In Fantastic Factories race je om de meeste goederen te produceren of de meest prestigieuze gebouwen te bouwen. Dit dobbelspel heeft engine building met wat hand management, dice rolling/placement, card drafting en set collection. Yep, het zit er allemaal in. Less is more, zeggen ze altijd ... maar in dit geval?
Elke ronde in Fantastic Factories
is verdeeld in twee fasen: de marktfase en de werkfase. Tijdens de marktfase kies je een nieuwe blauwdruk uit de markt of huur je een aannemer in. Blauwdrukken worden gebruikt om nieuwe fabrieken te bouwen tijdens de werkfase. Aannemers worden gebruikt om je strategie te versterken met grondstoffen of ze stellen je in staat extra dobbelstenen te gooien. Tijdens de werkfase gooi je in je beurt met vier of meer dobbelstenen. Die dobbelstenen gebruik je als arbeiders om je fabriek te runnen. Fabrieken bouwen doe je met de blauwdrukkaarten. Deze fabrieken kunnen dan één keer per beurt geactiveerd worden om grondstoffen (energie, metaal, vitamines) te winnen, om meer kaarten te krijgen, arbeiders te ‘trainen’ of om meer goederen (punten) te halen. Het plaatsen van je arbeiders kan in elke volgorde gebeuren, waardoor een krachtige keten van acties mogelijk is. Elke werkfase optimaliseer je zo goed mogelijk je productie van grondstoffen en goederen.
Produceren maar!
Zodra je twaalf goederen hebt geproduceerd of tien gebouwen hebt gebouwd, wordt er nog een eindronde gespeeld. In een spel met meerdere spelers wint de speler met de meeste punten. Dit is een combinatie van je bouwprestaties (punten op de kaarten) en je geproduceerde goederen. In het solospel neem je het op tegen een zeer eenvoudig te hanteren ‘machine’. Na je eigen beurt gooi je een dobbelsteen van elke kleur. De groene dobbelsteen vertelt je welke blauwdruk de machine, een bot als het ware, kiest uit de markt, en of de rij met aannemers of de rij met blauwdrukken moet vernieuwd worden.
De rest van de gekleurde dobbelstenen vertelt je of de machine al dan niet goederen produceert. Is de waarde van de dobbelsteen gelijk aan of lager dan het aantal blauwdrukken, dan produceert de machine één goed. Is de waarde hoger, dan gebeurt er verder niets. Het speleinde wordt op dezelfde manier gespeeld als bij een spel met meerdere spelers, alleen triggert de bot het einde van het spel enkel door twaalf goederen te produceren, niet door tien fabrieken te bouwen.
Die elektricien produceert energie
Het spel heeft enkele thematische accenten. Een fabriek bouwen kost veel energie en je hebt metaal nodig; om goederen te produceren heb je arbeiders nodig. Ook de namen van de gebouwen houden steek, zo produceert de kerncentrale energie en de aluminiumfabriek metaal met behulp van energie. Hetzelfde geldt voor de namen van de aannemers, de elektricien zorgt logischerwijs voor energie. De regels zijn allemaal duidelijk en goed geschreven. Achter in het spelregelboek vind je een appendix met extra verduidelijking over alle kaarten. Zoals gebruikelijk komt soloplay na de uitleg over het spel voor meerdere spelers. Er zijn echter geen wijzigingen voor het solospel zelf, enkel een toevoeging van de manier waarop ‘de machine’ werkt.
De spelersborden zijn dubbelgelaagd en de blauwdrukkaarten zijn van goede kwaliteit en ogen aantrekkelijk met een eenvoudig en duidelijk ontwerp. Echter, de kaarten van de uitbreiding Manufactions hebben een achterkant die donkerder is dan de kaarten van het basisspel. Dit heeft verder weinig invloed op het spelverloop, maar dit schoonheidsfoutje stoorde me wel. Ik was dan ook maar net op tijd om één van de beperkte ‘replacement packs’ aan te vragen bij de uitgever. Zo beschik ik nu over een uniform deck en dat maakt, samen met de neopreen speelmat, het spel compleet. Hoewel, nog wat grondstoffen upgraden zou zeker niet misstaan.
Die pillen zorgen voor peper in je gat
De herspeelbaarheid ligt ontzettend hoog. Je kan niet alleen de moeilijkheidsgraad aanpassen, maar ook de hoeveelheid aan unieke blauwdrukken zorgen voor ontelbare synergieën tussen de gebouwen. De uitbreiding Manufactions biedt je de mogelijkheid om met één van de vele ‘vennootschappen’ te spelen. Die vennootschap geeft je van bij de start een bepaalde spelerseigenschap, een uniek voordeel als het ware! Ook de nieuwe ‘vitamines’ die je op sommige blauwdrukkaarten vindt, zorgen voor een ware opkikker, met die pillen manipuleer je dobbelstenen, met nieuwe mogelijke hersenspinsels tot gevolg. En uiteraard zijn er nog meer unieke kaarten toegevoegd die voor een steeds veranderlijke puzzel zorgen.
Met dobbelstenen gooien is altijd een beetje geluk hebben. Het kan zomaar gebeuren dat je voor de machine lage waardes gooit, waardoor deze plots veel goederen produceert en nog moeilijk te kloppen valt. De keerzijde is dat wanneer je consequent hoge waardes gooit, je de machine makkelijker zal verslaan. Uiteindelijk werd er over het hele spel heen rekening gehouden met ‘de gemiddelde worp’, het eindresultaat trekt zich merendeel wel recht. En doordat je de geworpen dobbelstenen vaak kan aanpassen naar een beter resultaat, heb je niet echt het gevoel van slechte worpen, eerder van slecht te spelen.
Elke ronde in Fantastic Factories
Produceren maar!
Zodra je twaalf goederen hebt geproduceerd of tien gebouwen hebt gebouwd, wordt er nog een eindronde gespeeld. In een spel met meerdere spelers wint de speler met de meeste punten. Dit is een combinatie van je bouwprestaties (punten op de kaarten) en je geproduceerde goederen. In het solospel neem je het op tegen een zeer eenvoudig te hanteren ‘machine’. Na je eigen beurt gooi je een dobbelsteen van elke kleur. De groene dobbelsteen vertelt je welke blauwdruk de machine, een bot als het ware, kiest uit de markt, en of de rij met aannemers of de rij met blauwdrukken moet vernieuwd worden.
Alsof je met één set puzzelstukjes meerdere puzzels kan leggen
De rest van de gekleurde dobbelstenen vertelt je of de machine al dan niet goederen produceert. Is de waarde van de dobbelsteen gelijk aan of lager dan het aantal blauwdrukken, dan produceert de machine één goed. Is de waarde hoger, dan gebeurt er verder niets. Het speleinde wordt op dezelfde manier gespeeld als bij een spel met meerdere spelers, alleen triggert de bot het einde van het spel enkel door twaalf goederen te produceren, niet door tien fabrieken te bouwen.
Die elektricien produceert energie
Het spel heeft enkele thematische accenten. Een fabriek bouwen kost veel energie en je hebt metaal nodig; om goederen te produceren heb je arbeiders nodig. Ook de namen van de gebouwen houden steek, zo produceert de kerncentrale energie en de aluminiumfabriek metaal met behulp van energie. Hetzelfde geldt voor de namen van de aannemers, de elektricien zorgt logischerwijs voor energie. De regels zijn allemaal duidelijk en goed geschreven. Achter in het spelregelboek vind je een appendix met extra verduidelijking over alle kaarten. Zoals gebruikelijk komt soloplay na de uitleg over het spel voor meerdere spelers. Er zijn echter geen wijzigingen voor het solospel zelf, enkel een toevoeging van de manier waarop ‘de machine’ werkt.
De spelersborden zijn dubbelgelaagd en de blauwdrukkaarten zijn van goede kwaliteit en ogen aantrekkelijk met een eenvoudig en duidelijk ontwerp. Echter, de kaarten van de uitbreiding Manufactions hebben een achterkant die donkerder is dan de kaarten van het basisspel. Dit heeft verder weinig invloed op het spelverloop, maar dit schoonheidsfoutje stoorde me wel. Ik was dan ook maar net op tijd om één van de beperkte ‘replacement packs’ aan te vragen bij de uitgever. Zo beschik ik nu over een uniform deck en dat maakt, samen met de neopreen speelmat, het spel compleet. Hoewel, nog wat grondstoffen upgraden zou zeker niet misstaan.
Die pillen zorgen voor peper in je gat
De herspeelbaarheid ligt ontzettend hoog. Je kan niet alleen de moeilijkheidsgraad aanpassen, maar ook de hoeveelheid aan unieke blauwdrukken zorgen voor ontelbare synergieën tussen de gebouwen. De uitbreiding Manufactions biedt je de mogelijkheid om met één van de vele ‘vennootschappen’ te spelen. Die vennootschap geeft je van bij de start een bepaalde spelerseigenschap, een uniek voordeel als het ware! Ook de nieuwe ‘vitamines’ die je op sommige blauwdrukkaarten vindt, zorgen voor een ware opkikker, met die pillen manipuleer je dobbelstenen, met nieuwe mogelijke hersenspinsels tot gevolg. En uiteraard zijn er nog meer unieke kaarten toegevoegd die voor een steeds veranderlijke puzzel zorgen.
Elk spel voelt uniek aan en biedt enorm veel voldoening
Met dobbelstenen gooien is altijd een beetje geluk hebben. Het kan zomaar gebeuren dat je voor de machine lage waardes gooit, waardoor deze plots veel goederen produceert en nog moeilijk te kloppen valt. De keerzijde is dat wanneer je consequent hoge waardes gooit, je de machine makkelijker zal verslaan. Uiteindelijk werd er over het hele spel heen rekening gehouden met ‘de gemiddelde worp’, het eindresultaat trekt zich merendeel wel recht. En doordat je de geworpen dobbelstenen vaak kan aanpassen naar een beter resultaat, heb je niet echt het gevoel van slechte worpen, eerder van slecht te spelen.
Conclusie
Fantastic Factories is op zich een heel eenvoudig gateway spel. Je trekt kaarten van een markt, bouwt er een fabriek mee en produceert goederen. Er zijn echter een heleboel kaarten en die kunnen je heel wat interessante voordelen of punten opleveren. Die hoeveelheid aan keuze kan je enigszins verlammen. Je wordt verplicht je strategie constant aan te passen aan de kaarten, maar ook aan je worpen. Toch speelt Fantastic Factories ontzettend vlot, dat maakt het voor mij een ideaal spel. Het is relaxed, heeft een korte speelduur met weinig opzetwerk en hoewel je steeds hetzelfde doet is geen enkel spel hetzelfde. Alsof je met één set puzzelstukjes meerdere puzzels kan leggen, ik hou ervan.
Pro
- Speelt vlot
- Korte speelduur
- Eenvoudige regels
Con
- Kartonnen tokens
- Uitbreidingskaarten hebben donkerdere achterkant
9
Over
Uitgever
- Deep Water Games
Designer
Joseph Z Chen, Justin Faulkner
Aantal spelers
1-5
Tijdsduur
45-60 minuten
