Bordspelreview: Dixit

Toen de doos waar Dixit in zat geopend werd, werd ik toch eventjes een decennium terug gekatapulteerd. Het originele Dixit dateert van 2008 en heeft ondertussen zoveel prijzen gewonnen als er kaarten worden meegegeven. Asmodee brengt het spel herwerkt uit onder het Unbox Now-label, waardoor het spel nog eens op tafel komt met vrienden en familie. Blijft deze klassieker zich standhouden tussen de recente titels, of is Dixit zijn verhaal uitverteld?

Socrates stelde al in de vijfde eeuw voor Christus communicatie centraal. De mens is eeuwenlang geboeid door verhalen, en alhoewel Socrates een Griek is, is Dixit de Latijnse vertaling van “Hij/Zij zei”. Dixit draait dus volledig rond het vertellen van verhalen. Elke speler is in zijn beurt de verteller. Hij bekijkt de zes kaarten in zijn hand, en op basis van één van zijn kaarten verzint hij een uitspraak of verhaal. De andere spelers kiezen elk uit hun hand de kaart die het beste past bij de uitspraak van de verteller. De kaarten worden verzameld bij de verteller en worden in willekeurige volgorde open op het bord gelegd. Het doel van de andere spelers is om te raden welke kaart de kaart van de verteller is. Als alle spelers de kaart van de verteller vinden of geen enkele speler, krijgt de verteller geen punten, terwijl alle andere spelers twee punten verdienen. In elk ander geval krijgt de verteller drie punten. Kiest een tegenspeler jouw gelegde kaart, dan verdien je ook een punt. Iedere speler trekt een nieuwe kaart en de speler links van de verteller wordt de nieuwe woordenfluisteraar. Het spel gaat door tot de laatste kaart getrokken is of tot iemand dertig punten heeft.

20230317_143649.jpg


First rule of Dixit: You do not play Dixit to Win

De inhoud van de herwerkte doos bestaat uit 84 geïllustreerde kaarten, een stemfiche/stemwiel per persoon en acht houten konijnen. In de originele doos zitten slechts zes konijnen en worden er stemfiches per persoon uitgedeeld. De kleurenkeuze tussen roze en rood had echter iets meer verschillend kunnen zijn. In de originele editie neemt het feeërieke scorebord je mee op een verhalende boswandeling, in de herwerkte editie ga je van wolkje tot wolkje. Het houten konijn schept er nog een extra sausje Alice in Wonderland naast. De stapel met 84 groter dan normaal kaarten is uiteindelijk waar het allemaal om draait. Op elke kaart staat een kunstwerk die in de fantasiesfeer van de verteller je overal mee naar toe brengt. Sommige van de kaarten creëren een vreemde obscure sfeer zoals een wandelende boom met een bos bloemen, andere feestelijke taferelen, een paar ballerina’s of een achttal druppels die het vergaan van de wereld weerspiegelen. Of dat is wat ik er over verteld heb.

Een beeld zegt meer dan duizend woorden!


Bij het spelen op het familiefeest heb ik alvast snel geleerd van de meer ervaren spelers dat je een aantal zaken wel en niet moet doen. Ben je te abstract in je verhaal of te onduidelijk, dan zal niemand je kaart raden. Hierdoor stijgt iedere speler behalve jij met twee punten. Ben je te beschrijvend of leg je het vingerdik op, dan zullen alle spelers je kaart raden en heb je evenzeer nul punten. Een goede balans bij het vertellen en de juiste aanwijzing verzinnen zodat niet iedereen de kaart kiest is de clue van het spel. Dixit heeft het winnende karakter in zich, maar dit is niet wat primeert. Het gaat over de verhalen en het samen praten tijdens het spel. Het gaat meer over de kaarten en de verassende keuzes van de tegenspelers.

20230317_144233.jpg


Second rule of Dixit: You do not play Dixit to Win

Doordat je bijna elke ronde verschillende punten scoort, duurt het spel niet al te lang voordat iemand wint of tot de kaarten op zijn. Het is een goed spel om tussendoor te spelen, aangezien iedereen er snel mee weg is. In vergelijking met andere raadspelen zoals Concept, gaat het bij Dixit meer over het verhalende en minder het competitieve. De uitbreidingen op Dixit zijn alvast uitnodigend om de herspeelbaarheid te bevorderen en leveren op zich elk nog een 84 extra kaarten. Dit is dan ook één van de mindere punten van het spel. Zonder uitbreidingen strandt het spel met zes spelers al na acht ronden. Alle kaarten zijn op dat moment al uitgespeeld.

Eén of meerdere uitbreidingen lossen dit probleem op en laten het spel uitlopen tot één van de spelers dertig punten bereikt. Het spel speelt beter met meerdere spelers, waardoor dit één van de valkuilen is. In het originele spel werd met stemfiches gewerkt, de herwerkte versie heeft een stemwiel per persoon. Ook zijn er rond het bord momenteel plaatsen voorzien om kaarten willekeurig te plaatsen waardoor één van de minpunten van de originele editie mooi weggewerkt is. De doos zelf heeft handige opbergvakjes om ook de nodige uitbreidingen in te bewaren, maar het karton zelf voelt wat goedkoop aan omdat het makkelijk buigt. Toch hebben de makers de nodige aandacht gespendeerd om ook de insert van de doos in hetzelfde artwork te dopen.

Conclusie

Dixit is een bordspel waarbij je fantasie en taalgevoel de drijvende krachten zijn. Dixit gaat niet zozeer om winnen, maar eerder om het verhalende. Zoek de balans tussen de beschrijvingen met een goede graad van detail zonder het vingerdik op te leggen. De kinderboekachtige tekeningen zorgen ervoor dat zowel jong als oud plezier zullen hebben. Dixit kan bij elke gelegenheid uitgehaald worden, bij geoefende spelers als tussendoortje of bij casual players als avondvulling.

Pro

  • Herwerkte versie werkt de fouten weg
  • Creatieve geesten
  • Kunstwerken
  • Jong en oud

Con

  • Uitbreidingen verbeteren herspeelbaarheid
  • Spelersgroep kent snel alle kaarten
7.5

Over

Uitgever

  1. Asmodee
  2. Libellud

Designer

Jean-Louis Roubira - Marie Cardouat

Aantal spelers

3-8

Tijdsduur

30 minuten
 
Terug
Bovenaan