De meest getalenteerde architecten uit het oude Griekenland staan klaar om huizen, tempels, markten, tuinen en kazernes te bouwen. Laat de stad groeien, verhoog de prestige met een harmonieuze planning en zegevier. Steen is de essentiële grondstof die je niet mag verwaarlozen. Je hebt steengroeven nodig om hogerop te kunnen bouwen, want zodra je bouwt op hogere niveaus, verhoog je ook de waarde van je wijken en maak je meer kans om het spel te winnen.
Akropolis
betekent in het Grieks het hoogste punt (Akros) van de stad (Polis) en is tevens de naam die gegeven werd aan de stadsburcht of citadel, tot zover de geschiedenisles. Focus op het spel. Akropolis is een zogenaamde ‘stadsbouwer’, een abstracte tegellegger met een open drafting systeem, waarbij je in twaalf rondes een zo 'groots' mogelijke stad probeert te bouwen. In de doos zitten 61 stadstegels, vier starttegels, veertig grijze blokjes, een startspeler pion, een scoreblok en de spelregels. Daar moet je het mee doen. Je maakt vooral gebruik van je starttegel en een heleboel triple-hex stadstegels. Bij twee tot vier spelers trekken spelers om beurten een stadstegel uit een openliggende rij dat twee tegels meer telt dan het aantal spelers. Wanneer je solo speelt, zet je het spel op voor twee personen en dusdanig liggen er vier stadstegels voor je open.
Wie legt de eerste steen?
Akropolis speelt heel eenvoudig, in je beurt trek je een tegel uit de rij en plaats je die in je stad. De eerste tegel in de rij is altijd gratis. Als je kiest voor de tweede of derde tegel in de rij dan moet je stenen uitgeven. Die rij met tegels wordt slechts aangevuld wanneer er nog één stadstegel ligt, niet eerder. Het spel eindigt wanneer er geen tegels van de trekstapel meer kunnen aangevuld worden. Een tegel nemen en aanleggen, meer is het dus niet. Je legt de tegels wel altijd aan met de focus op punten scoren, want aan het eind van het spel scoren de verschillende soorten wijken volgens hun specifieke regels. Zo scoren de woonwijken (blauw) voor de grootste aangrenzende groep, terwijl de marktwijken (geel) alleen scoren als er geen andere markt aan grenst. De rode woonwijken, de kazernes, dienen om de stad te beschermen en worden best aan de rand van je stad geplaatst, ze hebben daarbij minstens één zijde als buitenste rand nodig wil je er punten mee scoren. Tempels (paars) horen dan weer in het centrum van de stad aanwezig te zijn, ingesloten door andere stadsdelen. Tenslotte heb je nog de tuinen (groen) die eender waar geplaatst kunnen worden, ze voorzien de stad van zuurstof, maar zijn slecht beperkt aanwezig. Ze kunnen je wel heel wat punten opleveren, net omdat ze zeldzaam zijn.
Verder hou je ook nog rekening met 'pleinen' en 'steengroeven' op de tegels. Pleinen hebben eenzelfde kleur als de woonwijken en hebben ook één of meerdere sterren die fungeren als vermenigvuldigers voor de bijpassende stadswijken. Om het iets eenvoudiger uit te leggen: als je twee tuinen (groen) hebt liggen in je stad en je hebt een groen plein met daarop drie sterren, dan krijg je bij de eindtelling zes punten (twee tuinen x drie sterren). Maar, en nu komt het leuke gedeelte, bij Akropolis kun je ook in de hoogte bouwen en hoe hoger je bouwt hoe meer punten je kan verdienen. Stel je hebt twee tuinen (groen) liggen op niveau 1 en eentje op niveau 2. Met twee groene pleinen van drie sterren krijg je plots 24 punten. Je telt namelijk twee pleinen voor niveau 1 (= twee punten) en één plein op niveau 2 (= twee punten), samen goed voor vier punten, die vermenigvuldig je met de zes sterren. Maar opgelet, heb je echter geen enkel groen plein liggen, geen enkele ster dus, dan scoor je voor die tuinen geen enkel punt! En daar komen de steengroeven in beeld. Steengroeven leveren geen punten op, maar als je ze bedekt met een andere tegel, levert elke steengroeve die je bedekt een steen op. Die stenen heb je nodig om te kunnen ‘betalen’ voor de betere stadstegels, vaak zullen dat stadstegels met pleinen zijn en die liggen misschien wel verder in de rij.
Overschouw je stad
In de doos zitten serieus dikke, reeds gestanste, tegels die stevig in de hand liggen en fijn om plaatsen zijn. Aangezien Akropolis alleen maar draait om het plaatsen van tegels hebben ze daar ook echt alle aandacht op gevestigd. Het artwork is best mooi, zeker als de stad vorm krijgt en je ze plots omgetoverd ziet worden tot een mooi en kleurrijk geheel. Als ik toch een kritische noot mag aanhalen, dan is het dat de pleinen zich niet goed genoeg onderscheiden van de rest; bij het vlug overschouwen van je stad zou je wel eens een wijk kunnen aanzien voor een plein of omgekeerd. De doos zelf mocht ook kleiner, zoals bij vele uitgevers opteren ze voor een standaard doos, met veel lucht. Wel positief is de kartonnen insert die de tegels en alle componenten mooi op zijn plaats houdt.
Akropolis is een zeer eenvoudig spel zonder al te moeilijke regels. Het is snel opgezet, zeker als je het 'elf stapeltjes creëren' achter je laat en gewoon speelt met één trekstapel. Met een speelduur van zo'n 20-30 minuten vindt het vlot zijn weg bij families of onder vrienden die sporadisch eens een spel spelen, maar evengoed bij de liefhebber van de iets complexere 'tegelleggers'. Elk spel is uniek omdat de tegels nooit in dezelfde volgorde komen en het deed me ook erg denken aan een andere recente topper in dit genre, Cascadia. In beide spellen selecteer je tegels uit een rij om ze in een specifiek patroon in je veld te bouwen en om daar dan zoveel mogelijke punten mee te kunnen scoren. Het grote verschil met dit spel is echter de mogelijkheid om in drie dimensies te bouwen. Door hoger te bouwen verbetert de score van de bovenste wijken, maar dit betekent dat eventuele wijken op de lagere niveaus worden bedekt. Waar Cascadia de voorsprong neemt met zijn herspeelbaarheid, dankzij de verscheidene doelkaarten en zijn campagne, neemt Akropolis voorsprong op het puzzelgehalte door zijn dimensies.
De beste beoefenaar van de bouwkunst
Strategisch voelt Akropolis aan als een ware evenwichtsoefening tussen het richten op een horizontale bouw, waarbij je in de breedte bouwt en een verticale bouw, waarbij je in de hoogte gaat werken. Met hoger bouwen kun je heel wat punten scoren, maar je offert er ook redelijk wat voor op. En dan de stenen, die zijn nodig om de juiste stadstegels uit de rij te vissen, maar te snel stenen afgeven voor de 'juiste' tegel kan je evengoed zuur opbreken, zeker in het begin van het spel. Soms kun je beter tegels met steengroeven nemen, die leveren je stenen op en zijn als het ware de fundering van je stad. Door over die steengroeven te bouwen creëer je een hoger niveau en dat doe je dan weer best met een woonwijktegel. Timing en wat er in de rij ligt, is van groot belang.
Tot slot wil ik nog aanhalen dat de solovariant weinig verschilt van dat van een multiplayerspel, Akropolis is sowieso al een solitair spel met weinig interactie. Ik dien wel op te merken dat de solovariant niet standaard in de doos komt. Die officiële soloregels staan wel online op BGG (Board Game Geek), toch een misser in mijn ogen! In het solospel krijg je te maken met een tegenstander die het liefst van al gaat lopen met tegels met een plein (sterren), als die er tenminste de stenen kan voor betalen. Het zit namelijk zo dat, in tegenstelling tot multiplayer, de stenen die je betaalt voor een tegel uit de rij, naar je tegenstander gaan. Die kan er dan in zijn/haar beurt de betere tegels mee van onder je neus wegkapen. Akropolis is daarmee geen 'beat your own score'-spel, maar beschikt over een geduchte tegenstander waar je best op anticipeert. Eenmaal je het basisspel onder de knie hebt, kun je de moeilijkheidsgraad verhogen en bijkomend kun je, door de variant, ook nog eens de complexiteit gaan verhogen.
Akropolis
Wie legt de eerste steen?
Akropolis speelt heel eenvoudig, in je beurt trek je een tegel uit de rij en plaats je die in je stad. De eerste tegel in de rij is altijd gratis. Als je kiest voor de tweede of derde tegel in de rij dan moet je stenen uitgeven. Die rij met tegels wordt slechts aangevuld wanneer er nog één stadstegel ligt, niet eerder. Het spel eindigt wanneer er geen tegels van de trekstapel meer kunnen aangevuld worden. Een tegel nemen en aanleggen, meer is het dus niet. Je legt de tegels wel altijd aan met de focus op punten scoren, want aan het eind van het spel scoren de verschillende soorten wijken volgens hun specifieke regels. Zo scoren de woonwijken (blauw) voor de grootste aangrenzende groep, terwijl de marktwijken (geel) alleen scoren als er geen andere markt aan grenst. De rode woonwijken, de kazernes, dienen om de stad te beschermen en worden best aan de rand van je stad geplaatst, ze hebben daarbij minstens één zijde als buitenste rand nodig wil je er punten mee scoren. Tempels (paars) horen dan weer in het centrum van de stad aanwezig te zijn, ingesloten door andere stadsdelen. Tenslotte heb je nog de tuinen (groen) die eender waar geplaatst kunnen worden, ze voorzien de stad van zuurstof, maar zijn slecht beperkt aanwezig. Ze kunnen je wel heel wat punten opleveren, net omdat ze zeldzaam zijn.
De draagkracht van Akropolis schuilt in de fundering van het spel.
Verder hou je ook nog rekening met 'pleinen' en 'steengroeven' op de tegels. Pleinen hebben eenzelfde kleur als de woonwijken en hebben ook één of meerdere sterren die fungeren als vermenigvuldigers voor de bijpassende stadswijken. Om het iets eenvoudiger uit te leggen: als je twee tuinen (groen) hebt liggen in je stad en je hebt een groen plein met daarop drie sterren, dan krijg je bij de eindtelling zes punten (twee tuinen x drie sterren). Maar, en nu komt het leuke gedeelte, bij Akropolis kun je ook in de hoogte bouwen en hoe hoger je bouwt hoe meer punten je kan verdienen. Stel je hebt twee tuinen (groen) liggen op niveau 1 en eentje op niveau 2. Met twee groene pleinen van drie sterren krijg je plots 24 punten. Je telt namelijk twee pleinen voor niveau 1 (= twee punten) en één plein op niveau 2 (= twee punten), samen goed voor vier punten, die vermenigvuldig je met de zes sterren. Maar opgelet, heb je echter geen enkel groen plein liggen, geen enkele ster dus, dan scoor je voor die tuinen geen enkel punt! En daar komen de steengroeven in beeld. Steengroeven leveren geen punten op, maar als je ze bedekt met een andere tegel, levert elke steengroeve die je bedekt een steen op. Die stenen heb je nodig om te kunnen ‘betalen’ voor de betere stadstegels, vaak zullen dat stadstegels met pleinen zijn en die liggen misschien wel verder in de rij.
Overschouw je stad
In de doos zitten serieus dikke, reeds gestanste, tegels die stevig in de hand liggen en fijn om plaatsen zijn. Aangezien Akropolis alleen maar draait om het plaatsen van tegels hebben ze daar ook echt alle aandacht op gevestigd. Het artwork is best mooi, zeker als de stad vorm krijgt en je ze plots omgetoverd ziet worden tot een mooi en kleurrijk geheel. Als ik toch een kritische noot mag aanhalen, dan is het dat de pleinen zich niet goed genoeg onderscheiden van de rest; bij het vlug overschouwen van je stad zou je wel eens een wijk kunnen aanzien voor een plein of omgekeerd. De doos zelf mocht ook kleiner, zoals bij vele uitgevers opteren ze voor een standaard doos, met veel lucht. Wel positief is de kartonnen insert die de tegels en alle componenten mooi op zijn plaats houdt.
Akropolis is een zeer eenvoudig spel zonder al te moeilijke regels. Het is snel opgezet, zeker als je het 'elf stapeltjes creëren' achter je laat en gewoon speelt met één trekstapel. Met een speelduur van zo'n 20-30 minuten vindt het vlot zijn weg bij families of onder vrienden die sporadisch eens een spel spelen, maar evengoed bij de liefhebber van de iets complexere 'tegelleggers'. Elk spel is uniek omdat de tegels nooit in dezelfde volgorde komen en het deed me ook erg denken aan een andere recente topper in dit genre, Cascadia. In beide spellen selecteer je tegels uit een rij om ze in een specifiek patroon in je veld te bouwen en om daar dan zoveel mogelijke punten mee te kunnen scoren. Het grote verschil met dit spel is echter de mogelijkheid om in drie dimensies te bouwen. Door hoger te bouwen verbetert de score van de bovenste wijken, maar dit betekent dat eventuele wijken op de lagere niveaus worden bedekt. Waar Cascadia de voorsprong neemt met zijn herspeelbaarheid, dankzij de verscheidene doelkaarten en zijn campagne, neemt Akropolis voorsprong op het puzzelgehalte door zijn dimensies.
De beste beoefenaar van de bouwkunst
Strategisch voelt Akropolis aan als een ware evenwichtsoefening tussen het richten op een horizontale bouw, waarbij je in de breedte bouwt en een verticale bouw, waarbij je in de hoogte gaat werken. Met hoger bouwen kun je heel wat punten scoren, maar je offert er ook redelijk wat voor op. En dan de stenen, die zijn nodig om de juiste stadstegels uit de rij te vissen, maar te snel stenen afgeven voor de 'juiste' tegel kan je evengoed zuur opbreken, zeker in het begin van het spel. Soms kun je beter tegels met steengroeven nemen, die leveren je stenen op en zijn als het ware de fundering van je stad. Door over die steengroeven te bouwen creëer je een hoger niveau en dat doe je dan weer best met een woonwijktegel. Timing en wat er in de rij ligt, is van groot belang.
Strategisch voelt Akropolis aan als een ware evenwichtsoefening.
Tot slot wil ik nog aanhalen dat de solovariant weinig verschilt van dat van een multiplayerspel, Akropolis is sowieso al een solitair spel met weinig interactie. Ik dien wel op te merken dat de solovariant niet standaard in de doos komt. Die officiële soloregels staan wel online op BGG (Board Game Geek), toch een misser in mijn ogen! In het solospel krijg je te maken met een tegenstander die het liefst van al gaat lopen met tegels met een plein (sterren), als die er tenminste de stenen kan voor betalen. Het zit namelijk zo dat, in tegenstelling tot multiplayer, de stenen die je betaalt voor een tegel uit de rij, naar je tegenstander gaan. Die kan er dan in zijn/haar beurt de betere tegels mee van onder je neus wegkapen. Akropolis is daarmee geen 'beat your own score'-spel, maar beschikt over een geduchte tegenstander waar je best op anticipeert. Eenmaal je het basisspel onder de knie hebt, kun je de moeilijkheidsgraad verhogen en bijkomend kun je, door de variant, ook nog eens de complexiteit gaan verhogen.
Conclusie
Akropolis is eenvoudig maar goed uitgevoerd. Het neemt nog geen drie minuten in beslag om het klaar te leggen. Elk spel speelt anders en voelt telkens aan als een uitdaging: geef je je stenen uit aan die ene belangrijke tegel of neem je genoegen met de gratis tegel? Er zijn genoeg belangrijke beslissingen te nemen die allemaal invloed hebben op het verdere verloop van het spel. Akropolis is een echte driedimensionale puzzel waarbij ik telkens enorm geniet van het bouwen. Het is net complex genoeg en ook relaxed genoeg om als uitdagende filler beschouwd te worden. Maar het kan niet concurreren met het excellente Cascadia en dat hoeft ook niet. Akropolis brengt een andere dynamiek en zorgt voor zijn eigen unieke karakter en verdient daarmee zeker zijn plaats in de collectie.
Pro
- Snelle setup
- Eenvoudige regels
- Korte speelduur
- Kwaliteit van de tegels
- Varianten in boekje
- Geen duidelijke winstrategie
Con
- Weinig interactie
- Repetitief
- Twijfelachtige herspeelbaarheid
7.5
Over
Uitgever
- Gigamic
Designer
Jules Messaud
Aantal spelers
1-4
Tijdsduur
20-30 minuten
Website
Forumlink
Partnerlink
Partnerlink
Laatst bewerkt:
