Filmreview: Elvis

Dat biografische muziekfilms populair zijn bij het kijkerspubliek, valt niet te ontkennen. Na Queen (Bohemian Rhapsody, 2018) en Elton John (Rocketman, 2019), wordt nu ook Elvis Presley aan de reeks toegevoegd. In Elvis wordt het verhaal verteld van the King of Rock & Roll door de ogen van manager Colonel Tom Parker. Wat volgt is jarenlang financieel misbruik door Parker en een tragisch einde voor the King.

De film begint bij het moment waarop Elvis door zijn toekomstige manager Tom Parker wordt ontdekt. De zanger en zijn in het oog springende dansmoves vallen meteen in de smaak bij het jongere publiek. Dit tot grote ergernis van de conservatieve witte Amerikaanse bevolking die hem bestempelt als vulgair en een gevaar voor de segregatiewetgeving. Parker beloofde Elvis roem en maakte die belofte meer dan waar. De prijs die de ster hiervoor betaalde, was daarentegen hoog: zijn moeder ging eraan ten onder, hij raakte verslaafd aan medicijnen en leefde gescheiden van zijn vrouw Priscilla en dochter Lisa Marie. Elvis Presley zijn levensverhaal kan natuurlijk niet gebracht worden zonder muziek. De fans kunnen in de film meegenieten van enkele klassiekers zoals Hound Dog en Can't Help Falling in Love.

1655744860839.png


Austin Butler en Tom Hanks: de gouden combo

Austin Butler neemt de rol van The King of Rock & Roll op zich. Het is een waar genot om Austin Butler in de huid van Elvis Presley te zien kruipen. Butler zette een knappe acteerprestatie neer en brengt daarmee een ode aan Elvis. Tom Hanks vertolkt Colonel Tom Parker. De acteur wendde zich tot Priscilla Presley om zijn rol vorm te geven. Ook op Tom Hanks zijn prestatie valt niets aan te merken: de acteur slaagt erin om via Tom Parker het publiek gefrustreerd achter te laten.

Het is een waar genot om Austin Butler in de huid van Elvis Presley te zien kruipen.


De Australiër Baz Luhrmann nam de regie op zich. De regisseur heeft onder andere de films Romeo + Juliet (1996), Moulin Rouge! (2001) en The Great Gatsby (2013) op zijn palmares staan. Luhrmann heeft een heel kenmerkende filmstijl en staat bekend voor zijn gebruik van felle kleuren. Hij stelde ook hier niet teleur: Elvis is een kleurenspektakel waar je geen genoeg van krijgt. De optredens van de zanger zijn een plezier voor het oog.

1655745289464.png


Kiezen is niet altijd verliezen

De film beweert het verhaal van Elvis Presley te vertellen vanuit het standpunt van Colonel Tom Parker. In de eerste minuten word je dan ook in de film gezogen. Naarmate het verhaal vordert, lijkt het dat Luhrmann poogde om zowel het perspectief van Tom Parker als Elvis Presley te laten zien. Dit gebrek aan focus zorgt ervoor dat beide verhaallijnen te weinig aan bod komen waardoor het voelt alsof er nog een deel van de film ontbreekt. Elvis heeft een speelduur van twee uur en negenendertig minuten. De lengte van de film en de behoefte aan een duidelijk perspectief maken dat sommige scènes te lang of net te kort aanvoelen. Bij bepaalde scènes heerst dan ook een verlangen naar meer informatie.

Conclusie

De speelduur van de film is naar mijn aanvoelen net iets te lang. Regisseur Baz Luhrmann trachtte zo veel mogelijk van Elvis zijn levensverhaal in de film te verwerken door zowel het perspectief van manager Tom Parker als Elvis zelf in beeld te brengen. Deze beslissing zorgde er net voor dat het aanvoelt alsof er nog iets ontbreekt in de film. De acteerprestaties van Austin Butler en Tom Hanks en de manier waarop Luhrmann met kleur speelt, zijn dan weer geweldig om te aanschouwen.

Pro

  • De acteerprestaties van Austin Butler en Tom Hanks
  • Het kleurenspektakel door Baz Luhrmann
  • De muziek

Con

  • Te weinig focus op een verhaallijn
  • Te lange speelduur
7

Over deze film

Beschikbaar vanaf

21 juni 2022

Genre

  1. Biografie
  2. Drama
  3. Musical

Speelduur

159 minuten

Regie

Baz Luhrmann

Cast

Austin Butler, Tom Hanks, Olivia DeJonge

Uitgever

Warner Bros
 
Terug
Bovenaan