Ik moet eerlijk toegeven dat, toen ik Great Plains van 999 Games opgestuurd kreeg om te reviewen, ik er nog niet van gehoord had en louter op het design van de doos afgaande was ik eerder sceptisch tegenover het spel. De ontwerpers van het spel, Trevor Benjamin en Brett J. Gilbert, daar had ik dan wel weer van gehoord, gezien beide heren ook de bedenkers zijn van dat ander spel voor twee spelers: Mandala. Aangezien ik wel een fan ben van Mandala, was mijn hoop terug dat ook Great Plains een mooi tussendoortje zou worden voor twee spelers.
Voor twee spelers en een tussendoortje dus, want volgens de regels doe je ongeveer twintig minuten over een spelletje Great Plains
. Reken daar nog vijf minuten bij om de twee pagina’s tellende regels door te nemen en ik was al snel klaar om Great Plains onder de loep te nemen. De voorbereiding van het spel is ook redelijk eenvoudig: je haalt de zeven tableaus uit de doos en legt ze willekeurig volgens een voorgedefinieerd honinggraatpatroon op tafel, zodat het speelbord klaar is. Geef vervolgens aan iedere speler drie grotfiches en twintig stampionnen van één kleur. De negen totemfiches tenslotte mag je als voorraad naast het bord leggen. Op het speelbord zien we twee verschillende soorten tegels: gebergtes (grot, bron of berg) en laagland (steppe en drie spirituele locaties van de drie totemdieren paard, beer en adelaar). Een steppegebied dat bestaat uit één of meerdere steppevelden (eventueel over verschillende tableaus) wordt in het spel een jachtgebied genoemd, wat belangrijk wordt in de telling achteraf.
Het spel zelf
Nadat je via loting bepaald hebt wie het spel mag starten, plaats je om beurt een grotfiche op een nog leeg grotveld van het speelbord. Deze grotvelden bevinden zich bij ieder spel op een andere positie, wat de herspeelbaarheid serieus positief beïnvloedt. Eenieder die een beetje wiskunde kan, weet dat er altijd één grotveld zal overblijven, zodat er ook daarbij nog verschillende startposities mogelijk zijn. Daarna mag de speler die als laatste een grotfiche heeft gelegd, één van zijn twintig stampionnen op het bord zetten en dat énkel op een leeg laaglandveld dat aan een grotfiche grenst en nooit op een gebergte. Vervolgens is het aan de andere speler om hetzelfde te doen en afwisselend de overige pionnen op dezelfde manier of aangrenzend aan een andere pion van zijn kleur te plaatsen op het bord. Zet hij zijn pion op een laagland waar een paard, adelaar of beer op staat, dan mag hij een overeenkomstige totemfiche uit de voorraad nemen (als er nog voorradig zijn) en mag hij in één van zijn volgende beurten de bijhorende speciale actie uitvoeren: een paard gaat twee stappen verder en springt daarbij over een leeg of bezet laaglandveld, een adelaar zorgt ervoor dat een stampion over een gebergtesteen kan worden geplaatst (en dus niet over een laaglandveld). De beer tenslotte zet een stampion op een aangrenzend, maar bezet laaglandveld. De pion van de tegenstander wordt daarbij in een rechte lijn naar het aangrenzende lege laaglandveld verplaatst. Als het een dierveld is, krijgt niemand het dier. Het kan wel voorkomen dat de pion van de tegenstander door de verplaatsing van het speelbord vliegt of tegen een gebergteveld aanbotst. In die gevallen verliest de speler zijn pion.
Als de laatste stampion op het bord is geplaatst, dan is het spel afgelopen en kan de puntentelling plaatsvinden. Daarbij moeten we enkel de jachtgebieden tellen. De speler die meer stampionnen heeft in een jachtgebied, krijgt voor ieder steppeveld (met gele achtergrond) een punt en voor iedere bron die aan het jachtgebied grenst, ook nog één punt. Staan er van iedere speler evenveel pionnen op een jachtgebied, dan krijgt niemand punten voor dat jachtgebied.
Simpele regels, complexe strategieën
Als je weet dat ik hierboven zonet de volledige spelregels uit de doeken heb gedaan, dan weet je dat je geen complex spel voor je neus hebt liggen. Toch is dit spel een pak complexer dan je zou verwachten, maar begrijp me niet verkeerd, complex in de goede zin van het woord. Het speelbord kan in eerste instantie verschillende vormen aannemen, wat het quasi onmogelijk maakt om een eerder toegepaste tactiek opnieuw toe te passen in een nieuw spelletje. Zeven verschillende zeszijdige én dubbelzijdige bedrukte tableaus die je willekeurig aan elkaar kunt leggen (volgens vast patroon), de verschillende combinaties zijn met andere woorden eindeloos. Daarnaast is het ook meer dan een rijtje maken van pionnen, want door de toevoeging van de drie soorten totemfiches kan je de tactiek en het spel van de andere serieus in de war sturen. Het duurde bij ons even voor we fits hadden dat je bij het zetten van een pion op een speciaal laaglandveld, je enkel de totemfiche mag nemen uit de voorraad en pas in een volgende beurt die fiche mag inzetten (we vonden dat dit niet goed uitgelegd stond in de regels, maar het kan ook aan onze speelstijl liggen).
Er zijn maar drie verschillende soorten totemfiches en van elke fiche zijn er drie voorradig. Op het speelbord echter zijn er verschillende mogelijkheden om jouw pion op zo'n veld te zetten, waardoor het bij iedere zet afwegen is of je jouw totem inzet, je rij (die je altijd start vanuit een van de drie begintegels die je legde) verder aanvult of je misschien zelfs probeert door een sluwe zet de tegenstander een hak te zetten, door het inzetten van de beer, waarmee je het gebied van de tegenspeler binnendringt en zo eventueel nog in de meerderheid kunt geraken in het jachtgebied. Dat de pionnen vossen en slangen moeten voorstellen, is jammer genoeg maar bijzaak. De pionnen op zich hebben geen eigen kracht of betekenis. Het konden dus evengoed tijgers en leeuwen zijn en je hebt dan ook snel de indruk dat het thema er maar wat bij gesleurd is.
Voor twee spelers en een tussendoortje dus, want volgens de regels doe je ongeveer twintig minuten over een spelletje Great Plains
Het spel zelf
Nadat je via loting bepaald hebt wie het spel mag starten, plaats je om beurt een grotfiche op een nog leeg grotveld van het speelbord. Deze grotvelden bevinden zich bij ieder spel op een andere positie, wat de herspeelbaarheid serieus positief beïnvloedt. Eenieder die een beetje wiskunde kan, weet dat er altijd één grotveld zal overblijven, zodat er ook daarbij nog verschillende startposities mogelijk zijn. Daarna mag de speler die als laatste een grotfiche heeft gelegd, één van zijn twintig stampionnen op het bord zetten en dat énkel op een leeg laaglandveld dat aan een grotfiche grenst en nooit op een gebergte. Vervolgens is het aan de andere speler om hetzelfde te doen en afwisselend de overige pionnen op dezelfde manier of aangrenzend aan een andere pion van zijn kleur te plaatsen op het bord. Zet hij zijn pion op een laagland waar een paard, adelaar of beer op staat, dan mag hij een overeenkomstige totemfiche uit de voorraad nemen (als er nog voorradig zijn) en mag hij in één van zijn volgende beurten de bijhorende speciale actie uitvoeren: een paard gaat twee stappen verder en springt daarbij over een leeg of bezet laaglandveld, een adelaar zorgt ervoor dat een stampion over een gebergtesteen kan worden geplaatst (en dus niet over een laaglandveld). De beer tenslotte zet een stampion op een aangrenzend, maar bezet laaglandveld. De pion van de tegenstander wordt daarbij in een rechte lijn naar het aangrenzende lege laaglandveld verplaatst. Als het een dierveld is, krijgt niemand het dier. Het kan wel voorkomen dat de pion van de tegenstander door de verplaatsing van het speelbord vliegt of tegen een gebergteveld aanbotst. In die gevallen verliest de speler zijn pion.
Great Plains is een eenvoudig spel met enorm veel strategische mogelijkheden.
Als de laatste stampion op het bord is geplaatst, dan is het spel afgelopen en kan de puntentelling plaatsvinden. Daarbij moeten we enkel de jachtgebieden tellen. De speler die meer stampionnen heeft in een jachtgebied, krijgt voor ieder steppeveld (met gele achtergrond) een punt en voor iedere bron die aan het jachtgebied grenst, ook nog één punt. Staan er van iedere speler evenveel pionnen op een jachtgebied, dan krijgt niemand punten voor dat jachtgebied.
Simpele regels, complexe strategieën
Als je weet dat ik hierboven zonet de volledige spelregels uit de doeken heb gedaan, dan weet je dat je geen complex spel voor je neus hebt liggen. Toch is dit spel een pak complexer dan je zou verwachten, maar begrijp me niet verkeerd, complex in de goede zin van het woord. Het speelbord kan in eerste instantie verschillende vormen aannemen, wat het quasi onmogelijk maakt om een eerder toegepaste tactiek opnieuw toe te passen in een nieuw spelletje. Zeven verschillende zeszijdige én dubbelzijdige bedrukte tableaus die je willekeurig aan elkaar kunt leggen (volgens vast patroon), de verschillende combinaties zijn met andere woorden eindeloos. Daarnaast is het ook meer dan een rijtje maken van pionnen, want door de toevoeging van de drie soorten totemfiches kan je de tactiek en het spel van de andere serieus in de war sturen. Het duurde bij ons even voor we fits hadden dat je bij het zetten van een pion op een speciaal laaglandveld, je enkel de totemfiche mag nemen uit de voorraad en pas in een volgende beurt die fiche mag inzetten (we vonden dat dit niet goed uitgelegd stond in de regels, maar het kan ook aan onze speelstijl liggen).
Er zijn maar drie verschillende soorten totemfiches en van elke fiche zijn er drie voorradig. Op het speelbord echter zijn er verschillende mogelijkheden om jouw pion op zo'n veld te zetten, waardoor het bij iedere zet afwegen is of je jouw totem inzet, je rij (die je altijd start vanuit een van de drie begintegels die je legde) verder aanvult of je misschien zelfs probeert door een sluwe zet de tegenstander een hak te zetten, door het inzetten van de beer, waarmee je het gebied van de tegenspeler binnendringt en zo eventueel nog in de meerderheid kunt geraken in het jachtgebied. Dat de pionnen vossen en slangen moeten voorstellen, is jammer genoeg maar bijzaak. De pionnen op zich hebben geen eigen kracht of betekenis. Het konden dus evengoed tijgers en leeuwen zijn en je hebt dan ook snel de indruk dat het thema er maar wat bij gesleurd is.
Conclusie
Great Plains is een simpel uit te leggen spelletje met een zeer strategische insteek. Je speelt dit tweespelersspel in nog geen twintig minuten en de herspeelbaarheid van het spel is eindeloos, dankzij de 1001 verschillende mogelijkheden om het speelbord op te bouwen. Visueel is het mooi vormgegeven, maar verder heeft het thema rond vossen en slangen weinig impact op het spel. Great Plains is een leuk tussendoortje of afsluiter van een spelavond, maar door de tactische insteek zorg je best dat jouw tegenstrever van een gelijkaardig niveau is, want geluk speelt hier totaal geen rol.
Alle foto's werden aangeleverd door Wouter Debisschop. Meer knappe foto's vind je op zijn Instagram-pagina Tabletopping.
Alle foto's werden aangeleverd door Wouter Debisschop. Meer knappe foto's vind je op zijn Instagram-pagina Tabletopping.
Pro
- Tactische mogelijkheden quasi onuitputtelijk
- Eenvoudige spelregels en daardoor toegankelijk voor iedereen
Con
- Thema blijft op de achtergrond
9
Over
Uitgever
- 999 Games
Designer
Trevor Benjamin, Brett J. Gilbert
Aantal spelers
2
Tijdsduur
20 minuten
