Concept triggert al langer mijn onderbewuste boardgamebrein. Hoe kan een kinderlijk eenvoudig spel bestaande uit een bord vol iconen meer dan één miljoen verkochte exemplaren hebben? Toen het dan ook op de shortlist kwam, twijfelde ik geen seconde. Ondertussen is Concept al eens op tafel gekomen bij zowel doorwinterde boardgamers als bij een groep jonge dertigers met krijsende baby’s. Concept heeft ons in beide situaties alvast niet teleurgesteld!
In Concept
communiceer je zonder te praten en het spel heeft een voor zichzelf sprekende titel. Binnen een team van twee spelers is het je doel om een concept (woorden, titels of uitdrukkingen) te laten raden aan de hand van een reeks aanwijzingen. Een speelbeurt bestaat uit het selecteren van een concept volgens drie moeilijkheidsgraden. Alhoewel ik vaak het gevoel had dat die makkelijkere en uitdagende concepten soms arbitrair beslist zijn. Door het plaatsen van speelstukken op het bord tracht je de nodige hints te geven. De overige spelers raden individueel het concept en de speler die de meeste concepten ontdekt, wint na een twaalftal speelbeurten het spel. Concept leunt zeer sterk aan bij spellen als Dixit of Time’s Up, maar is een party game die naar complexiteitsniveau hoger ligt.
Onder de witte doos met enkele leuke symbolen vinden we allemaal zeer degelijke materialen. We krijgen een stevig bord, net geen duizend (!) verschillende concepten in drie moeilijkheidsgraden om uit te leggen, drie overzichtsbladen, een voorbeeldblad, een stevige opbergkom, scoorfiches en een aantal speelstukken in vijf verschillende kleuren. De witte insert staat in schril contrast met de levende kleuren op het bord, waardoor het wel opvalt t.o.v. de veelal donkere dozen in mijn privécollectie. Het speelbord zelf bestaat uit een 124 pictogrammen die allen een betekenis kunnen hebben. De drie overzichtsbladen brengen hier het nodige soelaas bij een eerste spel, maar blijven wel een handige leidraad doorheen de rest van het spel. Waarom er slechts drie overzichtsbladen meegeleverd worden, als spel voor minimum vier spelers en tot meer dan twaalf, is voor mij een raadsel. Bij het plaatsen van een nieuw kubusje op het bord, wil iedere zoekende speler namelijk snel kijken wat er mee bedoeld wordt.
"COVID-19", "Schoonheidsvlekken" of "Vol op je bek gaan"
De set-up van het spel bestaat enkel uit het schudden van de stapel kaarten, waardoor je zeer snel aan de slag kan gaan. Maar hoe raad je nu die concepten. Om bijvoorbeeld de "Scheve Toren van Pisa" uit te leggen, plaats je een vraagteken (dat het hoofdbegrip aangeeft) op het gebouwenpictogram en een blokje op het schuine pictogram. Vervolgens plaats je een pictogram dat het subconcept aanduidt op het locatiepictogram en op de kleuren groen-wit-rood waardoor je als team aangeeft dat het over Italië gaat. Je zal tijdens het spelen snel doorhebben of de andere spelers op het juiste spoor zitten of toch moeite hebben met het begrip. Blokjes en pionnen zullen dus van het bord verdwijnen als je merkt dat ze niet juist zitten.
De eerste speler die het woord of de zin ontdekt, krijgt twee winstpunten, het team ook, en de speler met de meeste punten wint. De uitgevers geven zelf aan dat het spel ook gespeeld kan worden zonder het puntensysteem, en dat lijkt me de betere optie. Er zit namelijk geen verschil tussen het raden van een eenvoudig of moeilijk concept, er zit geen tijdslimiet op, iedere keer leg je het concept uit met hetzelfde team, … In het scoringsmechanisme hadden de makers iets meer tijd kunnen steken. Heel snel ontstonden alvast huisregels door het scoren van één punt bij een makkelijk concept, twee bij een middelmatig concept en drie bij de moeilijkste. Hierdoor denk je al wat dieper na over welke concepten je wil uitleggen en zorg je ook dat er een incentive bestaat voor de radende spelers.
Als spel of toch eerder als activiteit?
Het bordspel draait op het ontwerp van het bord en is afhankelijk van de interactie van de spelers. Concept kan je spelen met geoefende spelers, maar kan je zonder het scoringsmechanisme ook spelen als een activiteit. Doordat het juist raden van het concept dubbel zoveel punten oplevert dan het laten raden, verval je tijdens het spelen heel snel in een hit and miss. Spelers raden hardop in de hoop het juiste woord te vinden, waardoor de concepten soms al vroeger geraden worden, maar niet opgepikt. Of lag dat aan de doodvermoeide jonge ouders. Hier ligt natuurlijk ook een sterkte, want je kan het spel eerder als sociale activiteit te spelen.
Het spel komt het meest tot zijn recht bij de creatieve groep spelers. Zo laat het spel de nodige creativiteit los, en kunnen de gekste aanwijzingen juist doorslaggevend zijn. Door Concept een aantal malen te spelen begin je pas de nodige inzichten te krijgen, waardoor het spel in de juiste groep vrienden wel meermaals per jaar op tafel kan komen. Concept komt pas echt tot zijn recht bij grotere spelersgroepen. We hebben het spel met vier en met zes gespeeld, wat op zich wel het minimum is.
In Concept
Onder de witte doos met enkele leuke symbolen vinden we allemaal zeer degelijke materialen. We krijgen een stevig bord, net geen duizend (!) verschillende concepten in drie moeilijkheidsgraden om uit te leggen, drie overzichtsbladen, een voorbeeldblad, een stevige opbergkom, scoorfiches en een aantal speelstukken in vijf verschillende kleuren. De witte insert staat in schril contrast met de levende kleuren op het bord, waardoor het wel opvalt t.o.v. de veelal donkere dozen in mijn privécollectie. Het speelbord zelf bestaat uit een 124 pictogrammen die allen een betekenis kunnen hebben. De drie overzichtsbladen brengen hier het nodige soelaas bij een eerste spel, maar blijven wel een handige leidraad doorheen de rest van het spel. Waarom er slechts drie overzichtsbladen meegeleverd worden, als spel voor minimum vier spelers en tot meer dan twaalf, is voor mij een raadsel. Bij het plaatsen van een nieuw kubusje op het bord, wil iedere zoekende speler namelijk snel kijken wat er mee bedoeld wordt.
"COVID-19", "Schoonheidsvlekken" of "Vol op je bek gaan"
De set-up van het spel bestaat enkel uit het schudden van de stapel kaarten, waardoor je zeer snel aan de slag kan gaan. Maar hoe raad je nu die concepten. Om bijvoorbeeld de "Scheve Toren van Pisa" uit te leggen, plaats je een vraagteken (dat het hoofdbegrip aangeeft) op het gebouwenpictogram en een blokje op het schuine pictogram. Vervolgens plaats je een pictogram dat het subconcept aanduidt op het locatiepictogram en op de kleuren groen-wit-rood waardoor je als team aangeeft dat het over Italië gaat. Je zal tijdens het spelen snel doorhebben of de andere spelers op het juiste spoor zitten of toch moeite hebben met het begrip. Blokjes en pionnen zullen dus van het bord verdwijnen als je merkt dat ze niet juist zitten.
Het concept zit goed.
De eerste speler die het woord of de zin ontdekt, krijgt twee winstpunten, het team ook, en de speler met de meeste punten wint. De uitgevers geven zelf aan dat het spel ook gespeeld kan worden zonder het puntensysteem, en dat lijkt me de betere optie. Er zit namelijk geen verschil tussen het raden van een eenvoudig of moeilijk concept, er zit geen tijdslimiet op, iedere keer leg je het concept uit met hetzelfde team, … In het scoringsmechanisme hadden de makers iets meer tijd kunnen steken. Heel snel ontstonden alvast huisregels door het scoren van één punt bij een makkelijk concept, twee bij een middelmatig concept en drie bij de moeilijkste. Hierdoor denk je al wat dieper na over welke concepten je wil uitleggen en zorg je ook dat er een incentive bestaat voor de radende spelers.
Als spel of toch eerder als activiteit?
Het bordspel draait op het ontwerp van het bord en is afhankelijk van de interactie van de spelers. Concept kan je spelen met geoefende spelers, maar kan je zonder het scoringsmechanisme ook spelen als een activiteit. Doordat het juist raden van het concept dubbel zoveel punten oplevert dan het laten raden, verval je tijdens het spelen heel snel in een hit and miss. Spelers raden hardop in de hoop het juiste woord te vinden, waardoor de concepten soms al vroeger geraden worden, maar niet opgepikt. Of lag dat aan de doodvermoeide jonge ouders. Hier ligt natuurlijk ook een sterkte, want je kan het spel eerder als sociale activiteit te spelen.
Het spel komt het meest tot zijn recht bij de creatieve groep spelers. Zo laat het spel de nodige creativiteit los, en kunnen de gekste aanwijzingen juist doorslaggevend zijn. Door Concept een aantal malen te spelen begin je pas de nodige inzichten te krijgen, waardoor het spel in de juiste groep vrienden wel meermaals per jaar op tafel kan komen. Concept komt pas echt tot zijn recht bij grotere spelersgroepen. We hebben het spel met vier en met zes gespeeld, wat op zich wel het minimum is.
Conclusie
Concept is als party/triviaspel een leuke toevoeging aan de collectie. Asmodee levert een zeer kwalitatief spel af en zal binnen de juiste spelersgroep voldoende spelplezier bieden. Met bijna duizend concepten die je aan de hand van vijf categorieën probeert te laten raden, heb je voldoende herspeelbaarheid. Eenvoudig uit te leggen, maar met voldoende diepgang.
Alle foto's werden aangeleverd door Henk Rolleman. Meer knappe foto's vind je op zijn Instagram-pagina namellor.
Alle foto's werden aangeleverd door Henk Rolleman. Meer knappe foto's vind je op zijn Instagram-pagina namellor.
Pro
- Waar voor je geld
- Kwalitatieve elementen
- Complexer dan andere trivia spelen
- Leercurve
Con
- Puntentelling kon beter
- Te weinig overzichtsbladen bij meerdere spelers
7
Over
Uitgever
- Asmodee
- Repos Production
Designer
Alain Rivollet en Gaëtan Beaujannot
Aantal spelers
4-12
Tijdsduur
40 minuten
