorheen de film bekijkt. De toegevoegde scènes tonen wel dat de film probeerde een meer psychologische invalshoek te geven dan enkel het thrillergedeelte, maar de uiteindelijk platte personages en hun oppervlakkige dialoog doen de dramatische scènes juist overbodig voelen.
Ogen van vuur? Ogen vallen dicht, ja!
Het hoofdprobleem van deze verfilming is dat, of je het nu als een thriller of een horrorfilm wil beschouwen, hij helemaal niet spannend is. Dat heeft veel te maken met het voornoemde gebrek aan investering in de personages, maar ook aan de pacing van het verhaal, en de keuze van scènes om te tonen. Het is moeilijk met veel zekerheid te zeggen of de film zich over drie dagen of over drie maanden afspeelt, maar urgentie voel je alleszins nooit. Ook worden de leden van de kwaadaardige Shop bijna net zoveel in beeld gebracht als de hoofdpersonages, en de camera houdt hun geheimen voor geen meter achter: als The Shop iets van plan is, weet de kijker dit voor het gebeurt, waardoor niks verrassend aanvoelt. Charlie is ook zoveel krachtiger dan The Shop dat Hitchcocks kijk op spanning gecreëerd door het publiek dat meer weet dan de personages, hier niet van toepassing is.
Op technisch vlak varieert de film tussen competent en ondermaats. Camerawerk, belichting, bewerking en geluid is allemaal oké, maar ook nooit opmerkelijk. De visuele effecten kunnen wel wat slecht overkomen voor een film uit 2022. Soms een pluspunt is wel de soundtrack, die geschreven is door none other dan horrorlegende zelve John Carpenter en zijn zoon Cody. Niet elke track is even goed, maar momenten waar het verhaal zelf me niet meesleepte, maar een leuk synthy deuntje me wel kon vermaken, zijn er wel.
Firestarter heeft geen filosofie, waarden, wijsheid, of zelfs thema's om aan te kaarten, dus beide versies van het einde zijn, net als de rest van het verhaal, ronduit betekenisloos.
Firestarter is uiteindelijk een soort superheldenfilm. Verhalen waarin mensen bovennatuurlijke krachten blijken te hebben, en leren hoe daarmee om te gaan, zijn tegenwoordig a dime a dozen. Die bagage maakt het voor Firestarter nog moeilijker uit te blinken wanneer het een verhaal vertelt dat de laatste tien jaar steeds in de bioscoop te zien is, al gaat het niet elke keer om moordlustige achtjarige meisjes. Ikzelf heb al een hele tijd superhero fatigue, en daar ben ik niet alleen in. In die zin is Firestarters grootste commerciële mislukking, de beslissing om deze verfilming nu net te maken.
Ook thematisch is deze Firestarter geen uitblinker. In het begin wordt er gehint naar een verkenning van de schaal tussen je emoties controleren en jezelf uiten, maar dit idee wordt al snel verwaarloosd. De Blu-ray van Firestarter bevat naast de canonische versie ook een alternatief einde. Eén einde is bitterzoet, een ander is volledig bitter, maar welke uiteindelijk gebruikt werd, maakt helemaal niks uit: Firestarter heeft als een film geen filosofie, waarden, wijsheid, of zelfs thema's om aan te kaarten, dus beide versies van het einde zijn, net als de rest van het verhaal, ronduit betekenisloos. Dat is voor mij een dodelijke zonde bij de verfilming van een King-verhaal.
Conclusie
Deze bewerking van het Stephen King-boek over een meisje met pyrokinetische krachten is onopmerkelijk, betekenisloos en heel vergetelijk, maar daarnaast wel competent gemaakt. Energieloze performances, een gebrek aan spanning, en de huidige oversaturatie van superheldenfilms werken niet in Firestarters voordeel.
Pro
- Muziek van John Carpenter heeft toffe momenten
- Armstrong relatief goed voor een kindacteur
Con
- Performances zijn ondermaats
- Geen stijl op vlak van camera, bewerking of geluid
- Gewoon niet erg spannend
- Verhaal is betekenisloos
- Noch urgentie, noch tijdsbesef
3
Over deze film
Beschikbaar vanaf
28 juni 2022
Genre
- Scifi
- Thriller
Speelduur
94 minuten
Regie
Keith Thomas
Cast
Zac Efron, Ryan Kiera Armstrong, Sydney Lemmon, Michael Greyeyes, Gloria Reuben, Kurtwood Smith, John Beasley
Uitgever
Universal Pictures, Blumhouse Productions
Website
Partnerlink
Partnerlink
Laatst bewerkt:
