Vond jij de tijdroof in Avengers: Endgame overweldigend? Wacht maar tot je jouw eigen tijdroof kan doen in Time Collectors. Hoewel, een roof is het eigenlijk niet echt. In dit nieuwe bordspel van Maréva Beauchamps en Florian Sirieix speel je namelijk een ontdekkingsreiziger uit het jaar 8053 die dankzij de uitvinding van de tijdmachine schatten uit het verleden kan verzamelen. Deze nieuwe generatie van ontdekkingsreizigers worden Time Collectors genoemd en uiteraard wil jij de meest indrukwekkende collectie opbouwen.
Tot zover het verhaal van Time Collectors, dat ik dankzij Geronimo Games mocht reviewen. Want ondanks alle mumbo jumbo is dit voornamelijk een abstract tableau building-bordspel waarbij je een collectie van artefacten, in de vorm van kaarten, probeert op te bouwen en zo op het einde van het spel het meeste punten te scoren. Wie als eerste tien artefacten kan verzamelen, beëindigt het spel. Dit wil niet zeggen dat je ook de overwinning in de wacht sleept. Enkel wie zijn kaarten tactisch kiest en zo goed mogelijk op zijn spelersbord plaatst, en daarnaast probeert om de prestatiekaarten binnen te halen, maakt kans om zich de beste tijdreiziger te mogen noemen.
Eens het spel is opgezet, werpen alle spelers achter hun afschermkaart met hun vier dobbelstenen om hun tijdmachine af te stellen. Hierbij vorm je een jaartal met je dobbelstenen zonder de waarde van de stenen te veranderen. Vervolgens laat iedereen het gekozen jaartal zien en speel je om de beurt waarbij de speler die het verst in het verleden afreist mag beginnen. Hij zet zijn pion tussen de twee jaartallen op het spelbord waartussen zijn gekozen jaartal valt en mag de artefactkaart hier nemen. Wil je deze kaart niet, dan kan je een tijdkristal betalen om deze kaart te verwijderen en een nieuwe kaart van de stapel neer te leggen. Land je op een van de vier jaartallen aangegeven op het bord, dan moet je de twee aangrenzende kaarten pakken en mag je geen tijdkristal gebruiken om een kaart te vervangen. Deze tijdkristallen kan je verder gebruiken om een van de waarden van je dobbelstenen te veranderen en je zal ze ook moeten gebruiken als vergoeding voor een medespeler als je terechtkomt in een tijdzone waar hij of zij reeds aanwezig is. Om tijdkristallen te vergaren zal je naar de toekomst moeten afreizen, waar je ook de mogelijkheid hebt om een kaart naar keuze te vervangen door de bovenste kaart van de trekstapel.
Verder moet ik wel bekennen dat ondanks het originele gebruik van de dobbelstenen en de fijne ervaring die het spel biedt, er weinig nieuws onder de zon te bespeuren valt. Er bestaan al tal van spellen waarbij je een tableau van kaarten opbouwt en de kaarten verschillende scoremogelijkheden hebben, en op dit vlak valt er weinig vernieuwing te bespeuren. Hierdoor kan het zijn dat het spel niet echt aanvoelt als een noodzaak of een meerwaarde voor je collectie. Gelukkig weet Time Collectors je wel te charmeren met haar artwork, kleurengebruik en knappe presentatie. Als je een vrouw hebt zoals die van mij, is de kans groot dat ze gewoon bepaalde dierkaarten zal willen verzamelen vanwege de schattige tekeningen. Wat mij wel teleurstelde, was de vorm van de spelerspionnen. Dit waren gewoon zeer kleine kartonnen fiches in plaats van om het even welke andere vorm van spelerspionnen die veel aangenamer en opvallender zouden zijn om mee te spelen.
Tot zover het verhaal van Time Collectors, dat ik dankzij Geronimo Games mocht reviewen. Want ondanks alle mumbo jumbo is dit voornamelijk een abstract tableau building-bordspel waarbij je een collectie van artefacten, in de vorm van kaarten, probeert op te bouwen en zo op het einde van het spel het meeste punten te scoren. Wie als eerste tien artefacten kan verzamelen, beëindigt het spel. Dit wil niet zeggen dat je ook de overwinning in de wacht sleept. Enkel wie zijn kaarten tactisch kiest en zo goed mogelijk op zijn spelersbord plaatst, en daarnaast probeert om de prestatiekaarten binnen te halen, maakt kans om zich de beste tijdreiziger te mogen noemen.
Time travel shenanigans
Wat de spelervaring betreft, bevindt Time Collectors zich in hetzelfde segment als bijvoorbeeld Splendor, Century: Spice Road en Nidavellir. Het spel combineert met andere woorden eenvoudige regels met een snelle opzet en een compacte speelduur. Een spelletje Time Collectors duurt ongeveer een half uurtje en dit voelt zeker gepast aan. De ervaring is met andere woorden niet te kort of voelt niet uitgerokken aan. Hierdoor is het ideaal als een tussendoortje of als je niet veel tijd hebt en je snel een spelletje wilt spelen. Dankzij de relatief korte speelduur en de eenvoudige spelregels is het spel bovendien ook zeer geschikt voor de meer occasionele bordspelspeler.Ideaal als een tussendoortje of als je niet veel tijd hebt en je snel een spelletje wilt spelen.
Eens het spel is opgezet, werpen alle spelers achter hun afschermkaart met hun vier dobbelstenen om hun tijdmachine af te stellen. Hierbij vorm je een jaartal met je dobbelstenen zonder de waarde van de stenen te veranderen. Vervolgens laat iedereen het gekozen jaartal zien en speel je om de beurt waarbij de speler die het verst in het verleden afreist mag beginnen. Hij zet zijn pion tussen de twee jaartallen op het spelbord waartussen zijn gekozen jaartal valt en mag de artefactkaart hier nemen. Wil je deze kaart niet, dan kan je een tijdkristal betalen om deze kaart te verwijderen en een nieuwe kaart van de stapel neer te leggen. Land je op een van de vier jaartallen aangegeven op het bord, dan moet je de twee aangrenzende kaarten pakken en mag je geen tijdkristal gebruiken om een kaart te vervangen. Deze tijdkristallen kan je verder gebruiken om een van de waarden van je dobbelstenen te veranderen en je zal ze ook moeten gebruiken als vergoeding voor een medespeler als je terechtkomt in een tijdzone waar hij of zij reeds aanwezig is. Om tijdkristallen te vergaren zal je naar de toekomst moeten afreizen, waar je ook de mogelijkheid hebt om een kaart naar keuze te vervangen door de bovenste kaart van de trekstapel.
Het oog wil ook wat
Vervolgens plaats je de kaarten op je spelersbord en hierbij is het belangrijk om rekening te houden met de criteria van de kaarten om punten te scoren. Planten geven je bijvoorbeeld vier punten, maar enkel als er geen andere plantkaart naast ligt. Dieren wil je dan weer liefst zo dicht mogelijk naast elkaar leggen, een eenzaam dier geeft je immers drie minpunten en hoe meer dieren naast elkaar, hoe meer punten je scoort. Voor mineralen maakt het niet veel uit waar je ze legt, maar je krijgt pas punten als je verschillende soorten mineralen verzamelt. Een aantal vakjes op je spelersbord geven je ook een tijdskristal als je er een kaart legt en zijn er een aantal plaatsen waar je één bepaald kaarttype kan leggen. Deze vakjes verschillen per spelersbord en dit zorgt voor enige asymmetrie tussen de spelers. Doordat je bovendien slechts vijf van de acht prestatiekaarten gebruikt en per spel slechts een deel van de artefactkaarten ziet, is er bovendien ook enige variatie tussen elk potje Time Collectors, wat altijd een plus is.Verder moet ik wel bekennen dat ondanks het originele gebruik van de dobbelstenen en de fijne ervaring die het spel biedt, er weinig nieuws onder de zon te bespeuren valt. Er bestaan al tal van spellen waarbij je een tableau van kaarten opbouwt en de kaarten verschillende scoremogelijkheden hebben, en op dit vlak valt er weinig vernieuwing te bespeuren. Hierdoor kan het zijn dat het spel niet echt aanvoelt als een noodzaak of een meerwaarde voor je collectie. Gelukkig weet Time Collectors je wel te charmeren met haar artwork, kleurengebruik en knappe presentatie. Als je een vrouw hebt zoals die van mij, is de kans groot dat ze gewoon bepaalde dierkaarten zal willen verzamelen vanwege de schattige tekeningen. Wat mij wel teleurstelde, was de vorm van de spelerspionnen. Dit waren gewoon zeer kleine kartonnen fiches in plaats van om het even welke andere vorm van spelerspionnen die veel aangenamer en opvallender zouden zijn om mee te spelen.
Conclusie
Waan jezelf een tijdreiziger en probeer een zo waardevol mogelijke collectie op te bouwen in Time Collectors, een spel dat zich laat opmerken door de visuele presentatie en een origineel gebruik van de dobbelstenen. Het spel biedt een toegankelijke en aangename spelervaring, maar al bij al weet het zich weinig te onderscheiden van gelijkaardige bordspellen.
Pro
- Artwork
- Knappe presentatie
- Toegankelijke spelervaring
Con
- Spelerpionnen
- Niet echt vernieuwend of origineel
7
Over
Uitgever
- Geronimo Games
- Lubee
Designer
Maréva Beauchamps, Florian Sirieix
Aantal spelers
2-4
Tijdsduur
20-40 minuten
