Quentin Clemens

De originele Remnant: From the Ashes wordt beschouwd als de eerste Soulslike shooter. Dat genre combineert dus de moeilijkheid en nood aan precisie, de RPG-keuzes en de minimalistische storytelling van Soulslikes met een focus op third-person shooting en coöperatieve PvE. Volgens velen legde Remnant een sterk fundament voor het genre. Lukt het Remnant II dan ook om verder te bouwen op deze winnende formule?

Ik kan de voorbije zes jaar maar niet stoppen met het aanbevelen van Oxenfree aan iedereen die het maar wil horen. De eigenzinnigheid, schoonheid, oprechtheid, griezeligheid, soundtrack en het ogenschijnlijk eenvoudige maar geniale gesprekssysteem van dat spel brachten me tot een mate van toewijding die ik meestal niet bereik. Ik heb het spel vijf keer voltooid; één keer op de pc en meteen daarna nog vier keer op de PlayStation 4 bij de release voor de console. Ik heb getest en informatie verzameld totdat ik genoeg vertrouwen had om een gids voor het behalen van alle trophies te schrijven en te publiceren. Jarenlang was mijn PlayStation-profielicoon de officiële Oxenfree Jonas-avatar en jarenlang was het startscherm van mijn PlayStation 4 versierd met het prachtige dynamische thema van de dimensionale scheur van Oxenfree. Zelfs nu luister ik nog regelmatig naar de onuitwisbare soundtrack van scntfc. Diep in gesprek met vrienden, kennissen of iets daartussenin, zou ik zomaar...

De boekwurmen onder ons weten hoe het is om de golven van een boek in te duiken en je wereld te laten bedwelmen door de woorden op het blad. Maar dat is nog niets vergeleken met de taak van Etienne Quist. Deze "bookwalker" moet letterlijk in de werelden van boeken springen, en dat om belangrijke objecten uit die fictie terug te halen naar de echte wereld. Maar deze adventuregame stelt de vraag: wat moeten die werelden aanvangen zonder de krachten die hun maatschappij draaiende houden? En nog relevanter: wat voor een wereld creëren wij om in te leven, als we van alles en nog wat stelen uit de verhalen die ons moeten inspireren?

Met de kont in de lucht wordt een man met een rood pak, een zonnebril en een scherp blond kapsel wakker in een vuilnisbelt. Daar ontmoet hij een bewegende bureaulamp, die hem vertelt dat hij dood is, maar dat hij als spook Ghost Tricks kan gebruiken om de wereld rondom hem alsnog te manipuleren en uiteindelijk zijn eigen moord op te lossen. Zo begint deze aparte adventure game van Capcom.

Door de duistere straten van een land op de afgrond van de ondergang, rijd je met je bende geharde antihelden. Net als bij zijn voorganger, worden in Darkest Dungeon II complexe systemen, aartsmoeilijke turn-based combat, roguelike-elementen en een hopeloze gotisch Lovecraftiaanse atmosfeer samengenomen om je een onvergetelijke en unieke, maar ook uiterst gekmakende ervaring te offeren. Alles staat je in de weg en enkel met ijzersterke wilskracht, snuggere strategie en goddelijke mazzel bereik jij het toppunt van de berg en diens duisterste kerker.

Als een hacker in de cyberpunkwereld van 2072 word je ontvoerd naar het Citadel-ruimtestation, eigendom van de snode TriOptimum Corporation. Een leidinggevende bij TriOptimum biedt je de kans om je vrijheid terug te winnen én een neurale implant die bovenmenselijke gaven offert, als jij de centrale AI van het ruimtestation, genaamd SHODAN, binnendringt. Maar wellicht is het geen geweldig idee om de ethische regels van een almachtige AI te ontnemen ...