Ooit al in de huid van beruchte seriemoordenaar Jack the Ripper willen kruipen? Wel, misschien niet echt, maar toch is dat exact wat je – weliswaar op een luchtige manier – in dit spel zult doen. Of speel je liever de rol van detective? Hoe dan ook, Mr. Jack in New York is een kat-en-muis deductiespel waarin je elkaar te slim af probeert te zijn. Waan jezelf in de negentiende eeuw en verken de donkere steegjes en parken, havens en metrostations van New York en probeer je tegenstander te misleiden. We gaan even kijken of deze ouwe getrouwe terecht in een nieuw jasje werd gestoken!
Als de naam Mr. Jack al meteen een belletje doet rinkelen, valt dat te verklaren. Het betreft hier namelijk een herwerkte uitgave van een spel dat al in 2009 werd uitgebracht en Mr. Jack in New York is verder ook een standalone variant op de gewone versie. Dit is een twee-spelers-spel waarin de opdracht simpel lijkt: als je Jack the Ripper bent, probeer je te ontsnappen uit New York. Als je de detective bent, is dat net hetgeen dat je probeert te vermijden.
Ra ra ra... Wie is Jack?
Mr. Jack in New York wordt steeds gespeeld met acht personages die beide spelers kunnen activeren in hun beurt. Aan het begin van het spel worden acht kaarten geschud waarop deze personages staan afgebeeld. De speler die de rol van Mr. Jack voor zijn rekening neemt, trekt hier één kaart uit en bekijkt deze. Hij weet nu als welke persona Jack the Ripper New York onveilig maakt. De detective heeft aan de start geen bruikbare informatie. Eén element is van groot belang in dit spel: zichtbaarheid. Personages die naast elkaar of naast een lantaarnpaal staan, zijn per definitie zichtbaar. Dit moeten beide spelers goed in hun achterhoofd houden tijdens het verplaatsen van de personages. Het spel wordt maximaal acht rondes gespeeld en een ronde bestaat steeds uit vier beurten. Na een ronde moet Mr. Jack bekendmaken of hij op dat ogenblik wel of niet zichtbaar is. De detective kan op dat moment personages die niet aan die status voldoen, omdraaien naar hun “onschuldig” kant, de groep van verdachten wordt op die manier dus afgeslankt.
Aan de start van een ronde worden steeds vier kaarten getrokken en deze bepalen welke vier personages in die ronde geactiveerd mogen worden. Activeren betekent dat je een personage mag verplaatsen en eventueel een bijkomende unieke actie mag uitvoeren. De ene kan nieuwe parken bouwen, de andere kan bouwwerven aanmaken en daar kosteloos door bewegen. Het kiezen van personages, het verplaatsen en het gebruik van hun acties moet dus goed tactisch onderbouwd zijn als je wil slagen in je missie, want je wil je tegenstander op het verkeerde been zetten. Als de detective klaar is om een arrestatie te doen, zet hij een personage op de hoofdverdachte en wordt meteen de winnaar bepaald: als de beschuldiging correct is, wint de detective. In het andere geval wint Mr. Jack. Maar Jack the Ripper wil het gewoonlijk niet zo ver laten komen en zoekt liever veilige oorden op om het spel te winnen.
Een snel potje Mr. Jack
Het spel opzetten is zo gebeurd en een sessie duurde bij ons nooit langer dan een kwartier. Dat maakt dat Mr. Jack tot de categorie “leuke tussendoortjes” hoort. Vaak ging het zelfs zo snel dat we meermaals na elkaar bleven doorspelen. Dit is in zekere zin zowel een voor- als nadeel. Als een spel in de tweede ronde al afgelopen kan zijn, zou ik in principe stellen dat er iets scheelt aan het speldesign. Toch heb ik bij dit spel het gevoel dat zo’n afloop gewoon een van de mogelijke scenario’s is en dan heb je zin om meteen opnieuw te proberen. Eén keer kende een spel bij ons zo'n snelle afloop. In de eerste ronde zette mijn tegenstander Mr. Jack meteen drie stappen richting een boot. Er was niemand anders in de buurt, dus dat personage kreeg de status “onzichtbaar” (een vereiste om een ronde later te kunnen ontsnappen). Op zich hoeft zoiets niet altijd iets te betekenen, want de speler die Mr. Jack speelt, probeert vaak de aandacht af te leiden naar onschuldige personages en als detective probeer je er dan ook voor te zorgen dat zo'n verdacht personage de ronde eindigt met de status "zichtbaar". In dit geval was dat niet mogelijk en sprong Mr. Jack een ronde later al meteen op de boot, totaal onhoudbaar. In zekere zin was dit wel grappig en eigenlijk even memorabel als de spannendste achtervolgingen die we de andere keren meemaakten.
In onze ervaring was de kans op een overwinning mooi verdeeld tussen beide partijen, dus op dat vlak zit het alvast goed. Het spel wordt eigenlijk leuker naarmate je het regelmatiger speelt, omdat je betere tactieken hebt leren uitbouwen en goed kunt inschatten voor welke situaties je bepaalde personages het beste kunt activeren. Als detective wil je er in de eerste ronde gewoonlijk voor zorgen dat de helft van de personages ergens afgezonderd staan en de andere helft in elkaars buurt of in het schijnsel van een lantaarnpaal. De positionering zorgt ervoor dat de detective zijn vizier kan scherpstellen op een beperkter aantal verdachten. Als Mr. Jack in New York op zijn best is, zit de detective Jack the Ripper tot op het einde op de hielen, waarna een spannende ontknoping volgt. Toch speelt hier een zekere randomness factor mee en kun je een snelle afloop niet altijd tegenhouden.
Een leeg canvas
Als je het spelbord vergelijkt met dat van de standaard Mr. Jack, merk je snel op dat de straten van New York er nogal kaal uit zien. Eigenlijk speelt dit in het voordeel van de New York-editie. Daarin bouw je namelijk tijdens het spel de stad uit met parken, metrostations, lantaarnpalen en bouwwerven. Daardoor krijg je steeds een andere omgeving. Ook zitten er enkele leuke details in, zoals bijvoorbeeld de informant die je kunt vinden op Liberty Island, een plekje dat uiteraard afgelegen ligt. Als je deze weet te bereiken met een van de personages, mag je als detective een van de personagekaarten bekijken die in het begin van het spel geschud werden. Omdat je tegenstander de personagekaart van Mr. Jack in zijn bezit heeft, is dit een extra manier om te weten te komen welke personages onschuldig zijn.
Een leuke twist is dat Mr. Jack niet weet welke kaart je bekeken hebt, waardoor de mindgames enkel maar toenemen. Dit is een vrij eenvoudig spel, maar op tactisch vlak verrassend diepgaand. Dit zorgt voor een soort van verslavend element. Je hebt enerzijds de drang om steeds van rol te wisselen met je tegenspeler, maar je wil na afloop van een spel de rol die je net speelde ook steeds perfectioneren. Voor mij persoonlijk onderscheidt Mr. Jack in New York zich op dat vlak van het andere bekende Jack the Ripper-spel: Letters from Whitechapel. Dat is een spel dat ik erg graag speel, maar enkel als ik Jack the Ripper mag zijn. In Mr. Jack zit de balans erg goed en zijn beide rollen even leuk, dus daar stelt dat probleem zich niet. Zoals in het begin aangehaald werd, betreft het hier een heruitgave van een al wat ouder spel. Aan de spelregels werd niks veranderd, maar alles ziet er wel een tikkeltje mooier uit. Heb je het origineel al, dan is er echter geen enkele reden om deze nieuwe versie in huis te halen.
Als de naam Mr. Jack al meteen een belletje doet rinkelen, valt dat te verklaren. Het betreft hier namelijk een herwerkte uitgave van een spel dat al in 2009 werd uitgebracht en Mr. Jack in New York is verder ook een standalone variant op de gewone versie. Dit is een twee-spelers-spel waarin de opdracht simpel lijkt: als je Jack the Ripper bent, probeer je te ontsnappen uit New York. Als je de detective bent, is dat net hetgeen dat je probeert te vermijden.
Ra ra ra... Wie is Jack?
Mr. Jack in New York wordt steeds gespeeld met acht personages die beide spelers kunnen activeren in hun beurt. Aan het begin van het spel worden acht kaarten geschud waarop deze personages staan afgebeeld. De speler die de rol van Mr. Jack voor zijn rekening neemt, trekt hier één kaart uit en bekijkt deze. Hij weet nu als welke persona Jack the Ripper New York onveilig maakt. De detective heeft aan de start geen bruikbare informatie. Eén element is van groot belang in dit spel: zichtbaarheid. Personages die naast elkaar of naast een lantaarnpaal staan, zijn per definitie zichtbaar. Dit moeten beide spelers goed in hun achterhoofd houden tijdens het verplaatsen van de personages. Het spel wordt maximaal acht rondes gespeeld en een ronde bestaat steeds uit vier beurten. Na een ronde moet Mr. Jack bekendmaken of hij op dat ogenblik wel of niet zichtbaar is. De detective kan op dat moment personages die niet aan die status voldoen, omdraaien naar hun “onschuldig” kant, de groep van verdachten wordt op die manier dus afgeslankt.
Aan de start van een ronde worden steeds vier kaarten getrokken en deze bepalen welke vier personages in die ronde geactiveerd mogen worden. Activeren betekent dat je een personage mag verplaatsen en eventueel een bijkomende unieke actie mag uitvoeren. De ene kan nieuwe parken bouwen, de andere kan bouwwerven aanmaken en daar kosteloos door bewegen. Het kiezen van personages, het verplaatsen en het gebruik van hun acties moet dus goed tactisch onderbouwd zijn als je wil slagen in je missie, want je wil je tegenstander op het verkeerde been zetten. Als de detective klaar is om een arrestatie te doen, zet hij een personage op de hoofdverdachte en wordt meteen de winnaar bepaald: als de beschuldiging correct is, wint de detective. In het andere geval wint Mr. Jack. Maar Jack the Ripper wil het gewoonlijk niet zo ver laten komen en zoekt liever veilige oorden op om het spel te winnen.
Een snel potje Mr. Jack
Het spel opzetten is zo gebeurd en een sessie duurde bij ons nooit langer dan een kwartier. Dat maakt dat Mr. Jack tot de categorie “leuke tussendoortjes” hoort. Vaak ging het zelfs zo snel dat we meermaals na elkaar bleven doorspelen. Dit is in zekere zin zowel een voor- als nadeel. Als een spel in de tweede ronde al afgelopen kan zijn, zou ik in principe stellen dat er iets scheelt aan het speldesign. Toch heb ik bij dit spel het gevoel dat zo’n afloop gewoon een van de mogelijke scenario’s is en dan heb je zin om meteen opnieuw te proberen. Eén keer kende een spel bij ons zo'n snelle afloop. In de eerste ronde zette mijn tegenstander Mr. Jack meteen drie stappen richting een boot. Er was niemand anders in de buurt, dus dat personage kreeg de status “onzichtbaar” (een vereiste om een ronde later te kunnen ontsnappen). Op zich hoeft zoiets niet altijd iets te betekenen, want de speler die Mr. Jack speelt, probeert vaak de aandacht af te leiden naar onschuldige personages en als detective probeer je er dan ook voor te zorgen dat zo'n verdacht personage de ronde eindigt met de status "zichtbaar". In dit geval was dat niet mogelijk en sprong Mr. Jack een ronde later al meteen op de boot, totaal onhoudbaar. In zekere zin was dit wel grappig en eigenlijk even memorabel als de spannendste achtervolgingen die we de andere keren meemaakten.
Dit is een vrij eenvoudig spel, maar op tactisch vlak verrassend diepgaand.
In onze ervaring was de kans op een overwinning mooi verdeeld tussen beide partijen, dus op dat vlak zit het alvast goed. Het spel wordt eigenlijk leuker naarmate je het regelmatiger speelt, omdat je betere tactieken hebt leren uitbouwen en goed kunt inschatten voor welke situaties je bepaalde personages het beste kunt activeren. Als detective wil je er in de eerste ronde gewoonlijk voor zorgen dat de helft van de personages ergens afgezonderd staan en de andere helft in elkaars buurt of in het schijnsel van een lantaarnpaal. De positionering zorgt ervoor dat de detective zijn vizier kan scherpstellen op een beperkter aantal verdachten. Als Mr. Jack in New York op zijn best is, zit de detective Jack the Ripper tot op het einde op de hielen, waarna een spannende ontknoping volgt. Toch speelt hier een zekere randomness factor mee en kun je een snelle afloop niet altijd tegenhouden.
Een leeg canvas
Als je het spelbord vergelijkt met dat van de standaard Mr. Jack, merk je snel op dat de straten van New York er nogal kaal uit zien. Eigenlijk speelt dit in het voordeel van de New York-editie. Daarin bouw je namelijk tijdens het spel de stad uit met parken, metrostations, lantaarnpalen en bouwwerven. Daardoor krijg je steeds een andere omgeving. Ook zitten er enkele leuke details in, zoals bijvoorbeeld de informant die je kunt vinden op Liberty Island, een plekje dat uiteraard afgelegen ligt. Als je deze weet te bereiken met een van de personages, mag je als detective een van de personagekaarten bekijken die in het begin van het spel geschud werden. Omdat je tegenstander de personagekaart van Mr. Jack in zijn bezit heeft, is dit een extra manier om te weten te komen welke personages onschuldig zijn.
Een leuke twist is dat Mr. Jack niet weet welke kaart je bekeken hebt, waardoor de mindgames enkel maar toenemen. Dit is een vrij eenvoudig spel, maar op tactisch vlak verrassend diepgaand. Dit zorgt voor een soort van verslavend element. Je hebt enerzijds de drang om steeds van rol te wisselen met je tegenspeler, maar je wil na afloop van een spel de rol die je net speelde ook steeds perfectioneren. Voor mij persoonlijk onderscheidt Mr. Jack in New York zich op dat vlak van het andere bekende Jack the Ripper-spel: Letters from Whitechapel. Dat is een spel dat ik erg graag speel, maar enkel als ik Jack the Ripper mag zijn. In Mr. Jack zit de balans erg goed en zijn beide rollen even leuk, dus daar stelt dat probleem zich niet. Zoals in het begin aangehaald werd, betreft het hier een heruitgave van een al wat ouder spel. Aan de spelregels werd niks veranderd, maar alles ziet er wel een tikkeltje mooier uit. Heb je het origineel al, dan is er echter geen enkele reden om deze nieuwe versie in huis te halen.
Conclusie
Mr. Jack in New York krijgt meteen een plekje tussen onze collectie spellen voor als we snel tussendoor iets willen spelen. En toch is het niet eenvoudig om dit spel te beoordelen. Mr. Jack is op zijn best een dikke acht waard en op de minst geslaagde momenten een magere zes. Het kan soms te snel gedaan zijn zonder dat daar iets aan te doen was. Gelukkig vormen die scenario’s een minderheid en draait het vaak wel uit op spannende spelletjes die draaien rond misleiding en sluwe acties. En je dacht even een tussendoortje te spelen? Voor je het weet ben je al aan je derde spel bezig!
Pro
- Verslavend
- Tactische diepgang
- Speelt erg vlot
- Heruitgave mooier dan oude versie
Con
- Soms te snel gedaan terwijl je daar niets aan kon doen
7.5
