Farmaceutische wetenschappen: hoe zwaar?

[Gent8000]

Hallo
Ik ben al jaren geboeid door het menselijk lichaam, ziekte en gezondheid, medicijnen etc… In mijn vrije tijd zoek ik daar dan ook vrijwillig dingen over op, puur uit interesse.
Nu ben ik geïnteresseerd om farmaceutische wetenschappen te gaan studeren. Ik doe nu handelswetenschappen maar heb het gevoel dat farmacie me meer zou interesseren. Geneeskunde was altijd mijn droom maar met dat ingangsexamen heb ik besloten dat links te laten liggen. Ik heb economie moderne talen gevolgd met 3 u wiskunde en 1u per wetenschapsvak (fysica,chemie en bio), dit doet me twijfelen. Is het doenbaar gezien mijn gebrek aan voorkennis? Ik ben wel bereid om een zomercursus te volgen voor wiskunde en de wetenschapsvakken.
Zijn hier toevallig mensen die een gelijkaardig parcours aflegden?
Advies en persoonlijke ervaringen zijn welkom! Thanks!

 

[Muñoz]

Is een redelijke blokrichting met, naarmate je vordert, veel lange (labo)dagen en stages. Qua work load dus zeker niet de minste studie.

Weinig wiskunde is altijd problematisch in een STEM-richting, maar bij farmacie valt dat nogal mee. In Antwerpen is fysica in 1e bachelor nogal een buisvak (Sijbers doet z'n best) en daar passeert alles wat de wiskunde-richtingen in het middelbaar gezien hebben (+ uitbreiding) in enkele weken tijd de revue. Het grote probleem gaat eerder uw gebrek aan chemie-kennis zijn (en waarvoor quasi alle vakken vanaf 2e bachelor volgtijdelijkheid hebben). Farmacie is fifty shades of (bio)chemistry, en daar moet je echt wel fan van zijn. Interesse hebben in pillekes en ziektes is allemaal goed en wel, maar dat soort interessante vakken (à la toxicologie) zie je eigenlijk niet echt tot in de master (buiten hier en daar fysiologie). In de 1e bachelor zie je nog wel wat verbredende vakken (zoals dierkunde), maar de bachelor is (zoals de meeste studies) eigenlijk vrij theoretisch en droog. Als je doorzet en je doet de master geneesmiddelenontwikkeling (i.p.v. farmaceutische zorg), dan ga je een zekere, heel mooie (en goed betaalde) toekomst tegemoet.

 

[nabla]

De fysica/bio/chemie en de wiskunde die daar in gebruikt wordt zijn daar moeilijker dan die van het toelatingsexamen. M.a.w als je voor jezelf besluit dat farmacie haalbaar is, is het toelatingsexamen dat ook. Je middelbare richting moet daar niet bepalend in zijn (zeker niet binnen het aso).

 

[Gent8000]

De fysica/bio/chemie en de wiskunde die daar in gebruikt wordt zijn daar moeilijker dan die van het toelatingsexamen. M.a.w als je voor jezelf besluit dat farmacie haalbaar is, is het toelatingsexamen dat ook. Je middelbare richting moet daar niet bepalend in zijn (zeker niet binnen het aso).

De reden dat ik niet deelneem aan het toelatingsexamen is omdat ik tijd zal nodig hebben om mijn voorkennis bij te spijkeren en ik niet zeker ben dat ik dan effectief gunstig gerangschikt word indien ik zou slagen. Ik ken wel wat mensen die na twee keer niet door het toelatingsexamen zijn of tenminste niet gunstig gerangschikt waren maar wel probleemloos hun opleiding in biomedische of farmacie verderzetten

 

[Mothman]

Is een redelijke blokrichting met, naarmate je vordert, veel lange (labo)dagen en stages. Qua work load dus zeker niet de minste studie.

Weinig wiskunde is altijd problematisch in een STEM-richting, maar bij farmacie valt dat nogal mee. In Antwerpen is fysica in 1e bachelor nogal een buisvak (Sijbers doet z'n best) en daar passeert alles wat de wiskunde-richtingen in het middelbaar gezien hebben (+ uitbreiding) in enkele weken tijd de revue. Het grote probleem gaat eerder uw gebrek aan chemie-kennis zijn (en waarvoor quasi alle vakken vanaf 2e bachelor volgtijdelijkheid hebben). Farmacie is fifty shades of (bio)chemistry, en daar moet je echt wel fan van zijn. Interesse hebben in pillekes en ziektes is allemaal goed en wel, maar dat soort interessante vakken (à la toxicologie) zie je eigenlijk niet echt tot in de master (buiten hier en daar fysiologie). In de 1e bachelor zie je nog wel wat verbredende vakken (zoals dierkunde), maar de bachelor is (zoals de meeste studies) eigenlijk vrij theoretisch en droog. Als je doorzet en je doet de master geneesmiddelenontwikkeling (i.p.v. farmaceutische zorg), dan ga je een zekere, heel mooie (en goed betaalde) toekomst tegemoet.

Dit dus, in zowat elke STEM richting zijn de buisvakken niet diegene waarvoor je de richting hebt gekozen. In het begin is het een wetenschappelijke basis die er wordt ingeslagen. De "leuke" vakken komen er pas aan in de masters dus het is in het begin doorbijten zeker als je niet de ideale achtergrond hebt waardoor het allemaal nog eens meer energie zal kosten.

 

[Gent8000]

Dit dus, in zowat elke STEM richting zijn de buisvakken niet diegene waarvoor je de richting hebt gekozen. In het begin is het een wetenschappelijke basis die er wordt ingeslagen. De "leuke" vakken komen er pas aan in de masters dus het is in het begin doorbijten zeker als je niet de ideale achtergrond hebt waardoor het allemaal nog eens meer energie zal kosten.

Het bachelorprogramma van de UGent werd enkele jaren geleden hervormd. Naast de algemene vakken zoals Wiskunde, Fysica, chemie zijn er ook wel al ‘toffe’ vakken zoals pathofysiologie ( neuro- en oncologie, dermatologie, hematologie, locomotorisch stelsel) in semester 1 en 2 en wat vakken zoals de maatschappelijke impact van geneesmiddelen, de evolutie die een geneesmiddel doormaakt etc…
Dit programma lijkt me toch al vrij interessant maar misschien ligt dat bij andere universiteiten anders

 

[Ernest]

Het bachelorprogramma van de UGent werd enkele jaren geleden hervormd. Naast de algemene vakken zoals Wiskunde, Fysica, chemie zijn er ook wel al ‘toffe’ vakken zoals pathofysiologie ( neuro- en oncologie, dermatologie, hematologie, locomotorisch stelsel) in semester 1 en 2 en wat vakken zoals de maatschappelijke impact van geneesmiddelen, de evolutie die een geneesmiddel doormaakt etc…
Dit programma lijkt me toch al vrij interessant maar misschien ligt dat bij andere universiteiten anders

Het voordeel in Gent is dat je het eerste semester wiskunde hebt en het tweede semester fysica. Dit geeft de tijd om aan je wiskunde te werken alvorens je start aan fysica (wat voor velen een buisvak is omwille van te zwakke wiskunde voorkennis).

In Antwerpen en Leuven hebben ze dit jaar een hervorming gedaan, vanaf volgend academiejaar hebben ze dus ook nieuwe vakken zoals pathofysiologie gezet in de 1ste bachelor. Dit neemt de moeilijkheidsgraad van de basiswetenschappen niet weg, je zal hoe dan ook wiskunde, chemie en fysica zeer goed moeten beheersen.

 

[Thin Liz]

Het hangt af van unief tot unief. Vroeger stond de VUB gekend omwille van zijn stevige wiskundige basis, terwijl chemie en co wat doenbaarder waren. Op de UA was het dan net omgekeerd.

Maar bon...Dat kan al helemaal anders zijn nu. Is uw vooropleiding een probleem? Deels. Is het onmogelijk? Helemaal niet. Het belangrijkste is je inzet. Klassiek ja, maar het klopt wel. Ik kwam van MT met 4 uur wiskunde en heb het ook geflikt, ik had zelfs weinig problemen met wiskunde. Blokken, blokken en nog eens blokken. Dat is het enige advies dat ik je kan geven. Vergeet niet dat al die wetenschapsvakken op de unief vanaf 'nul' beginnen. Ja, op enkele maanden tijd ben je dan 'bijgewerkt' tot een aanvaardbaar niveau eind 6de middelbaar wat betreft die vakken. Daarna begint dan de uitbreiding op die kennis.

Farmacie is niet de richting die een IQ van 130 eist. Een normale intelligentie met een dik bovengemiddelde dosis 'wil om er te raken' zijn de zaken die je nodig hebt.

 

[nabla]

De reden dat ik niet deelneem aan het toelatingsexamen is omdat ik tijd zal nodig hebben om mijn voorkennis bij te spijkeren en ik niet zeker ben dat ik dan effectief gunstig gerangschikt word indien ik zou slagen. Ik ken wel wat mensen die na twee keer niet door het toelatingsexamen zijn of tenminste niet gunstig gerangschikt waren maar wel probleemloos hun opleiding in biomedische of farmacie verderzetten

Dat geldt natuurlijk voor letterlijk iedereen die deelneemt he, iedereen moet er voor studeren en niemand is zeker van gunstige rangschikking. Kijk vooral naar het beroep dat je later wil doen. Farmacie en geneeskunde zijn extreem verschillend qua job na de studies. Farmacie heeft een heel interessant vakkenpakket maar als apotheek / farma-industrie je ding niet is, heb je daar op termijn weinig aan. Als dat wel zo is: des te beter natuurlijk.

 

[Muñoz]

Dat geldt natuurlijk voor letterlijk iedereen die deelneemt he, iedereen moet er voor studeren en niemand is zeker van gunstige rangschikking. Kijk vooral naar het beroep dat je later wil doen. Farmacie en geneeskunde zijn extreem verschillend qua job na de studies. Farmacie heeft een heel interessant vakkenpakket maar als apotheek / farma-industrie je ding niet is, heb je daar op termijn weinig aan. Als dat wel zo is: des te beter natuurlijk.

Dat geldt voor geneeskunde misschien nog meer. Met een master farmacie (zeker in geneesmiddelenontwikkeling) ben je redelijk polyvalent, met een master geneeskunde zijn er bitter weinig mogelijkheden als 'uitvoerend' arts niet je ding (lees: te stresserend/te druk) blijkt te zijn. Artsen hebben waarschijnlijk van alle universitairen bij de minste transferable skills. Apothekers zie je in de industrie in alle posities verschijnen, dat is met artsen toch veel minder. Enfin, als je bewust je jobkansen 'breed' wilt houden en dus een bredere opleiding wilt, dan moet je sowieso niks in de life sciences studeren. Dan ben je veel beter af met rechten of tew, want die kan je echt letterlijk overal tegenkomen in de meest uiteenlopende functies.

 

[nabla]

Dat geldt voor geneeskunde misschien nog meer. Met een master farmacie (zeker in geneesmiddelenontwikkeling) ben je redelijk polyvalent, met een master geneeskunde zijn er bitter weinig mogelijkheden als 'uitvoerend' arts niet je ding (lees: te stresserend/te druk) blijkt te zijn. Artsen hebben waarschijnlijk van alle universitairen bij de minste transferable skills. Apothekers zie je in de industrie in alle posities verschijnen, dat is met artsen toch veel minder. Enfin, als je bewust je jobkansen 'breed' wilt houden en dus een bredere opleiding wilt, dan moet je sowieso niks in de life sciences studeren. Dan ben je veel beter af met rechten of tew, want die kan je echt letterlijk overal tegenkomen in de meest uiteenlopende functies.

Ik had het nergens over polyvalentie. Ik wou duidelijk maken dat de job van apotheker en die van arts zeer ver uit elkaar liggen dus dat apotheker als tweede keuze (zo komt het hier toch over) dik kan tegen vallen als arts zijn/haar droom is.

Daarnaast: geneeskunde is inderdaad specifieker, een beroepsopleiding eigenlijk. Nochtans zien ze je als arts ook graag komen in de farma/biotech/onderwijs of voor phd's hoor. De reden dat er zo weinig afgestudeerden voor kiezen lijkt mij duidelijk. Dat je apothekers veel meer in de industrie ziet verschijnen is gewoon omdat dat voor hun financieel de beste optie is en waarschijnlijk interessanter voor velen dan officina werk. Bij artsen is dat het geval niet. 'bitter weinig mogelijkheden' is serieus overdreven hoor.

 

[Thin Liz]

Dat klopt natuurlijk als je industrie-apotheker verder doet.... Voor de rest lijkt me officina-apotheker en arts weinig te verschillen wat betreft de polyvalentie van hun studie.

 

[Muñoz]

Ik had het nergens over polyvalentie. Ik wou duidelijk maken dat de job van apotheker en die van arts zeer ver uit elkaar liggen dus dat apotheker als tweede keuze (zo komt het hier toch over) dik kan tegen vallen als arts zijn/haar droom is.

Ahja, als arts je droom is, dan ga je als apotheker (in welke rol dan ook) ontevreden zijn. Sociaal gezien stelt een apotheker (in een gewone officina) ook gewoon niks meer voor. Veredelde verkopers eigenlijk. Je moet als apotheker maar eens proberen om tegen het woord van de voorschrijvend arts (m.b.t. de voorgeschreven medicatie) in te gaan, kans is groot dat die patiënt u eens aankijkt van "wat ligt die zeveraar zich te moeien".

Daarnaast: geneeskunde is inderdaad specifieker, een beroepsopleiding eigenlijk. Nochtans zien ze je als arts ook graag komen in de farma/biotech/onderwijs of voor phd's hoor. De reden dat er zo weinig afgestudeerden voor kiezen lijkt mij duidelijk. 'bitter weinig mogelijkheden' is serieus overdreven hoor.

"Bitter weinig mogelijkheden" als in relatief weinig mogelijkheden. In vergelijking met de gemiddelde andere academische studie kan je met geneeskunde niet op heel veel plaatsen terecht (tenzij ze natuurlijk enkel een master zoeken, ongeacht dewelke, en je alles wat je geleerd hebt nooit meer wil gebruiken). Maar dat is als gewone apotheker (opgeleid om in een officina of ziekenhuisapotheek te gaan werken) ook eh.
Een doctoraat als arts is zeker een mogelijkheid, maar weet wel dat er quasi nooit een bursaal vrij komt enkel voor artsen. Je moet altijd concurreren met apothekers, biomedici, etc. om die plaats, en die mensen hebben vaak toch wel wat meer kennis van onderzoeksmethoden dan een arts die eigenlijk 6 jaar lang de facto, zoals je zegt, een beroepsopleiding hebben gevolgd.

Je moet alleen maar iets in de life sciences studeren als je er door gepassioneerd bent, en je zeker bent dat je in die richting wil werken. Anders kan je véél beter een meer algemene opleiding volgen. Of als je de beide aspecten wil combineren: bio-ingenieur. Maar dat zal voor TS gezien de wiskunde niet echt een optie/wenselijk zijn.

 

[nabla]

Een doctoraat als arts is zeker een mogelijkheid, maar weet wel dat er quasi nooit een bursaal vrij komt enkel voor artsen. Je moet altijd concurreren met apothekers, biomedici, etc. om die plaats, en die mensen hebben vaak toch wel wat meer kennis van onderzoeksmethoden dan een arts die eigenlijk 6 jaar lang de facto, zoals je zegt, een praktische beroepsopleiding hebben gevolgd.

Geneeskunde is inderdaad 0,0 waard op vlak van wetenschappelijke vaardigheden (buiten dan correcte klinische informatie / richtlijnen opzoeken). Maar een doctoraat is echter wel vrij gemakkelijk om te
doen (vanaf je toegelaten bent voor een specialisatie). Het zijn natuurlijk doorgaans ook geen idioten dus ze kunnen het altijd leren.

In de master smeken de proffen bijna om bij hun te komen doctoreren. De meeste MD/phd's doen hun doctoraat tijdens hun specialisatieopleiding en die 'vacatures' worden niet opengesteld voor apothekers of bmw'ers. Dat zijn proffen in specialisatie X die een onderzoek hebben klaarstaan en dat dan op 2-3 jaar laten uitvoeren door een ASO binnen specialisatie X die er dan 1 jaar opleidingsverkorting voor krijgt. Dat is een vrij standaard traject tegenwoordig voor meer academisch gerichte ASO'ers.

Het is zelfs zo dat je je kans op specialisatie vaak wat kan opkrikken door tijdens het interview aan te geven dat je graag wetenschappelijk onderzoek zou doen omdat de proffen dan iemand hebben om hun projecten uit te voeren. Niet iedereen staat daar voor te springen want de opleiding duurt dan weer eens 2 jaar langer.

 

[Gent8000]

Dat klopt natuurlijk als je industrie-apotheker verder doet.... Voor de rest lijkt me officina-apotheker en arts weinig te verschillen wat betreft de polyvalentie van hun studie.

Dat spreekt me dus zo aan, het sociale karakter van de job die gecombineerd wordt met wetenschappelijke/medische kennis.

Ahja, als arts je droom is, dan ga je als apotheker (in welke rol dan ook) ontevreden zijn. Sociaal gezien stelt een apotheker (in een gewone officina) ook gewoon niks meer voor. Veredelde verkopers eigenlijk. Je moet als apotheker maar eens proberen om tegen het woord van de voorschrijvend arts (m.b.t. de voorgeschreven medicatie) in te gaan, kans is groot dat die patiënt u eens aankijkt van "wat ligt die zeveraar zich te moeien".

Verder gaat het er ook niet om wat mijn job ‘sociaal’ voorstelt. Ik zoek iets dat bij me past, niet iets dat als een prestigieus beroep wordt aanzien.

 

[Muñoz]

Geneeskunde is inderdaad 0,0 waard op vlak van wetenschappelijke vaardigheden (buiten dan correcte klinische informatie / richtlijnen opzoeken). Maar een doctoraat is echter wel vrij gemakkelijk om te
doen (vanaf je toegelaten bent voor een specialisatie). Het zijn natuurlijk doorgaans ook geen idioten dus ze kunnen het altijd leren.

In de master smeken de proffen bijna om bij hun te komen doctoreren. De meeste MD/phd's doen hun doctoraat tijdens hun specialisatieopleiding en die 'vacatures' worden niet opengesteld voor apothekers of bmw'ers. Dat zijn proffen in specialisatie X die een onderzoek hebben klaarstaan en dat dan op 2-3 jaar laten uitvoeren door een ASO binnen specialisatie X die er dan 1 jaar opleidingsverkorting voor krijgt. Dat is een vrij standaard traject tegenwoordig voor meer academisch gerichte ASO'ers.

Het is zelfs zo dat je je kans op specialisatie vaak wat kan opkrikken door tijdens het interview aan te geven dat je graag wetenschappelijk onderzoek zou doen omdat de proffen dan iemand hebben om hun projecten uit te voeren. Niet iedereen staat daar voor te springen want de opleiding duurt dan weer eens 2 jaar langer.

Ah, daar had ik geen idee van. De stress breekt me in ieder geval al uit als ik tijdens de ASO ook nog eens een doctoraat zou moeten doen.
Al zal er in dat soort PhD's wrs veel minder de nadruk liggen op publiceren enzo?

 

[nabla]

Ah, daar had ik geen idee van. De stress breekt me in ieder geval al uit als ik tijdens de ASO ook nog eens een doctoraat zou moeten doen.
Al zal er in dat soort PhD's wrs veel minder de nadruk liggen op publiceren enzo?

Goh de meesten ervaren dat nog als aangenaam omdat ze dan geen wachten moeten doen als ze hun doctoraat combineren met deeltijds kliniek. Hoewel ik wel iemand ken die doctoreert + een deel kliniek en die werkt naar eigen zeggen toch gemiddeld 70-80 per week. Publiceren ligt zowat in dezelfde lijn als andere doctoraten heb ik de indruk, ik ken persoonlijk iemand met 12 publicaties op 2 jaar phd. Die was het wel helemaal beu toen het gedaan was natuurlijk.

Het verschil is vooral dat het hele onderzoek vaak al goed uitgewerkt is van voor je eraan begint en heel afgelijnd is. Weinig rustigere periodes zoals in doorsnee doctoraten wel voorkomen maar meer zekerheid en voorspelbaarheid.

Een vriendin van mij in de life science heeft zo na 1,5 jaar nog altijd geen publicatie als eerste auteur en een andere vriend in een exact domein heeft na een jaar zelfs nog geen experiment gedaan. Van die onzekerheid zou ik ook wel zot worden.

 

[Muñoz]

Goh de meesten ervaren dat nog als aangenaam omdat ze dan geen wachten moeten doen als ze hun doctoraat combineren met deeltijds kliniek. Hoewel ik wel iemand ken die doctoreert + een deel kliniek en die werkt naar eigen zeggen toch gemiddeld 70-80 per week. Publiceren ligt zowat in dezelfde lijn als andere doctoraten heb ik de indruk, ik ken persoonlijk iemand met 12 publicaties op 2 jaar phd. Die was het wel helemaal beu toen het gedaan was natuurlijk.

Logisch, wrs wel met heel wat co-auteurs? 12 artikelen volledig van scrap schrijven, publiceren en dat op 2 jaar, dat zal mentaal wel de nodige impact hebben gehad.

Het verschil is vooral dat het hele onderzoek vaak al goed uitgewerkt is van voor je eraan begint en heel afgelijnd is. Weinig rustigere periodes zoals in doorsnee doctoraten wel voorkomen maar meer zekerheid en voorspelbaarheid.

Een vriendin van mij in de life science heeft zo na 1,5 jaar nog altijd geen publicatie als eerste auteur en een andere vriend in een exact domein heeft na een jaar zelfs nog geen experiment gedaan. Van die onzekerheid zou ik ook wel zot worden.

Ik heb gemerkt dat dat vooral mandaatassistenten en mensen met fwo zijn. Zij kunnen aan hun onderzoek nogal een draai geven, en bij de meesten blijft 'die draai zoeken' eeuwig duren. Mensen die volledig betaald worden door de onderzoeksgroep zelf hebben meestal al een redelijk afgelijnd onderwerp en een promotor die heel veel weet of het onderwerp en dus goed kan helpen bij het publicatieproces.

 

[nabla]

Logisch, wrs wel met heel wat co-auteurs? 12 artikelen volledig van scrap schrijven, publiceren en dat op 2 jaar, dat zal mentaal wel de nodige impact hebben gehad.

Uiteraard, is nogal een multisciplinair onderwerp dus elke prof die een vraag beantwoord heeft wil er zijn naam bij natuurlijk.

 

[Thin Liz]

Ahja, als arts je droom is, dan ga je als apotheker (in welke rol dan ook) ontevreden zijn. Sociaal gezien stelt een apotheker (in een gewone officina) ook gewoon niks meer voor. Veredelde verkopers eigenlijk. Je moet als apotheker maar eens proberen om tegen het woord van de voorschrijvend arts (m.b.t. de voorgeschreven medicatie) in te gaan, kans is groot dat die patiënt u eens aankijkt van "wat ligt die zeveraar zich te moeien".

Dat is jammer. Het zou zelfs niet mogen. Toch zit er waarheid in. Een deel van de artsen, gelukkig een minderheid, ziet apothekers in officina's als verkopers. Ook sommige patiënten zien dat zo. Normaal gezien vormen artsen en apothekers een complementaire tandem binnen de zorg. De één als specialist van het ziektebeeld en de andere als specialist in medicatie. Er zijn artsen die dat laatste zelfs in twijfel trekken en de artsen als specialist zien in beide. Zelfs een bekende artsenorganisatie ziet dat zo want ja...''de 'computer' zegt dat toch wanneer er een interactie is? Wat is daar nu nog aan''. Alsof apothekers na 5 jaar universiteit een vod papier in handen krijgen. Toch bel ik geregeld nog een arts op om fouten op het voorschrift te corrigeren (wat betreft dosering, interacties of zelfs ronduit als de medicatie fout is voorgeschreven).

Laatst had ik wachtdienst en kwam een mevrouw met een voorschrift waarop 2 antibiotica stonden. Eén Azithromycine EG (een generiek), de ander was Tavanic. We zijn wettelijk er toe gemachtigd om bij antibiotica te switchen tussen origineel en generiek, zolang het actieve product maar hetzelfde is. Ik kwam af met Azithromycine EG en Levofloxacine EG (generiek van Tavanic). Ik had Tavanic niet in huis en aangezien het dringend bleek...Toch was de vrouw niet content want volgens haar zou de dokter daar boos zijn op geweest: ik moest geven wat hij voorschreef. De patiënt had 'ooit eens een generiek gekregen en dat werkte niet'. Het moest het origineel zijn. Ik legde haar de ironie uit omdat Azithromycine ook een generiek was, maar ze wou niet wijken...De dokter was ook al eens kwaad geweest op een apotheker omwille van een gelijkaardige switch. Dus...ging ze naar buiten met haar generiek en liet ze de andere voor wat het is.
Ja...dan voel je je wel misnoegd...miskend zelfs. Er zijn nog zo'n verhalen waarbij een discussie starten geen zin heeft. In het hoofd van sommige patiënten heeft de dokter altijd gelijk.

Ik maak nu al een 5-tal jaar een crème tegen eczema. Voorgeschreven door een dermatoloog. De manier waarop de dokter dat echter initieel voorschreef is instabiel. Ik heb dus op eigen initiatief de bereiding aangepast, niet de actieve bestanddelen natuurlijk, wel het vehiculum (de éne gel-basis vervangen door een andere). Ik mag dat ook doen, dat is mijn job. Ik deelde dat mee aan de patiënt, die vertelde dat tegen de dermatoloog en...die was kwaad. Want neen: haar bereiding klopte. Er is zelfs een prof galenica aan te pas gekomen van de UA. Die belde me op om bij mijn standpunt te blijven want ik deed het wel degelijk juist. Wel...tot op de dag van vandaag weigert de dermatoloog om de bereiding op de juiste manier voor te schrijven. Het is zelfs goedkoper voor de patiënt om het op mijn manier te doen want haar manier van voorschrijven wordt niet terugbetaald. Maar neen...niet willen. Zij heeft gelijk. Dat spelletje is nu al jaren bezig. Eén jaar geleden is zelfs de originele gelbasis even van de markt gehaald (dus de instabiele vorm) en dan heeft de dermatoloog naar het schijnt wekenlang zitten zoeken naar een oplossing Intussen had ze natuurlijk naar mij kunnen bellen, want de oplossing staat gewoon in de cursussen die elke farmaceut op de unief krijgt. Maar neen...haar trots was te groot en dan schreef ze een commercieel vrij verkrijgbare dure gelbasis van Uriage voor om te dienen als vehiculum.
Om samen te vatten: ik maak de bereiding dus al jaren zoals het hoort. De patiënt gaat geregeld op controle en alles is bon.
Ge kunt het zo gek niet bedenken.