Heroes Comic Con, it’s time to meet your heroes. En dat hebben we zeker gedaan. Met namen als Andy Serkis, Matt Smith, Emily Swallow, Marie Javins … was er voor ieder wat wils. Op zaterdag 24 en zondag 25 september was Brussels Expo heel even onderdeel van een heel nieuw universum. Heroes Comic Con werd namelijk voor het eerst georganiseerd in België. Met het ticket kreeg je ook toegang tot het Made in Asia- & YouPlay-festival. Dat betekende dubbel zo veel acteurs, dubbel zo veel ruimte, dubbel zo veel merchandise en dubbel zo veel plezier. Uiteraard wilden wij ook eens kennismaken met dit splinternieuwe universum. Wij waren zowel zaterdag als zondag aanwezig zodat we elk hoekje en kantje konden verkennen.
Het voelt voor velen ongetwijfeld aan als thuiskomen wanneer je de deuren van Comic Con binnenwandelt. Groot was dan ook de vreugde toen werd aangekondigd dat België er nog een conventie bij zou krijgen. Nog groter was deze toen de omvang van Heroes Comic Con duidelijk werd. De conventie maakte volop gebruik van de capaciteit die Brussels Expo te bieden heeft. Dit maakte het aangenaam om doorheen de standjes te slenteren in de verschillende zalen. Hierdoor kon meer geëxperimenteerd worden met de variatie in het aanbod. Van bordspellen en springkastelen tot een K-pop danswedstrijd en jezelf laten hypnotiseren, tijd om zich te vervelen was er niet. Het merendeel van het aanbod was hierbij wel gericht op het Made in Asia- & YouPlay-festival.
Zet de realiteit opzij
I’m getting too old for this shit, het is die gevleugelde gedachte, onsterfelijk gemaakt door Roger Murtaugh in Lethal Weapon, die je als late dertiger steeds overvalt wanneer je een conventie als dit binnenkomt. De helft van de inspiratiebronnen van de younglings die verkleed door de hallen waren kun je niet meer thuisbrengen en ook op dat reusachtige springkasteel in de hoek van de hal kom je de slijtage aan je rug tegen. Het klopt dat het wereldje waarin ik mezelf onderdompel op Heroes Comic Con niet volledig het mijne is. De cynicus in mij zou makkelijk lacherig kunnen doen over de jongen die rustig achter zijn uiterst gedetailleerde modeltreinen zit of grinniken bij het idee van volwassen mannen die elkaar bekampen met plastic zwaarden. Soms moet de cynicus in mij gewoon zijn bek houden. Zie je, op een conventie als dit is er gewoon geen plaats voor dat soort gedoe. Iedereen is er om dezelfde reden, en dat is omdat we allemaal fan zijn en willen vasthouden aan dat laatste stukje kinderlijke onschuld die gepaard gaat met het geloven in helden. Andy Serkis zie het dan ook treffend tijdens zijn fel gesmaakte Q&A panel, los van lichamelijke problemen ben je maar zo oud als hoe je jezelf mentaal voelt. Het verklaart meteen waarom ik een klein half uur na het betreden van de hallen mee stond te springen bij een K-pop dans-sessie.
Dat er een behoorlijke nadruk op dingen als K-pop, anime en Aziatische popcultuur lag viel te verklaren door het feit dat Heroes Comic Con gecombineerd werd met de Made in Asia beurs. Op voorhand werd door veel fans van Made in Asia gevreesd dat hun geliefde beurs wat opgeslokt zou worden in een Brusselse variant op FACTS, maar in de realiteit viel dat dus reuze mee. Je kreeg als casual bezoeker het gevoel dat het zwaartepunt echt wel op het oosten lag en een stuk minder op de helden van het westen. Je vond met andere woorden vlugger merchandise van een Naruto of Dragon Ball Z dan een Iron Man of een Batman. Daar is op zich weinig mis mee. De aziatische popcultuur is minder mijn ding, maar ik kan gelukkig nog steeds een 2B van een Monkey D. Luffy onderscheiden, en kon me dus aardig vermaken met het speuren langs de vele standjes. Wat vooral in de smaak viel waren de kleinere stands waar artists hun eigen creaties aan de man brachten, of dat nu ging om posters of juweeltjes of kunstige vouwkaarten. Die booths bleken een verademing ten opzichte van het veelvoud aan Funko Pops die op andere plekken werden aangeboden of een standje met t shirts van Black Sabbath en Metallica dat je ook op de doorsnee vlooienmarkt treft. Ik denk dat we voor die laatste naar Stranger Things met de vinger moeten wijzen.
Sterrenstaren
Nu we het toch over de avonturen van Eleven en co hebben, Lukas uit de populaire Netflix-reeks was van de partij voor selfies, meet and greets en handtekeningen. Dat je voor dat privilege een stevige duit in het zakje moest doen, zoals ze bij de VRT maar wat graag in de verf wisten te zetten, klopt volledig. Het dient echter eveneens gezegd dat een acteur als Caleb McLaughlin niet voor een boterham met Nutella en een doos pralines van Leonidas naar Brussel komt afgezakt. Wie even een levende legende als Andy Serkis van dichtbij wil besnuffelen en daar een uniek aandenken als een foto van wil, die betaalt daar graag voor. Al de rest, die rept zich gewoon naar de vraaggesprekken die nog steeds gratis zijn en in een best indrukwekkend auditorium werden gegeven. Okay, je moet er uiteraard bijnemen dat de door fans zelf gestelde vragen niet altijd bijster origineel zijn, en het nerveuze frenglish van sommigen af en toe voor wat verwarring zorgt, maar acteurs als Serkis of Alyssa Milano hebben genoeg ervaring om zelfs antwoorden die ze al honderden keren gegeven hebben op boeiende wijze te brengen.
Naast het shoppen en staren naar de sterren waren er uiteraard ook andere bezigheden om me mee te vermaken. Ik blijf het indrukwekkend vinden om te zien hoeveel werk de fanclubs in hun props steken. Je voelt gewoon de passie die in die dingen kruipt. Hetzelfde kun je ook zeggen over veel van de Cosplay die het heerlijk diverse volkje in de hallen draagt. Wat wel opviel is dat er in tegenstelling tot bij FACTS minder Cosplayers aanwezig leken te zijn en dat niet alles even arbeidsintensief tot stand kwam. Een onesie uit de Primark is geen Cosplay Marnix.
Dat kleine minpuntje terzijde, waar de organisatie uiteraard niks aan kan doen, heb ik me weer wonderwel geamuseerd op deze conventie. Je merkt dat de organisatie al jaren ervaring heeft met dat andere grote event in Gent, en dat die ervaring uitstekend is toegepast op de gigantische locatie van Brussels Xpo. Er was meer dan genoeg te beleven en te bekijken, er was voldoende ruimte om te navigeren langs de vele standjes en het aanbod van voedsel was weliswaar aan de prijzige kant maar ook erg divers en kwalitatief. De vlotte bereikbaarheid van de locatie in combinatie met de mogelijkheden om in de toekomst nog uit te breiden zorgt ervoor dat Heroes Comic Con wel eens een rooskleurige toekomst in het verschiet heeft. Aan de hoeveelheid piepjonge gezichten in het publiek te zien is het duidelijk dat de volgende generatie jonge geeks alvast staat te trappelen om hun helden te blijven eren. Of je nu vijf of vijfenveertig bent, je bent nooit te oud om te blijven dromen.
Het voelt voor velen ongetwijfeld aan als thuiskomen wanneer je de deuren van Comic Con binnenwandelt. Groot was dan ook de vreugde toen werd aangekondigd dat België er nog een conventie bij zou krijgen. Nog groter was deze toen de omvang van Heroes Comic Con duidelijk werd. De conventie maakte volop gebruik van de capaciteit die Brussels Expo te bieden heeft. Dit maakte het aangenaam om doorheen de standjes te slenteren in de verschillende zalen. Hierdoor kon meer geëxperimenteerd worden met de variatie in het aanbod. Van bordspellen en springkastelen tot een K-pop danswedstrijd en jezelf laten hypnotiseren, tijd om zich te vervelen was er niet. Het merendeel van het aanbod was hierbij wel gericht op het Made in Asia- & YouPlay-festival.
Zet de realiteit opzij
I’m getting too old for this shit, het is die gevleugelde gedachte, onsterfelijk gemaakt door Roger Murtaugh in Lethal Weapon, die je als late dertiger steeds overvalt wanneer je een conventie als dit binnenkomt. De helft van de inspiratiebronnen van de younglings die verkleed door de hallen waren kun je niet meer thuisbrengen en ook op dat reusachtige springkasteel in de hoek van de hal kom je de slijtage aan je rug tegen. Het klopt dat het wereldje waarin ik mezelf onderdompel op Heroes Comic Con niet volledig het mijne is. De cynicus in mij zou makkelijk lacherig kunnen doen over de jongen die rustig achter zijn uiterst gedetailleerde modeltreinen zit of grinniken bij het idee van volwassen mannen die elkaar bekampen met plastic zwaarden. Soms moet de cynicus in mij gewoon zijn bek houden. Zie je, op een conventie als dit is er gewoon geen plaats voor dat soort gedoe. Iedereen is er om dezelfde reden, en dat is omdat we allemaal fan zijn en willen vasthouden aan dat laatste stukje kinderlijke onschuld die gepaard gaat met het geloven in helden. Andy Serkis zie het dan ook treffend tijdens zijn fel gesmaakte Q&A panel, los van lichamelijke problemen ben je maar zo oud als hoe je jezelf mentaal voelt. Het verklaart meteen waarom ik een klein half uur na het betreden van de hallen mee stond te springen bij een K-pop dans-sessie.
Het evenement legde de nadruk iets meer op oost dan west, en dat beviel ons wel.
Dat er een behoorlijke nadruk op dingen als K-pop, anime en Aziatische popcultuur lag viel te verklaren door het feit dat Heroes Comic Con gecombineerd werd met de Made in Asia beurs. Op voorhand werd door veel fans van Made in Asia gevreesd dat hun geliefde beurs wat opgeslokt zou worden in een Brusselse variant op FACTS, maar in de realiteit viel dat dus reuze mee. Je kreeg als casual bezoeker het gevoel dat het zwaartepunt echt wel op het oosten lag en een stuk minder op de helden van het westen. Je vond met andere woorden vlugger merchandise van een Naruto of Dragon Ball Z dan een Iron Man of een Batman. Daar is op zich weinig mis mee. De aziatische popcultuur is minder mijn ding, maar ik kan gelukkig nog steeds een 2B van een Monkey D. Luffy onderscheiden, en kon me dus aardig vermaken met het speuren langs de vele standjes. Wat vooral in de smaak viel waren de kleinere stands waar artists hun eigen creaties aan de man brachten, of dat nu ging om posters of juweeltjes of kunstige vouwkaarten. Die booths bleken een verademing ten opzichte van het veelvoud aan Funko Pops die op andere plekken werden aangeboden of een standje met t shirts van Black Sabbath en Metallica dat je ook op de doorsnee vlooienmarkt treft. Ik denk dat we voor die laatste naar Stranger Things met de vinger moeten wijzen.
Sterrenstaren
Nu we het toch over de avonturen van Eleven en co hebben, Lukas uit de populaire Netflix-reeks was van de partij voor selfies, meet and greets en handtekeningen. Dat je voor dat privilege een stevige duit in het zakje moest doen, zoals ze bij de VRT maar wat graag in de verf wisten te zetten, klopt volledig. Het dient echter eveneens gezegd dat een acteur als Caleb McLaughlin niet voor een boterham met Nutella en een doos pralines van Leonidas naar Brussel komt afgezakt. Wie even een levende legende als Andy Serkis van dichtbij wil besnuffelen en daar een uniek aandenken als een foto van wil, die betaalt daar graag voor. Al de rest, die rept zich gewoon naar de vraaggesprekken die nog steeds gratis zijn en in een best indrukwekkend auditorium werden gegeven. Okay, je moet er uiteraard bijnemen dat de door fans zelf gestelde vragen niet altijd bijster origineel zijn, en het nerveuze frenglish van sommigen af en toe voor wat verwarring zorgt, maar acteurs als Serkis of Alyssa Milano hebben genoeg ervaring om zelfs antwoorden die ze al honderden keren gegeven hebben op boeiende wijze te brengen.
Naast het shoppen en staren naar de sterren waren er uiteraard ook andere bezigheden om me mee te vermaken. Ik blijf het indrukwekkend vinden om te zien hoeveel werk de fanclubs in hun props steken. Je voelt gewoon de passie die in die dingen kruipt. Hetzelfde kun je ook zeggen over veel van de Cosplay die het heerlijk diverse volkje in de hallen draagt. Wat wel opviel is dat er in tegenstelling tot bij FACTS minder Cosplayers aanwezig leken te zijn en dat niet alles even arbeidsintensief tot stand kwam. Een onesie uit de Primark is geen Cosplay Marnix.
Dat kleine minpuntje terzijde, waar de organisatie uiteraard niks aan kan doen, heb ik me weer wonderwel geamuseerd op deze conventie. Je merkt dat de organisatie al jaren ervaring heeft met dat andere grote event in Gent, en dat die ervaring uitstekend is toegepast op de gigantische locatie van Brussels Xpo. Er was meer dan genoeg te beleven en te bekijken, er was voldoende ruimte om te navigeren langs de vele standjes en het aanbod van voedsel was weliswaar aan de prijzige kant maar ook erg divers en kwalitatief. De vlotte bereikbaarheid van de locatie in combinatie met de mogelijkheden om in de toekomst nog uit te breiden zorgt ervoor dat Heroes Comic Con wel eens een rooskleurige toekomst in het verschiet heeft. Aan de hoeveelheid piepjonge gezichten in het publiek te zien is het duidelijk dat de volgende generatie jonge geeks alvast staat te trappelen om hun helden te blijven eren. Of je nu vijf of vijfenveertig bent, je bent nooit te oud om te blijven dromen.
