Ik moet eerlijk bekennen dat ik van dit spel nog nooit gehoord had, maar omdat we hier thuis wel al graag een snel kaartspelletje spelen, was ik er wel benieuwd naar. De bedenkers van het spel zijn me ook niet zo bekend, maar afgaande op hun namen kan er vermoed worden dat ze uit de voormalige Sovjet-Unie afkomstig zijn. Recent was in Oekraïne "Goeiemorgen, morgen" van Nicole en Hugo een hit op TikTok. Mogelijks was dit eerder ook het geval voor "In een klein stationnetje" want in dit spel is het de bedoeling om je zeven wagonnetjes netjes in een rij te zetten. Dus wie weet zorgde een kinderliedje voor de nodige inspiratie.
Het spel bestaat uit vier locomotiefkaarten en vierentachtig wagonkaarten, gaande van het nummer één tot en met vierentachtig. Aan de start van je spel ontvang je één locomotief, welke geen verdere functie heeft, en zeven wagonkaarten, die je in een numeriek aflopende volgorde legt. De overige wagonkaarten vormen de trekstapel. Elke speler dient nu, afhankelijk van als hoeveelste je aan de beurt bent, een aantal kaarten te trekken. Met deze kaarten moet je één van wagonkaarten vervangen. De vervangen kaarten worden in het midden open gelegd, de niet gekozen kaarten belanden op de aflegstapel. De speler die als eerste al zijn kaarten in een numeriek aflopende volgorde kan leggen, is de winnaar van het spel.
Beperkte keuzestress
In het midden van het spel ligt de trekstapel en zijn er bij de start van het spel evenveel open kaarten als er spelers zijn. Hierbij is het belangrijk dat wanneer er twee kaarten met dezelfde functie komen te liggen, je deze kaarten verwijdert en op de aflegstapel legt. Tijdens je beurt kan je slechts twee acties uitvoeren. Ofwel trek je een kaart van de trekstapel en vervang je één van je wagonkaarten met deze kaart. De kaart die je vervangen hebt, komt bij de open kaarten terecht. Ofwel, indien mogelijk, maak je gebruik van één van de functies van de open kaarten. In het totaal zijn er acht mogelijke functies. Deze zijn vrij simpel, je verplaatst een kaart of verwisselt ze met een andere. De actie moet uiteraard mogelijk zijn, indien dit niet het geval is, kan je deze functie niet uitvoeren. Ja kan ook je middelste, meest linkse of rechtste kaart beschermen. Al deze voorgaande functies hebben dus enkel een impact op jouw eigen treinstel. Er is echter ook de 'verwijder een kaart'-functie. Hierbij moet elke speler een bepaalde kaart uit zijn treinstel verwijderen, tenzij deze beschermd is, en vervangen door een kaart van de trekstapel. De verwijderde kaarten worden bij de open kaarten gelegd. Eventuele dubbele functies worden op de aflegstapel gelegd.
De regels van het spel zijn dus vrij eenvoudig, wat het spel ideaal maakt voor mensen die niet vaak een spelletje spelen of iets zoeken om met de familie te spelen. Mijn eigen zoon (zes jaar) is nog net iets te klein om het te kunnen spelen, maar de opgegeven leeftijd van acht jaar lijkt me zeker gerechtvaardigd. De keuze uit je acties zijn beperkt en de functies van de kaarten zijn vrij eenvoudig. Je bent voornamelijk bezig met je eigen treinstel, aangezien de meeste van de functies enkel impact hebben op je eigen treinstel. Op het einde van het spel kijk je al eens naar de situatie van andere spelers en kan je hen stokken in de willen proberen te steken door een bepaalde kaart te doen verwijderen of een functie van de open kaarten te laten verwijderen. De diepgang is dan ook eerder beperkt, maar dat maakt het daarom niet minder leuk en des te toegankelijker.
Het spel bestaat uit vier locomotiefkaarten en vierentachtig wagonkaarten, gaande van het nummer één tot en met vierentachtig. Aan de start van je spel ontvang je één locomotief, welke geen verdere functie heeft, en zeven wagonkaarten, die je in een numeriek aflopende volgorde legt. De overige wagonkaarten vormen de trekstapel. Elke speler dient nu, afhankelijk van als hoeveelste je aan de beurt bent, een aantal kaarten te trekken. Met deze kaarten moet je één van wagonkaarten vervangen. De vervangen kaarten worden in het midden open gelegd, de niet gekozen kaarten belanden op de aflegstapel. De speler die als eerste al zijn kaarten in een numeriek aflopende volgorde kan leggen, is de winnaar van het spel.
Beperkte keuzestress
In het midden van het spel ligt de trekstapel en zijn er bij de start van het spel evenveel open kaarten als er spelers zijn. Hierbij is het belangrijk dat wanneer er twee kaarten met dezelfde functie komen te liggen, je deze kaarten verwijdert en op de aflegstapel legt. Tijdens je beurt kan je slechts twee acties uitvoeren. Ofwel trek je een kaart van de trekstapel en vervang je één van je wagonkaarten met deze kaart. De kaart die je vervangen hebt, komt bij de open kaarten terecht. Ofwel, indien mogelijk, maak je gebruik van één van de functies van de open kaarten. In het totaal zijn er acht mogelijke functies. Deze zijn vrij simpel, je verplaatst een kaart of verwisselt ze met een andere. De actie moet uiteraard mogelijk zijn, indien dit niet het geval is, kan je deze functie niet uitvoeren. Ja kan ook je middelste, meest linkse of rechtste kaart beschermen. Al deze voorgaande functies hebben dus enkel een impact op jouw eigen treinstel. Er is echter ook de 'verwijder een kaart'-functie. Hierbij moet elke speler een bepaalde kaart uit zijn treinstel verwijderen, tenzij deze beschermd is, en vervangen door een kaart van de trekstapel. De verwijderde kaarten worden bij de open kaarten gelegd. Eventuele dubbele functies worden op de aflegstapel gelegd.
Het artwork van de kaarten kreeg de nodige aandacht.
De regels van het spel zijn dus vrij eenvoudig, wat het spel ideaal maakt voor mensen die niet vaak een spelletje spelen of iets zoeken om met de familie te spelen. Mijn eigen zoon (zes jaar) is nog net iets te klein om het te kunnen spelen, maar de opgegeven leeftijd van acht jaar lijkt me zeker gerechtvaardigd. De keuze uit je acties zijn beperkt en de functies van de kaarten zijn vrij eenvoudig. Je bent voornamelijk bezig met je eigen treinstel, aangezien de meeste van de functies enkel impact hebben op je eigen treinstel. Op het einde van het spel kijk je al eens naar de situatie van andere spelers en kan je hen stokken in de willen proberen te steken door een bepaalde kaart te doen verwijderen of een functie van de open kaarten te laten verwijderen. De diepgang is dan ook eerder beperkt, maar dat maakt het daarom niet minder leuk en des te toegankelijker.
Conclusie
Game of Trains is een leuk en vrij simpel kaartspelletje. Het doel van het spel is eenvoudig en zeer makkelijk uit te leggen. De beperkte diepgang en interactie zorgen ervoor dat dit een spelletje is wat door iedereen gesmaakt kan worden. Zeker gelet op het feit dat het slechts een twintigtal minuutjes duurt. Bovendien speelt het ook zeer snel doordat elke speler maar een keuze heeft uit twee acties. Het spel is ook mooi vormgegeven, elk van de 84 wagonkaarten is uniek. Leuk is bovendien dat er enkele easter eggs in de kaarten zitten. Hoewel dit geen impact heeft op het spel, is het toch een leuke toevoeging.
Pro
- Speelt snel en vlot
- Mooie vormgeving
Con
- Beperkte diepgang
7
Over
Uitgever
- Tucker's Fun Factory
Designer
Trehgrannik (Alexey Konnov, Alexey Paltsev, Anatoliy Shklyarov)
Aantal spelers
2-4
Tijdsduur
20 minuten
