Zondag hebben we -zoals de traditie dat voorschrijft- voor een vierde keer de 100km-run voor Kom Op Tegen Kanker tot een goed einde gebracht. Wat mij betreft nog altijd veruit onze allermooiste traditie. Dit is het verslag van de lopers.
Voorbereiding
Het was bijna geen verslag van de lopers, maar de verslagen lopers. Want wat een rollercoaster van een editie! Het inzamelen was een overweldigend succes. Waar we normaal twaalf maanden hebben om één team te sturen, hebben we nu op slechts vijf maanden tijd twee teams kunnen afvaardigen! Onverhoopt, maar jammer genoeg verliep de rest van de voorbereiding niet zo vlot.Wat een rollercoaster van een editie!
@KnightOfCydonia twijfelde aan zijn conditie omdat hij terugkwam uit een blessure die langer aansleepte dan verwacht, @shiftyke wou vorig jaar al graag meedoen, maar moest zo nodig vader worden (nog eens proficiat!), ik (Loser) zat mooi op schema tot ik vier weken voor de loop geen meter meer mocht lopen, en de dag voor het evenement kwam de mokerslag: @Karry98 moest met veel spijt verstek geven nadat een Waalse rivier hem in een wandelende fontein had veranderd.
Meteen de koppen bij elkaar gestoken, even gepolst of er iemand kon invallen, maar dat was veel te kort dag. En het leek ons ook wel mooi om gewoon met één man minder te spelen en @Vlitser het nummer van Karry mee te geven, zodat die er toch een beetje bij was. Een eerbetoon.
Voor de start
Goed, ik geef het hier en nu toe. We waren veel te vroeg daar, een uur later was nog te vroeg geweest. Maar dat komt ook omdat alles piekfijn georganiseerd was voor de loopteams en er nergens wachtrijen stonden. En anders hadden we nooit onze eerste kennismaking gehad met de mannen van Radio Manosport die al heel vlug mijn favoriet van de dag werden en aanwandelende lopers becommentarieerden.Maar het was koud. Echt koud. In de eerste echte lenteweek was het bibberen en beven tot 15u. Het heeft zelfs gesneeuwd. Snel een naam plakken op verschillende nieuwe gezichten, kleren opbergen, nummers opspelden, loophorloges vergelijken, en dan verzamelen rond een terrasverwarmer om sandwiches te verorberen. Het was al beduidend veel drukker dan tijdens het coronajaar, en al dat volk gaf een pak energie. Het mocht gaan beginnen!
Adem hadden ze net niet liggen in de bevoorrading.
De loop
Toen de lopers van de 40 kilometer moesten verzamelen, was het als vanouds drummen aan de hekken. Heerlijk! Opnieuw bezorgde het startmoment een krop in de keel, met eerst die energie, het stoere verhaal van de kanker-overlever die nu meeliep, en vooral de blikken van al die mensen tijdens opnieuw die loden, maar warme minuut stilte.En dan KNAL. De burgemeester schoot een gat in het dak van het podium en @Vlitser mocht gas geven. Eens goed schreeuwen op hem, want hoe meer tijd hij inhaalde, hoe minder het van mij zou afhangen. In de wisselzone hadden we dan eigenlijk het eerste rustmomentje van de dag. Even weg van de (echt wel té luide) luidsprekers waaraan geen ontsnappen was. Plezant om wat te praten met al die nieuwe mensen en om @Strijkijzer met zijn enorme paal te zien zwaaien. Indrukwekkend!
Voor het eerst zijn we ook live gegaan tijdens zo’n evenement. Niet lang, want dat bleek zowel een data- als een batterijvreter, maar het was wel weer een unicum bij op het blaadje! Dat breiden we zeker nog uit voor volgende keren.
@makila en hooded bandit @kay-gell vervoegden @Vlitser en namen de 30 kilometer voor hun rekening, maar de volgende keer dat ik ze terugzag, waren ze iemand kwijt. Bij Vlitser draaide het helemaal vierkant, hij was ziek en zijn eeuwige lach kon niet verhullen dat hij baalde als een kanon dat hij moest uitstappen. Sorry dat we je dat aan het been hebben gelapt, maar dit is echt geen DNF, het team is aangekomen! En zonder jou konden we niet eens starten.
Daarna was het aan @KnightOfCydonia en mij. Allebei startten we heel aftastend. Voor mij was het spannend, want met die blessure kon het na 10 meter ook al gedaan zijn. Maar 10 meter werd verduizendvoudigd tot 10 kilometer en het ging Knight en mij zo goed dat we nog hebben liggen kletsen, ik heb me goed geamuseerd met Kay-gell, beetje onnozel gedaan met het publiek dat uur, en zelfs onder de tijd gelopen.
Toen frisse mannen @Booka Shade en @Strijkijzer erbij kwamen, konden we beginnen ronddraaien. Tot op 8 kilometer voor het einde de adem op was. En adem hadden ze net niet liggen in de bevoorrading. Eerst een paar keer de jongens laten vertragen, want bij Kay zat er peper in zijn gat, KoC en Strijkijzer liepen precies zonder te ademen en @Booka Shade pendelde tussen onze groepjes. Ik ben nog nooit zo diep moeten gaan, maar een tijd van onder de 4 uur was nog mogelijk, dus heb ik de rest laten gaan. Makila is bij me gebleven en heeft me gegidst en gecoacht alsof hij liever had dat ik zou finishen dan hijzelf. En ik denk dat dat ook echt zo was. Mijn hart gloeit er nog van als ik eraan denk.
De supporters en de medaille van Frank deden de vermoeidheid vergeten.
Finish
De uiteindelijke tijd is zoals altijd totaal onbelangrijk. Maar voor onze sterlopers is het een verdiende beloning dat ze onder de vier uur zijn gebleven: 3:59:36. De supporters langs het laatste stukje en de medaille van Frank deden de vermoeidheid vergeten.Wel jammer dat grote stukken geïsoleerd lagen van die supporters. Voor hen waren die dorpen wel ideaal, zeker voor kinderen, maar 90% van het parcours liep in het bos, waar het totaal ontbrak aan de bekende muziek, sfeer of enthousiaste passanten van andere edities.
Maar belangrijker dan dat, is natuurlijk de € 1.217.500 die er is ingezameld voor kankeronderzoek. En ieder van jullie, iedereen die gestort heeft, heeft dat verwezenlijkt. En als je wil zien hoeveel dat daarnaast nog doet voor steun aan zo veel mensen, patiënten, overlevers, familie … dan moet je absoluut de volgende keer eens meekomen. Want dat straalt daar van alles af.
De foto's van de organisatie kun je hier bekijken: https://www.de100kmrun.be/editie-2022-beeld
